Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jouw shine
je krulde
verguldde met
schoonheid
de mooiste bogen
die jij met liefde tot
kunst wilde dopen
jouw shine
zorgde voor
kleur vorm
en weerkaatsing
in een volmaakt
spiegelend bewegen
in de eenheid
van leven met
geven en nemen
ben jij een groter
monument dan
ik ooit heb gekend
Veertjes
jij hebt in
een vorig leven
ooit voor engel
gestudeerd toen het
vliegen verleerd
bent op zeker
cum laude
gepromoveerd
in het aanschijn
van de heilige heer
niet dat ik
daarop lijk maar
ben wel geschapen
naar zijn schitterend
beeld en vergelijk
mijn rechter schouder
is jouw vaste plaats
omdat alles wat links
is ook altijd langs
die weg moet gaan
ik laat de laatste
tijd vaak mijn handen
door de haren gaan dan
vallen er ook best
veel veertjes omlaag
Jouw warmte
het licht
is afgenomen
net als de
schaduwen
van je dromen
je bent eindelijk
de kleine lettertjes
tegen gekomen
die jou vroeger
met angst beloonden
met jeugdige
speelsheid heb
jij die bestreden jn
jouw lach weerklinkt
een vrolijk heden
ondanks mooie
zomers donkeren
de maanden en
doet de tijd zich
steeds meer gelden
de nieuwe helden
zijn al opgestaan
niemand weet de weg
maar jouw warmte
laten wij nooit gaan
Een lach vol sjans
in geschoren
groen geurt
het gras naar toen
jij in je
blote voetendans
een lach vol sjans
armen die nog
verder reiken dan
ogen willen kijken
de wereld in
een felle draai
sensueel vonkt fraai
waar adem het
gemoed overstijgt kust
stilte het vermoeide lijf
tot hakken
weer uitdagend hun
opzwepend ritme klakken
en blikken
kaatsen in elkaar
bewegend behagen
Het bankje
we droomden
liepen als vanzelf
het pad op van deze
geweldige zomer
op zoek naar
wat stukjes geluk
de bomen kleurden
toen nog in groen
je lach tussen
bloesemende ogen
het herfstig tafereel
toont nu teveel geel
het bankje voor rust
met het kapotte plankje
gaf de smaken weer
terug van hartstocht
en haast liefhebben
ging vaak veel te vlug
waar we ooit in een
wolk van vlinders
elkaar eeuwige
trouw beloofden is
de laatste pauwenoog
net weggevlogen
Wit van de bruid
in het wit
van de wereld
speelde licht
in kristallen
brak op het
raakvlak en
vuurwerkte in
megakleur zijn
rechtlijnigheid
de schittering
plezierde het
kind door de
klimmende zon
die in warmte
won van de kou
kleur transformeerde
tot weerkaatsing
van hemel in blauw
nu dansen
stroompjes
met twinkelend
jeugdig geluid
in hun kersverse
bedding de
wereld ontdekkend
zonder het wit
van de bruid
Betoverd
ik lijk gevangen
in een hype
over hangen
de kale schuur
met een touw
om mijn nek
word ik gek
heb alles
wat ik wil
niet in de goede
volgorde maar
gemiddeld toch
wat meer dan
een ander wenst
alleen in geluk
scoor ik geen
tevredenheid
en dat ligt
echt niet aan
een grote mate
van hebberig zijn
ben altijd
betoverd door
liefde geweest
meer en mooier maar
in het feest van leven
heb ik mezelf veel
te vroeg weggegeven
Hitte zonder regen
ik heb de bloemen
in het gras geteld
ik schrok ervan ze
waren iel en kort
zag dat de
diversiteit in
het groen compleet
verdwenen was
ooit was het een wei
waar de insecten
dartelden en zoemden
op een warme zomerdag
en wij de mooiste
bloemen plukten
ze tot slingers regen
om aan elkaar te geven
idyllisch waren
die taferelen maar nu
ligt alles te vergelen
in hitte zonder regen
In deze seance
ik hoorde
je stem in
zachte muziek
een hand streelde
mijn haar op de
rand van dromen
ik wist dat
jij zou komen
het was voorzegt
ook voor de muziek was
al een bijrol in deze
seance weggelegd
het was geen mystiek
uit onbekende verten
die mistig schimden
maar een gewoon
menselijk contact in
gezamenlijk dromen
we voelde warmte in
een tintelend ervaren
waar zachtheid spanning
rondde in energieën
die in extravagante
kleuren vurig paarden
later opgelicht
uit het aardse bed
van de kleine beperking
zij lieten ons met een bijna
hemelse glimlach naar
ons eigen nirwana gaan
Terughoudendheid
jij hebt mij
een heel leven
kleine stukjes
warmte gegeven
je deelde niet
alleen met mij
maar met zovelen
geluk kregen wij erbij
jouw presentjes
wisten de juiste tijd
maakten geen keuzes
kenden noodzakelijkheid
jouw hart voelde
waar de spanningen
langzaam opliepen
nog zonder misbaar
jouw blikken
netwerkten en
streelden ongemerkt
wat grotere ego's daar
het waren banden
die samen zijn gesmeed in
de hitte van het moment dat
geen terughoudendheid kent
Dit wondertje
mag ik je hand
gewoon om even
vast te houden
de warme binnenkant
een stukje van je lach
die jij mij liet zien
toen ik je toch nog
heel plotseling zag
totaal onverwacht
trad uit een samenloop
van omstandigheden dit
wondertje in het heden
mijn hart sloeg over
toen jij er was en
alles weer jouw
stralende liefde gaf
volmaakt is het
enige woord dat past
als wij samen zijn voelt
de wereld eindelijk af
Kleine wondertjes
ik heb je pas
aangesproken
in je tweede leven
toen je het eerste
vergeven had in
herwonnen vrijheid
waar woorden
de muziek kleurden
zinnen de melodie
gestalte gaven in
een zich steeds
vernieuwend refrein
dat zong van
zon zomer en
warme liefde om
net als regen en
kou weer immens
van te genieten
recht uit de hemel
in samen delen
waarbij leven alle
niveaus showt met
kleine wondertjes in
een gelukkig bestaan
in de flow van
intens vertrouwen
konden wij allemachtig
veel van elkaar houden
ja zonder een dissonant
ook die koos onze kant
Edelsteent zon
ik wilde altijd al
meegenomen worden
je blikken delen
genieten van jouw lach
zelfs je schaduw zou
ik dragen zodat ik nog
wat dichter bij je was
zou graag dromen
langs je ogen je
zien komen in een
onverwachte stap
de kleine schrik
later toch het handje
voor lief evenwicht
je edelsteent zon
uit gebroken licht
regent lente met
geloken ogen
oogst de rijpheid
van de nog lang
warme zomer
jij bent meer dan
het extra jaargetijde
waarmee corona
ons dacht te verblijden
in tot op de bodem
relativeren mogen wij
het nog eenmaal proberen
Blowt de flow
je fluisteren
kleurt lucht
vertrouwelijk geeft
de ambiance het
zachte van begrijpen
waar kijken
moeilijk is door
het getemperde licht
ik ken de
kleine nuances
van je stem
de variaties van
het intoneren
die het spel
van overtuigen
soepel beheersen
nog heb jij
mij niet geraakt
is er op zielsniveau
geen contact gemaakt
maar met je hand
op mijn huid
blowt de flow zijn
invloed snel uit
je lacht
ondeugend als
ik het einde van
ons liedje zing
daar waar jij
begint ken ik al
de woorden en
trap er steevast in
Je horizon loze ziel
jij hebt nooit
wenkbrauwen
getekend stipt
enkel illusie aan
waarbij gedekte
mascara kleuren
iets verder dan
hun magische
pigmenten gaan
waar samen
zijn beperkingen
laat gelden
groeit hier het
kosmisch wonder
van de niet
aan te duiden
meerwaarde in
het mythisch geheel
het zijn ogen
en lach die
op wonderlijke
wijze de impact
van vorm en
kleur laten stralen
na het extravagante
indalen van je
horizon loze ziel
Een kiertje
ik wist vaag
uit overlevering
dat hemel bestond
informatie was schaars
met verlangen
kon ik soms
kleine stukjes vangen
ze smaakten naar meer
maar in de
tijdsverdeling van
leven had ik er te weinig
aandacht aan gegeven
tot jij de deur
een kiertje open deed
mij liet zien wat ik
allemaal niet heb geweten
het was de
openbaring van
wat ik zo node in
mijn jeugd had gemist
wij zijn daar blijven staan
tot de zon was ondergegaan
de eerste sterrennacht samen
zagen wij alleen volle manen
Liefdes onderpand
ik heb
je hand gepakt
een impuls
waarbij ik mezelf
totaal vergat
kleurde rood
van schrik
maar zag aan
je lach dat
jij mij wel mocht
in dat eerste
oogcontact ben ik
verloren wie ik was
en opnieuw geboren
in het stuntelig
praten en naar
woorden zoeken
leek ons ontmoeten
diepgravend zoeken
waarbij ik in
de vingers van je
hand ziel en
zaligheid heb gegeven
als liefdes onderpand
Schaduwspel
je zag
de wolken
in de wei
sprong
opzij als
zij kwamen
en een echt
stukje donker
meenamen
om daarna
het licht
weer te zien
verte brengt
de volgende
al misschien
ademloos fijn
het schaduwspel
te kunnen spelen
tot aan het
hek waar jij
bleef steken
het donker is er
zonder stoppen
langs gegleden
De wat gebogen lijn
de hulpstukjes
waren klein
een licht accent
de wat gebogen lijn
het mooi donker
wimperkrullen
je had een
tasje vol met
tal ven eigen heel
aparte spullen
waarin ook lipstick
en mascara school
jij spiegelde
een lach voordat
je jouw gezicht
aan eigen vaardige
vingers overgaf
de knipoog in de wacht
ik mocht jou
zonder taal of teken
observeren had
ook vaak de neiging
je te corrigeren maar
wist wat de afspraak was
we gaan nu je gezicht
weer herbeleven
in het stralen van je
lach ik zag de spiegel
jou een knipoog geven
dat heb je goed volbracht
Toegeeflijkheid
in de door
kaarsenwalm
berookte crypte
hingen lichte
papiertjes tussen
eeuwenoude stenen
met nog niet
uitgesproken vragen
wensen en gebeden
door de tocht
flakkerden
vlammen hun
toegeeflijkheid
langzaam droop
het vet waarin
oude zielen
verstillend
leken te huizen
heb de drukte
niet gezien in
mijn visioenen
waarbij ik de heer
zou willen zoenen
als hij mij verhoort en
ik met een engelenkoor
liefde ga betuigen
aan wie ik toebehoor