Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Haar beeld
ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep
Jouw stem
ik begrijp nu
waarom jouw stem
mij zo boeit
het geluid zorgt voor
een hormoontje dat
in mijn bloedbaan stoeit
waardoor mijn
knuffeldrang groeit
na iedere circulatie
ik in consternatie
heel verlegen word door
dit opmerkelijk gevoel
pas als je lach
zijn warme ziel strelende
klaters laat horen
breekt de ivoren toren
waarin ik mij verschanst
heb tot de laatste dans
In kanteling
zij steelden nog
toen het licht
van de zeis hen trof
in kanteling van
het heelal kleurden
zij een vrije val
niemand heeft ze
ooit geraapt daarvoor
waren zij te laat
geschoren is
het land waar bollen
nog gaan groeien
als er tenminste
kopers zijn die ze ooit
hebben zien bloeien
ook komend jaar is
de zeis gewet corona heeft
nog geen vaarwel gezegd
De modegril
je bent al
langs geweest in
zachte lentegeuren
het was een feest
de kleur
alleen al van
herinnering in
een nieuw begin
nog zonder
contrasten omdat
er nog niets
echt bij paste
speels en pril
wolkte de modegril
verleidelijk langs
mijn zintuigen
die al lang
aangaven te willen
verhuizen uit de
stoffige winterpluizen
Warmhartig weten
zij was bekend
door de glimpjes
uit haar ogen
stukjes licht die
hun boodschap
nooit logen
er was altijd
verbazing over
het speciale moment
verwondering
door beiden
ogenblikkelijk erkend
pas later kwam
de lach die magie
altijd bij zich had
in het warmhartig
weten dat wij elkaar
nooit zullen vergeten
Anders wit
ik heb te lang
op de sleep
van je jurk gestaan
bijna onmerkbaar
trekt het je hoofd
iets naar beneden
waar wij eerder
trots waren vol
verliefde gebaren
brengen tijd
en bedachtzaamheid
dat vuur tot bedaren
worden obstakels
zichtbaar op paden
die er eerst niet waren
aanpassen en
gedogen houdt de
relatie niet lang open
gaan vrijheid en
eigen keuzes wringen in het
ondernemen van eigen dingen
ik heb stappen
terug gedaan zodat jij
weer rechtop kunt staan
ondanks je zelfverzekerde
blik bleef de afdruk op de
sleep net even anders wit
Dromen poetsen
ik mis ogen
en een warme lach
je hand die ik
altijd lezen mag
er is nu stilte
maar te weinig vaart
weerwoorden zijn
snibbig en schaars
in de rolverdeling
kennen we de paden
en gewoontes tot ze
ons weer gaan vervelen
wereld zit op slot
de nieuwe spelers
lopen nog met oude
borden voor de kop
de regisseur trekt
zich de haren uit het
hoofd hem is ooit een
goede baan beloofd
ik ga weer dromen
poetsen en ze nieuwe
kansen geven misschien
brengt dat ze weer tot leven
Gespiegeld
echt gespiegeld
hebben wij nooit
we kaatsten
naar elkaar
zagen vorm
en kleur alleen
een vage lach
kon er vanaf
pas later
ontdekten wij
dat ons schrijfgerei
voor lichaamstaal
in formaat
verschillend was
dus een eigen
perceptie had
wij zijn gegroeid
in elkaar lezen
het uittekenen
had niet altijd
een innemende
kracht die kwam
pas toen de spiegel
gebroken was
Repeterende liefde
we dachten
de mozaïek van het
leven te hebben gelegd
jij met magie
en een stralende lach
ik creatief in kracht
wij moduleerden
heerlijke kleuren
repeterende liefde was hot
op vloeren en muren
onze kunst kende alleen
adembenemende uren
oefenden geen puzzels
maar verbonden wat
zichtbaar node werd gemist
plakken en voegen
deden wij met pure
liefde als ultiem genoegen
toch heeft het marmeren
bad ons nooit de conceptie
van volmaaktheid gebracht
Stukje thuis
zij spraken alle talen
kleurden gevoelens
en emoties in het
raken met de hand
liefdevol ontmantelden
wij het lang gedroomde
huis ieder met eigen
herinneringen als een
onbereikbaar stukje thuis
stenen zijn gestapeld
verwijderd is de specie
van de tijd dat wat
door onze handen ging
kende geen enkele spijt
het momentum leven
hebben we over jaren
uitgespreid maar samen
was altijd de eeuwigheid
een huis waarin wij
passioneel konden
leven want hartstocht
hield de spanning gezond
tot onze perspectieven
braken en fundamenten
steeds meer begonnen
te kraken omdat wij
geschrokken uit onze droom
als gevangen ontwaakten
Technische ruis
zacht klonk
het geluid van
de motor boven
alle liefdes uit
hij componeerde
in de technische ruis
de regelmaat en
helderheid van het genie
waar stilte heerst
nu corona triomfeert
is er weer plaats voor
kwalitatief onderscheid
net als luchtvervuiling
zijn decibellen ook
onderworpen aan een
uiterst streng regime
want sluit de ogen
huiver van de overlast
die je privacy 24 uur
ongecontroleerd verduurt
Het grote 5gtapijt
zij rolden
haar snel uit
het grote 5g tapijt
snelheid en geluid
alleen nog met
publieke ruis
in strak zender
en antenneframe
leek de stad
een stalen bos
maar de co2 uitstoot
bleek een grote flop
straling bereikte
grote hoogte omdat
wij steeds scherper
wilden kijken ook
diepte bracht ons
onbekende ziektes
hopelijk zijn die van
coronaire smetten vrij
waar vroeger zonnevlekken
altijd stoorden in de
bijna lege ether hoorden
zij de kassa van de hemel
Het blonde
ik zag zand
tussen je vingers
verglijden in een
constante stroom
van stukjes lijden
een enkeling
glinsterde positief
vlaagde speels
in de wind het
blonde van een kind
een constante
trits boodschapte
zwaartekrachtmoedig
altijd inwisselbaar
en diepbedroevend
jouw handen
hebben teveel
leven gegeven in de
afgelopen jaren zonder
eigen energie te sparen
juist in deze tijd
van dodelijke calamiteit
is thuis de enige basis
die in gezondheid
nog naar toekomst reikt
Magie
zij spreidde
haar handen
hield hun
blikken gevangen
goochelde snel
ieders verlangen
het waren
niet haar
vlugge vingers
of afleidingstrucs
pure magie bracht
ieder van stuk
in verbazing en
niet begrijpend
zag je hun
vlugge kijkers
haar gangen
minutieus volgen
zij wierp
haar licht op
donkere wegen
waar hun aandacht
dan even te
lang bleef steken
was al
verdwenen
bleek in een
nieuwe kleur
weer ongemerkt
te zijn verschenen
gaf hen
haar lach voor
de magie die zij
zagen gebeuren
in een grote
waaier vol kleuren
Omfloerste ogen
ik kende
die blik
zacht dook ik
in je donker
omfloerste ogen
in een ijdel pogen
thuis te komen
het mocht niet
baten in de duik
bleef ik haken
aan een fel
dispuut om
meteen danig van
de wijs te raken
juist het
bekende voelde
als gewenst
drempelloos pakte
ik onschuld in
natuur gekleed met
licht eigen gewin
heb mijn rug
gerecht ben niet
afgedropen
jij hebt mij op
de plaats gezet
ben slechts een huis
en niet jouw thuis
Vergeten heksen
ik zie
hoe zij met
een lach en
harig mohair
dromen breit
met een vage
kleurrijke mystiek
die in de lange
wol tal van
ontknopingen ziet
tijdens het spinnen
mompelde zij al
vele teksten uit
het repertoire van
vergeten heksen
haar schatten
zijn licht te dragen
roepen vele vragen
op uit het genre van
doorluchtig plezier
juist het tikje
spanning geeft
alertheid want
na het gapen komt
slapen met blonde lach
Lieve Téé
Lieve Téé,
Klinkt het gek
als ik zeg
dat ik je mis?
Wat zij zei
was zij niet
als je dat nou eens wist...
Toen sloeg jouw
hoofd over op
jouw fantasie
Nooit heeft zij iets
bedoeld met een
slechte intentie
Maar toch heeft jouw
onderbuikgevoel
het gewonnen van de waarheid
Nu ben ik niet alleen
mijn “oom”, maar
ook mijn beste vriend kwijt
Het is misschien
wel beter zo want
je dacht dat ik loog
En je maakte grapjes
dat ik me schoenen niet paste
omdat ik te veel woog
Nog maar te zwijgen
over de geraspte kaas
waar ik te veel van at
Sorry, Téé
maar die opmerkingen van jou
was ik helemaal zat
Dus het is beter zo
dat het zo gelopen is
want anders was er toch wel van gekomen
Ik ben niet iemand
die op zo'n achterlijke manier
over me heen laat lopen
Vrolijke waterval
niet je hand
heeft die kracht
maar in je vingers zit
de macht om de media
goedlachs te bespelen
juist waar
saaiheid en
verveling dreigt
klikken zij op skype
voor de leukste contacten
geen anderhalve
meter of meer niet
te zake doend gezever
maar een heerlijke lach
als warm welkom bad
de vrolijke
waterval van
wetenswaardigheden
kabbelt van het scherm af
zonder dreiging van straf
voor even weer
bevrijd van die
wurgende eenzaamheid
opgebeurd door woorden
die goed zijn om te horen
Hooi parfumde
zij bergde
als plattelandse
de wolken voorbij
verschoof met
de wind het
uitzicht naar vrij
runde in blauw
de zeven mijlen
door stralende kou
wist van de sloten
met het duiken
als ultieme stunt
waar zomers
hooi parfumde
warmde mest
de stallen werden
zo slagers hun
speklap gegund
is zij de boerin
met de stadse blik
die het hart aan de
natuur heeft verpand
of deelt zij de schepping
in paradijselijk verband
De leidraad
ik voelde
warme stralen
uit gedachten
die energie
brachten
en haalden
hun pulserende
vloed deed mij
intens goed
de boodschappen
heb ik nooit
echt kunnen
achterhalen
omdat de sleutels
van je geest
jouw schatkamer
niet ontsloot
als zijnde privé
de warmte
die jouw
nabijheid mij gaf
in de vloed aan
leven en lach
was de leidraad
die ik had daarom
kon ik ook aan
anderen geven