Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Zacht zingt het bloed
heb geluid buitengesloten
ben alleen met mijn domen
zacht zingt het bloed
met pulserende stromen
in warme melodie
vloeit ontspanning
tot in de verste delen
om blokkades te helen
jij regisseert al lang zonder
te spelen beeld en decor
ook licht en muziek
komen uit jouw harmonie
maar ben ik dan de marionet
waarbij jij aan de touwtjes trekt
of leg ik in een droommonoloog
mijn ziel en zaligheid aan jou bloot
Uit dezelfde bron
hij is mijn vriend
of toch niet
onze dialoog put
uit dezelfde bron
welt op en verloopt
verdroogt stroomafwaarts
of bevriest in beweging
ik wil zon
zand zee en golven
de onder bloemen bedolven
ogen en lach van een vrouw
hij zonden en berouw
twijfels en lijden
zekerheid in vaste tijden
ik licht op
hij weerkaatst
spiegelt genadeloos
de logica die mij ontgaat
onze gedachten gaan snel
wij discussiëren in flits
als ik jou bel hoor je wel wie er is
Druppels
Als het water dat er is, bevroren koud en oud is
Als ruzie niet zijn grenzen kent, en de vraag nog in je hoofd zit
De vrede laat geen sporen na, het water drupt je achterna
Zij dragen druppels naar de zee, maar die van jou is niet mee
Als er onweer is voorspeld, en wij nog niet gespaard zijn
vangt het water de gedachtes op, die bij jou actief bewust zijn
het is alsof je eigen lijf, het beter dan jezelf omschrijft
ons eigen wil dat dringt niet door, je laat je angsten voor
Als de regen is gestopt, voor nu en altijd weg drijft
Is de vlam die nog niet was gedoofd, nu voorgoed zijn weg kwijt
hij doet het water bij de wijn, geworden nu tot wie wij zijn
Het lijdt niet tot een nederlaag, dus wat is nu jou vraag
Het beeld waarbij jij twijfels had, bedacht zich later achter af
dat druppels ook zijn fouten zag, die hij niet had gezien
die druppel vindt een nieuwe weg, de regen laat hij achter zich
de wind die hem nu verder blaast, die geeft hem nu zijn rust
De wind
Gedragen door de wind
verzacht door het geluid van
twinkelende bladeren
die mij zacht vooruit blazen
zonder enig geduld.
Ik voel de energie,
het bloed stroomt glinsteringen
waardoor hemelszacht
mijn voeten afscheid nemen
van de grond,
die mij ooit ontzettend lief had.
Neem me mee
over de tuinen
waar de vlinders dansen op
zachte verloren woorden
en blaas
nog één keer jou naam.
En vergeef me,
dat de lucht jou niet draagt
maar ik jou liefde mee neem
naar de plek
die mij niet meer tilde
maar gewoon vooruit blies.
Bolt van decadentie
ik heb de boot getuigd
zeilen gehesen
om de golven te breken
eindelijk verder
dan de eerste horizon
die bolt van decadentie
ik wil met jou
het avontuur weer aan
veilige havens hebben afgedaan
het ruime sop
spot met zelfgenoegzaam zijn
speelt gevaren uit in angst en pijn
samen gaan we
elementen trotseren en
voorbij de grenzen weer nieuwe leren
Hun stilte in zinnen
wij zijn talen
gaan spreken waarvan
de woorden ontbreken
oog en gebaar
worden een paar in
een neigend begroeten
de lach zorgt
voor balans in
het haastige moeten
handen kleuren
met vormen en beelden
het dagelijks gebeuren
in begrijpen is
naar elkaar kijken
de basis van zien
door het spiegelen
van licht lezen wij
de ziel in het gezicht
woorden ontbreken
maar door hun stilte in zinnen
zullen wij ze nooit vergeten
Geluk
Jarenlang gezocht,
Naar iets wat ik altijd wilde,
Iets wat je kreeg door eerst pijn te voelen,
En daarna je gevoel los te laten,
Het was even zoeken,
Een tijd lang niet gezien,
Maar daarna realiseer je je,
Geluk is iets wat je verdient.
Handjeklap
ik heb lang met
je vingers gespeeld
tot ik in
je hand kon lezen
dat je deze
weg wilde geven
nooit heb ik
goed beseft
dat alleen handjeklap
het echte leven was
Groen van toen
de sneeuw was plotseling weg
niet eens in een langzaam proces
kale aarde is al wat rest bedekt met
vage zwemen sprietig groen van toen
er is iets vreselijk misgegaan
door het vervlakken van het zicht
ik kan de wisseling niet meer aan
van het voortdurend strijdend licht
de schemering duurt dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid langdurig wil dragen
met het consistent aanwezig zijn
perspectieven zijn verdwenen omdat
de zon al lang niet meer heeft geschenen
het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte
vorens te diep in de aarde zijn getrokken
bestaan heeft zich totaal ontdaan
van uitdaging emoties en gevoel
doelloos vegeteren doodt
het ultieme succes van creëren
Veilig bij God
Onder God's vleugelen zijn wij veilig
Hij wil ons behoeden voor het kwade
En slaat ons steeds in Zijn liefde gade.
Bij God zijn we veilig en geborgen
Hij heeft het allerbeste met ons voor
En wil ons leiden op het juiste spoor.
Bij God zijn we veilig in Zijn armen
Hij houdt ons vast en blijft ons nabij
Wij zijn niet alleen, want Hij is erbij.
Bij God Zijn wij veilig en vertrouwd
Hij die hemel en aarde heeft gesticht
Houdt altijd het oog op ons gericht.
Bij God zijn we altijd veilig en gerust
Laten we dan maar op Hem vertrouwen
Want die keus zal ons nooit berouwen.
Je lach bloeit bloemen
jij zwaait kleuren
warmt mijn hart
waar regen al valt
wolken hun grijs
donkeren in zwart
want je lach
bloeit bloemen
wild van het veld
nog gehuld in zon
voordat wind ze velt
maar ogen verschrikken
in het flitsende licht
we tellen seconden
donderen samen
tot de volgende schicht
verbazend dichtbij
schokt de hemel
voor even in razernij
in de verte komt blauw
nu is de bui snel voorbij
Gods leiding
We mogen weten dat God ons leven leidt
Hij wil ons nabij zijn, elke nieuwe morgen
En blijft in Zijn goedheid voor ons zorgen
Zelfs ons hele leven lang, tot in eeuwigheid.
Het is goed om naar Gods leiding te vragen
En ons in vertrouwen aan Hem te geven
Zijn leiding hebben we nodig in dit leven
Hij wil steeds onze moeiten en lasten dragen.
Al voelen we niet altijd de leiding van God
En begeven we ons op de verkeerde wegen
Ook al zijn we fout, Hij blijft ons genegen
Laten we ons maar houden aan Zijn gebod.
De Heer wil ons leiden op het juiste spoor
Hij is voor ons een Gids en goede Herder
Met Hem in ons leven kunnen we verder
Vertrouw maar op Hem, Hij gaat ons voor.
Zij
zij was niet compact
in tijd en ruimte
krioelde haar leven
sprong van hak op
de tak om toch daar
richting aan te geven
comprimeerde gevoel
in lach en ogen
geëngageerd en bewogen
regen zon en wind
gaven haar de ultieme
onschuld van een kind
zij lichtte op in verschijnen
luchtig en vluchtig maar
ieder nam haar als de zijne
allen raakten begeesterd
door haar spirit en kracht
straalden delend haar pracht
ik lach tijdens het schrijven
weet dat ik altijd bij jou
zal blijven want zij dat ben jij
Gebruinde benen
het prille van lente
schroomt de bleke huid
t shirts en de korte mouw
lijken haalbaar voor de vrouw
maar de spiegel rekent
onverbiddelijk af met
witte top en korte rok
zonder gebruinde benen
kleur krijgt langzaam
weer de overhand
waar somber het straatbeeld
lang domineerde
de donkere massa breekt
in speels en licht bewegen
nog even en het zomers bloot
slaat alle handel dood
Een dwarse streek
nog staan de instrumenten
wat donker afgesteld
want somberheid was troef
maar uit de bak
trekken toch al snel
hoge tonen aan een speelse bel
een dwarse streek
over slaperige snaren brengt
het pril geluid niet tot bedaren
zij lijken nog ontstemd
maar als de zon gaat schijnen
zullen dissonanten zo verdwijnen
dan gaat het lentelied echt bruisen
laten violen koude beekjes warm ruisen
schalt een trompet de restjes winter weg
Shots vol ellende
nog staat
een raam te klapperen
waarin gordijnen
scheuren door glas
hoorbaar sijpelt
dood en stilte
uit een wijk die
ooit springlevend was
een beeldverslag
van slachting die
toen gaande bleek
gaat achteloos voorbij
shots vol ellende
zijn er tientallen op rij
met de knop omzetten denken ze
gelukkig zijn wij daar niet bij
Benjamin
benjamin werd geboren
in een wereld vol geweld
en liefdeloosheid
wat ben je toch mooi
je roze huidje is zo lief
je bent het vredige
in deze wereld
moge jouw leven bijdragen
dat de wereld beter wordt
kleur jij de wereld mooier
jouw komst is prachtig.
velen zijn blij met je komst.
lieve benjamin!!!
Mijn engel
mijn engel was de hele dag bij mij
hij sleept me door het leven heen
hij laat me nooit alleen
en geeft me mooie momenten
in al mijn kleinheid weet ik dat hij er is
ik ben je er dankbaar voor lieve engel
je omarmt me en ik voel je machtige vleugels
je brengt me liefde en troost.
bedankt lieve engel!
In onthechten
ooit waren
mens en maatschappij
vervlochten met elkaar
maar in onthechten
komt het echte
op de eerste plaats
van het ware is helaas
door het ontvlechten
alleen het ego nog paraat
zodat ieder als
verdwaalde door alle
lagen van het leven gaat
de kuddes zijn compleet
herders doen hun kunstjes
omdat iedereen hetzelfde vreet
Wat rafelige trouw
ik zag
je vlucht omhoog
maar kon jou niet bereiken
zwaaide schreeuwde
voelde mij verlaten
zonder vriend en troost
jij doorleefde
mijn bestaan liet mij gaan
als ik dat nodig vond
sprong in de bres
als ik mijn slechte keuzes
weer met ruzie had beslecht
maar samen knopten wij
bloeiden volop lente
ook in de bitterste kou
jij wist mijn
onvoorwaardelijke liefde
en soms wat rafelige trouw
ik houd van jou
in ons bestaan was jij
meer dan mijn eigen naam