Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jouw donkere lach
zacht warm
en opwindend
speelde je huid mij
de hartenklop toe
reageerden
de lief blonde
haartjes van je arm
oprichtend strak
zo af en toe wat
van die hinten
dat emoties nog
bij de pinken zijn
in het lief
senso motorisch
geven en nemen
van genegenheid
wij cirkelen
wederzijds in de
kleinste radialen
van verbondenheid
steeds doet het
frequent oplopend
liefdes vermogen
in hoogspanning pijn
tot jouw
donkere lach en
de uitdaging in je
ogen ontlading beloven
Naief creatief
wij hebben
samen geschilderd
maar meer dan
de techniek van
eenvoudige streken
kon ik jou niet geven
jij had gewoon
dat heerlijk naïef
creatieve in vorm
en kleur waarbij
verf en kwast
de bloemen geurt
alleen al je lach
lichtte met goud
schaduwen uit
donker en koud
in metamorfose
naar vitaal oud
rijkdom schitterde
in het elan waarmee
jouw personages
hun kleding droegen
in het subtiel
decadente decor
jij wist als
geen ander de
macht te raken van
degene die deze
vrienden op zijn
doek had toegelaten
Het dubbele glas
zij heeft nu al
de lyriek van
een sopraan
ik bas mijn partij
daarvoor begon
ik onderaan
wij hebben
een koor met tal van
ontbrekende stemmen
maar door de
kracht van ons werk
staan wij samen sterk
we zijn niet elkanders
dissonanten daarvoor
hebben wij twee passanten
die boven de partituur
zitten te snuffelen en
met hun staart kwispelen
als huisorkest
speelt de straat het
dubbele glas is dat waard
hoog geëerd publiek
zijn de buren van de flat
hun gebonk stuurt ons naar bed
Magische update
ik voelde hoe
de lucht dunner werd
toen jij binnenkwam
pigmenten op de
muren kleurig oplichtten
door harmonisch samenzijn
in een verhelderende
schijn werden onderlinge
blikken steeds klaarder
klonken stemmen
duidelijker in een
meer verfijnde articulatie
jij zorgde met een bijna
magische update dat
ruis en stof verdween
misverstanden zich
weer schikten waar zij
ons vaak lieten stikken
mensen weer durven
openen met teruggevonden
wederzijds respect
Vruchtbaar bloot
ik zie hoe
kleuren in haar ogen
ongewenste gedachten
leidden naar een
harmonisch model
hand op de schouder
vertrouwelijke woorden
in het samen zoeken naar
compromissen waarin
niemand zijn eer zal missen
lach en humeur
bloeien op waar emoties
hand in hand gaan
op weg naar het
gezamenlijke perspectief
jouw ja en niet
mijn afwijzing legt aarde
vruchtbaar bloot voor
de mooiste zaden die wij
kregen uit de moederschoot
Rafels en gaten
ik was vandaag
op zoek naar stukjes
warmte en liefde in
een wereld die enkel
kou en kilte tochtte
nog hielden mooie
herinneringen en intense
belevenissen mij als
een comfortabele
jas op temperatuur
ik had die opgelapt
met gevonden stukjes
geluk waarvan ik de
waarde pas in tweede
instantie eindelijk zag
met passen en meten
herstel ik de jas want
scheurtjes rafels en
gaten geven in een keurig
straatbeeld geen pas
warmte vond ik
in een kleine kapel
waar kaarsen dromen
geuren bij het net
ontluikend kerstgebeuren
Nieuwe kans
Lieve sjat,
Ben weer zo ontzettend blij,
Dat jij toch nog iets ziet in mij.
Ik heb je pijn gedaan en daarvan heb ik zo'n
Ontzettende spijt,
Voor geen geld op de wereld wil ik jou ooit kwijt.
Ik heb veel tijd gehad om goed na te denken,
En weet sjat dat ik jou nooit meer zal krenken.
Ik ga jou weer gelukkig maken,
En jou nooit meer kwijt raken.
O baby can't you see,
You and me are meant to be.
Stilte van gebed
het is heerlijk
op schreden
terug te treden
perspectief even
te laten in het
ondergaan van zon
rust ontvangen
door haast en stress
uit te bannen
eindelijk ooit
ontmoeten wat
altijd opzij is gezet
tijd nemen voor
warm begroeten
in stilte van gebed
om de scheppings
nadagen nog in
hun volheid te ervaren
Warme gloed
ze ademt
in de stilte
van haar lach
nog slapend
draait het gezicht
naar licht
vertederende
zachtheid kleurt
een warme gloed
stralend
openen haar
grijsblauwe ogen
waar de
laatste dromen
liefde beloven
voor je weer
helemaal onder de
mensen gaat komen
Water als ijs
ik wilde
water kneden
maar het heden liep
door mijn vingers weg
met kou
probeerde ik het
weer Water als ijs
bewoog niet meer
pas toen de
vroegste ochtenddauw
water minutieus deelde
zag ik het zonneblauw
begonnen handen
aan het kleurpalet
dat luchten weerkaatsten
in rimpelen beweging maakte
waar het leven
langzaam minder
helder wordt door
vertroebelen met emoties
pas na een lange
dag vol stress en haast
heeft water.eindelijk
weer rust gebaard
De sfeer van weleer
zij zomerde
met wilde bloemen in
een paradijselijke wei
waar vrijheid kleur
en vormen bloeiden
werd ieder hemels blij
ook zij wist van
de volle oogsten
de rijkdom zo dichtbij
later nog het land
met kale stronken
als verlate herfstpartij
in helder schemeren
deden vorst en gladheid
al even van zich spreken
het winterde in
gebeden voor het
pittig warme wintereten
met kerst al op de hoek
in maillots en gewatteerde broek
zoeken wij de sfeer van weleer
Het juiste uur
jij hebt het
vuur rondgedeeld
zonder je handen
er aan te branden
gretigheid
laaide al op
in het voelen van
koesterende warmte
zij hadden
al te lang in de
kou gestaan denkend
het is al gedaan
in onvoorzien
heb jij niets kunnen
regelen toch zal jouw
lach alles bezegelen
samen is voor allen
hartverwarmend
op het juiste uur
en de goede plaatst
juist omdat
warmte gedeeld
en meegenomen wordt
omdat het bij mensen hoort
Ogen spraken
ze lachte lief
haar ogen spraken
ik heb het gezien
je zwarte schilderij
je hebt het mij
ooit verteld maar
tijd kleurde andere
zaken dichterbij
ben er altijd
nieuwsgierig naar geweest
het hoe en waarom
zwart ontmoeten is feest
door bijzondere
constellaties bleken de
buitenste penseelstreken
wit op te lichten
geen vlekkerig geheel
maar een levende compositie
die elkaar beïnvloedend
zijn soepele beweging doet
samen zijn we gaan
kijken tot onze verbazing
begonnen de beelden
op ons te lijken
het doek speelde
passages uit het heden
die de werkelijkheid
meer dan alle eer aandeden
wij hebben ons omgedraaid
elkaar langdurig aangekeken
de kleur is weer zwart
het echte leven verdwenen
Glinsterden zielenpijn
druppels stroomden
droomden vroeger in
hun grijze ijle vlucht
glinsterden
de zielenpijn uit een
hoog bezwangerde lucht
de sluizen van
hemel stonden open
om alle zielen te dopen
voor even
weer helemaal alleen
in menselijk herkennen
zij gleden langzaam
versnellend er heen
de bekende plek
in koesterend contact
droogde tranen in
vervloeiende banen
tot ook de tijd van
jaarlijks samenkomen
hen niet meer bereikt
Allergheiligendag
vertrouwd
waren de letters
haar naam een
lach op de dag
ogen die
kleuren beloven
rond gouden bergen
vol intens verdriet
het carpe diem
is altijd haar
seizoen geweest
vol liefde en feest
samen hebben we
uren vol tranen
kunnen sparen voor
dagen vol zomer en zon
waar het bestaan
zich eindeloos koesterde
in een zorgen vrij spelen
waar echt alles kon
jij bent er bij op
deze allerheiligendag met
je meest stralende lach
omdat ook leven om jou gaf
Ijsde doorzichtigheid
wind schoonde
de noordoosterhoek
droogde overtollig vocht
in scherpend zicht
winter helderde
hoog in het diepe blauw
waar kou nog
amper condenseerde
het wit van wolkjes
verdween en in de
legitieme uitstraling
verscheen de eerste vorst
hij ijsde zijn
doorzichtigheid
dicht bij de grond waar
dauw zijn druppels vond
nu kraakt en krast
het als een lieve lust
in de ochtendmist van
de grote mensen stap
Het keerpunt voorbij
de menigte schreeuwde
zijn onzichtbare pijn
balden de vuisten
sloegen met knuisten
vol irrationeel venijn
zij trotseerde
met opgeheven armen
en brandende blik
de opgekropte ego's
van heethoofdige iks
zacht klonk
het eerste geklap
als applaus voor de
breekbare stilte met
een ontspannen lach
in het aanzwellend
geluid luchtten velen
hun hart tevreden blij
met het wijken van agressie
het keerpunt voorbij
Uitgetreden
aan haar hand
ben ik uitgetreden
samen voor even de
wereld vaarwel gezegd
natuurlijk is de
herinnering gebleven
wij hebben nog
geen enkele stap gezet
zitten naast elkaar
afstand te nemen er
wordt niets doorgesneden
het verdwijnt gewoon
daar waar ruimte
zichtbaar wordt kunnen
wij ons uitstrekken zonder
enig identiteitsverlies
vroeger focusten wij
op vastigheden nu is
vrijheid in het zijn
het hoogste goed
dat reikt naar alle
dimensies die voor onze
interesses openstaan
en aanwezig zijn delen
ik heb de grootsheid
van het heelal gezien
eeuwig leven ervaren
door even god te zijn
Hun vreemdheid
nee ik ben niet bang
aan jouw hand wil ik
verhalenlang blijven luisteren
jij licht altijd
de hemel op met je
schitterende blauwe ogen
nog adem je geen woord
maar in de verte is het
eerste wolkje opgedoken
jij schetst een landschap
waarin ik mij kan vinden
met tal van bekende dingen
zacht kabbelt je verhaal
naar nieuwe oorden met
tal van andere woorden
bomen ritselen nieuwe ruis
kleur en geur belanden in
totaal verschillende handen
hun vreemdheid
schrikt mij af maar
geruststellend blijft je lach
tot aan de open plek
waar de intens blauwe lucht
zich weer als hemel presenteert
Handen zonder woord
je hand wenkte
de lach wees mij
het pad dat ik
nog had te gaan
in kleine bochten
was er oponthoud waar
zicht jouw perspectief
niet goed onderbouwde
op de gis en in
goed vertrouwen
spoedde ik mij voort
naar handen zonder woord
het duurde lang voor
ik jouw blik ontmoette
mijn bakens moest verzetten
toen jij mij warm groette
je opende een wereld die
ik anders nooit zou kennen
waarin ik eindelijk aan echte
menselijkheid mocht wennen