Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Nog steeds gedreven
ik heb ze gezien
de vingertjes geheven
het eerste lichte beven
bolle wat kalende
koppies met ogen
nog steeds gedreven
snorren en baarden
compenseren verlies
van de ooit wilde haren
op het randje van
betweterij verkondigen
zij nog normen en waarden
ervaren door vele jaren
veranderingen volgend
blijven zij trouw aan hun bron
de zon en het licht
van de schepping in het
cyclisch bestaan van komen en gaan
Authentiek
haar huid was
tanig zongebrand
de vingers lang
pezig gespannen
aan haar hand
zij lachte een
paar tanden bloot
kakelde wat woorden
leefde op in aandacht
waarvan zij genoot
toch werkte ze
onverstoorbaar door
met noten en olijven
vroeg ons nog te blijven
voor een volgend glas
zij was authentiek
paste precies in het
grieks orakelplaatje
dat ik in de lessen
mythologie ooit zag
Voor Susie
"Mijn boeken zijn mijn vrienden"
Als je van hen houdt,
laat dan je handen glijden
langs hun glanzende of doffe huid.
Snuif de zoete geur op van hun jeugd
of de bitterheid van ouderdom.
Bekijk ze met liefde en eerbied.
Vergeet hen niet wanneer de wereld
je om wil vormen tot een vrouw.
Als eens de mensen je verlaten,
de dagen even stil zijn als de nachten,
weet dan dat zij je nog omringen
met rechte ruggen in 't gelid
of kromgetrokken door het vocht,
wachtend tot jij hen van hun stof ontdoet
en jullie in elkaar worden herboren.
Zonder titel
Als het mooiste gedicht een onbeschreven blad is
en het schoonste schilderij een lege spiegel,
als stilte de zuiverste muziek is,
wat is dan de zin van kunst?
Woorden zijn om mee te spelen
en de stilte schaakmat te zetten.
Kleuren en lijnen komen samen
om de wereld een nieuwe vorm te geven.
Wat roerloos was, wordt gewekt door ritme
en soms weerklinkt er in een melodie
een andere wereld, die heel ver weg is,
maar zich een ogenblik laat kennen.
Geen gezelschapsspel
waar zijn huis
en haard gebleven
wij omgeven ons met
spullen zonder leven
een decor
waarin wij figureren
het voetlicht gaat
pas aan na uitproberen
we spelen geen
gezelschapsspel
ploffen neer iedereen
bekijkt het zelf wel
in verder gaan
knippen lichten
gaat verwarming bij
naderen vanzelf aan
maar het huis voelt leeg
de haard brandt kitsch
onpersoonlijkheid is troef
de ziel blijft helaas zoek
Zondagsdichter c.s.
een zondagsdichter is een zondagskind
hij hoeft slechts een dag in de week te werken
hoe anders is het met de broodschrijver gesteld
die woorden rijgt alsof hij stenen klopt
en de verteller die schrikt van een experiment
maar wel door velen wordt gelezen
zij delen echter in hetzelfde lot
zij oogsten een meewarig lachje
bij de erkende vaklui in de schone letteren
Het patina van tijd
ik heb geen plaats meer
voor indrukken met grof geweld
waarbij mensen om zinloze
redenen beestachtig worden geveld
ooit ging het paradijs op slot
het kostte de mens zijn kop
die in hoogmoed dacht
nog beter te zijn dan god
het patina van tijd
doet de geschiedenis weer
glimmen in de mooiste dingen
die er in al die eeuwen zijn gemaakt
geraakt door licht
van hemel hebben zielen
van kunstenaars de volmaaktste
schatten uit het paradijs gehaald
De steen van rosette
het waren geen vingers
die schreven maar
tekens die leefden
gebeiteld in steen
spraken zij over jaren
verhaalden intens het bestaan
in komen en gaan
van mensen en machten
voorspoed en rampzalige krachten
eeuwen hebben zij getrotseerd
om hun historie kenbaar te maken
maar de taal was het spreken verleerd
tot de steen van rosette
het schrift openbaarde en zij
hun boodschap konden verklaren
Bevlogen muziek
ik heb stukken
uit de hemel gespeeld
met bevlogen muziek
teksten geschreven
die er in hakten
bij het grote publiek
wereldbekende
meesters ontmoet en samen
geschilderd op open doek
toch is mijn
naam niet gekend
als persoon nooit aanbeden
ik vonk talent
in solo's en orkesten
beziel letters in zinnen
breek het licht
als magisch realist
tot buitenaards vergezicht
nog ben ik de bron maar
mijn zon schijnt al kapot
heel diep van binnen
Als de spiegel beslaat
de groten uit
de geschiedenis hebben
altijd een naam gehad
maar door hun leven
liep een schaduw
die de echte macht bezat
zij waren naamloos
moeilijk te traceren
deze onzichtbare heren
hoewel soms dames
staat konden maken
zij liepen minder in de gaten
ook in het klein
spuugt schaduw zijn venijn in
levens die met lach lijken omgeven
weet dat als
de spiegel weer beslaat
je eigen schaduw voor je staat
Paulien Cornelisse
Paulien Cornelisse;
DE ster van de Nederlandse taal.
Anekdoten en woordspelingen?
Zij verzint het allemaal!
Een goede grap met taal bedacht?
Dat is vast het werk van Paulien weer geacht.
Met Paulien is het lachen, gieren, brullen
door middel van haar taalkennis te smullen!
Het oude goud
je lach koestert nog
het oude goud dat van
diamanten en briljanten
in een klassieke setting houdt
je nipt de rode port
zoals in vroeger tijden
koket en welbespraakt
kon jij iedereen verleiden
ogen twinkelen als voorheen
toen jij het stralend
middelpunt van de society was
in een aangeboren gastvrouw schap
jij bent niet op retour
het tikje ouder wijt je
aan de tijd die sneller gaat
dan er voor aangename dagen staat
Kom, het Suikerfeest is begonnen
Ah, het einde van de Ramadan
we staken het vasten.
sterken hebben hun ziel gereinigd
conflicten werden uitgepraat
want zoet eten doet zoet praten
we trekken onze mooiste kleren aan.
iedereen wil lekker ruiken.
feestelijk getuigen we van
een maand lang vasten.
kinderen kussen de hand van hun ouders
brengen die naar hun voorhoofd.
iedereen viert feest. zoals het altijd
is geweest. buren kom, marhaban (welkom)
vrienden en familie, er is eten in overvloed.
de minderbedeelde, kom eet en dans
samen met ons. voel je thuis.
onze dierbare doden zijn we niet vergeten
zoals de meesten vast wel weten.
de profeet heeft het beloofd en iedere stap naar
een graf zal worden gezegend.
mijn vrienden, dankbaarheid overheerst in mij
ik ben zo trots op mijn dierbaren.
ook zonder ramadan, ja óók zonder dit groots festijn
proberen jullie goede mensen te zijn.
Suikerfeest, het duurt soms wel drie dagen lang
maar het hoort erbij en is voor ons van belang.
dans en eet en och ja, de baklava is weer mierzoet,
maar zónder is een Suikerfeest niet goed.
tijd van bezinning is voorbij voor jou, voor mij.
de ziel is gereinigd als na het biechten in de kerk.
ik? Ik voel me warm, betrokken en sterk.
dit feest is er een van saamhorigheid.
kom,
het Suikerfeest is begonnen.
Ik die leef van hovaardij
zou nederigheid
mij op de knieën krijgen
ik die leef van hovaardij
denk dat ik u
schoonheid bied door
woordjes op een mooie rij
zinnen met
mystiek geladen waarvan
u de kracht moet raden
conclusies die
ik formuleer
ze als waarheid presenteer
ik ben niet beter
dan mijn lezer
vergeef mij ook de schijn
mijn enig doel
is alles delen
in een respectvol samenzijn
Speel met mij mee
speel met mij mee
laat onze kunst
hen eens verrassen
zij moeten
op de woorden passen
waarmee wij jongleren
eerst wat
klein spul omhoog
in lettergrepen tellen
ritme en klank
maken muziek
door vaardige hand
dan wat trager
grote woorden zijn dragers
van gewichtige begrippen
jij kijkt verbaasd
als mijn handen stoppen
rusten hebben geen haast
alles is afgewogen
het laatste woord
kent eigen spanningsbogen
maar stilte
zal altijd triomferen
ook in ons jongleren
Met stukjes leven
ik ben geïmponeerd
door de immense muren
de vele stenen gevoegd
met stukjes leven uit
een lang vervlogen tijd
handen hebben
gesjouwd en gebouwd
samen gevouwen in gebed
de hoop op een spoedige
voltooiing is al te vaak voorzegd
nog spreken de stenen
over de cultuur van eeuwen
met hun naam in de groeven
is het monumentale erfgoed
door de tijd nog niet geslecht
Een magisch realist
vaag komen beelden langs
ja uit la douce france
met mijn modische baret of
was het weer de eeuwenoude alpinopet
in de schemerige sfeer
van middagzon en te veel wijn
gaat het schilderen mij
veel te zwierig en wat gladjes af
het ochtendlicht verraadt
in een gedegen overpeinzing
dat vorm kleur en opzet hebben gefaald
de toets der kritiek niet is behaald
toch begint mijn kater langzaam
zacht te spinnen en diep van binnen
keren de kleuren terug van het gouden licht
in de verstilde schoonheid van een magisch realist
Spreuken en rituelen
de spreuken zijn gezegd
rituelen volbracht
blauwsel op verborgen plekjes
vooral als je graag gezien bent
geliefden beschermen je
want bloed is dikker dan water
hun cultuur kent mogelijkheden
Menig keer werd er een als
vijandig gezien individu besproken
hardop, in een kring werden
de bijpassende spreuken gezegd
namen duidelijk genoemd
deze woorden met de rituelen
zijn sterker dan het amulet
dat hen moet beschermen
tegen het kwaad.
hoewel niet gelovige mensen
schouder ophalend lachen
kan men het niet meer keren
de vloek is uitgesproken.
hun ogen hebben elkaar ooit
al eens ontmoet.
zij verscheen in al haar schoonheid
en weet: wie het laatst lacht
het is slechts een kwestie van tijd
Erg gesloten
mag ik in jouw kringetje
ja we raken omdat
de kinderen contactjes maken
heb jij
mijn cirkel al gezien
huisje en wat extra's misschien
wij zijn erg gesloten
er is geen tijd voor open
alles kost nu eenmaal een vermogen
jaja de buren ronden
niet meer met elkaar
zij en de kinderen wonen daar
fijn dat we samen praten
onze cirkels even raken
ik zie je weer een volgende keer
Een laatste sterven
zag het water stromen
met op de oevers aangespoeld
restanten van gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met kristallen flonkering
een laatste sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen en
openbaarde zich mijn vondst
de glazen torso van een vrouw
gehavend door een lange tocht
langs krib en smalle bocht
ooit blies een kunstenaar
haar inspiratievol het leven in
straalde zij in transparant bestaan
nog heeft zij haar doorzichtigheid
maar glamour en begeestering
zijn als dromen in de tijd vergaan