Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hun houten ogen
als bomen naar me kijken
ik hun houten ogen
niet meer kan ontwijken
word ik panisch bang
voel de takken komen
die eerst nog naar me
reiken maar me later
onverbiddelijk grijpen
in het raken van de bast
hoor ik het kraken
van hun knoesterige lach
waarin de sappen stromen
las de oudste jaarringen
in het diepgewortelde bestaan
door bliksem storm en regen
is hun aanzien deels vergaan
heb de maan bekeken
uit een hoge kruin
mijn leven aan de voet
was slechts een hoopje puin
Mijn speels talent
grote woorden
hebben me pijn gedaan
bevroren knoppen die
nog open moesten gaan
joegen stormen
door het groenend blad
kaalden de takken
die ik al ontwikkeld had
met scheefgroei
vocht ik voor balans
in afzijdig blijven
vond ik zo mijn kans
leerde in pareren
mezelf te verweren
liet kansloos verschijnen
mijn toekomst niet ondermijnen
sta nu aan de rand
van het bos als monument
met alle perspectief van ruimte
nog bloeit af en toe mijn speels talent
Here with me
it is fun being with you
lonely without you
painful knowing that you aren't here
lovely & overwhelming
thinking about those smiles of yours
i'm alive knowing that you are here
thanks for being in my life
Mijn lieve kleine poppedijn
Negen maanden,
zal ik jou in mij dragen.
In de tussentijd,
stel ik mij verschillende vragen.
Ben je een hij,
of een zij?
Lijk je op je vader,
of op mij?
Hoor jij,
wanneer ik tegen jou praat?
Voel jij,
wanneer je vader zijn hand om mij buik heen slaat?
Hormonen gieren door mij lichaam.
Hoe zal het zijn om samen met jou op te mogen staan?
Ik vraag me af hoe het is,
om jouw moeder te mogen zijn.
Ik hou nu al van jou,
mijn lieve kleine poppedijn.
Kon de tijd zich nu maar versnellen.
Het liefste wil ik nu al,
al jouw teentjes en vingertjes tellen.
Negen maanden,
zal ik jou in mij dragen.
Tot die tijd,
geniet ik door jou van alle dagen.
Een boulevardje aan zee
de zon in je ogen
wind door je haar
toevalligerwijs keken
wij gelijk naar elkaar
nog was liefde
niet in zicht maar
je hand streek per
ongeluk langs mijn gezicht
we droomden de avond
op een boulevardje aan zee
flaneerden langs ruiten
de maan namen we mee
alleen wij twee
op het warme zand
speels zongen golven
hun komen aan land
duinen getuigden
ons zijn met elkaar
een verlate vlinder
begroette ons als paar
Gods vinger
ik mis de toren
die ooit uit
gebed is geboren
opgestaan maar nooit
ter kerke is gegaan
gods vinger
is niet meer
sinds de heren hebben
besloten dat hij moet
worden afgebroken
van het gebouw
staat de deur nog aan
kringelt wierook
door gebeden over
toekomst en verleden
bewaken kaarsen
walmend zielenrust
terwijl het vet
al sissend naar
beneden drupt
toch is er hoop
op voortbestaan
de ruimte wordt
dan omgedoopt tot
opslagplaats voor schroot
Mijn gieter
Elke ochtend vul ik mijn gieter. Zo vol totdat het water
glinstert in kleine reflecties van de frisse lente zon.
En dan zegt mijn gieter weer,
dat ik hem niet zo ver moet laten overlopen.
Het ontglipt me. Het water valt op de grond
en ik laat mijn gieter opnieuw vollopen.
Tot dat ik weer de lichte, witte sterretjes in het water zie,
die mij een teken geven dat het genoeg is.
Dan stop ik. Ik giet het water over de bomen,
bloemen en planten heen. Hun kunnen er weer even tegen aan.
Kijk, zie je dat? Zie je dat het groen bloeit?
Tot dat de volgende ochtend weer aanbreekt.
Dan vul ik mijn gieter weer opnieuw.
I just don't know
We thought we were just friends..
until we noticed there was something more,
we connected with each other on a much higher level, like never before.
It's like were in sync and can feel each others souls.
It was like drinking coffee for the first time,
bitter but than craving for some more..
But It turns out that the closer I got, the more you wanted me to go...
Zoekende onzekerheid
ik schrok
maar zag je ogen
herkende nauwelijks je gezicht
de tijd had
in zacht mededogen
de hardste lijnen al gewist
in zoekende onzekerheid
keek je me aan maar wat
wij voelden kreeg nog geen naam
ik streelde je hand
wat ooit sterk en krachtig was
had nu een zachte kant
merkte dat de twijfels
verdwenen in het even
dat de zon had geschenen
de pijn wat bedaarde maar
in het afscheid hoorde ik je woorden
waar zijn de anderen gebleven
Goudgele cirkels
ik schreef mijn lied
met het schuim der golven
op de wereldzee
stormde woorden
in de goudgele cirkels
van onafzienbare graanvelden
goot in staccato
het donderend refrein in
tomeloze zinnen die waterval zijn
ik vertel je dit open
toch dicht ik de muziek op papier
huil mijn intiemste emoties hier
Het blonde geluid
ik zag zon
twinkelen in je haar
hoorde het blonde
geluid van de lente
keek je aan
in je ogen klonk
de omfloerste melodie
van ik wil met je gaan
jij pakte mijn hand
op de muziek
van golven liepen
wij langs het strand
waar meeuwen zeilden
op ijle tonen verwijlden
en wind in wit tegen blauw
ik hou van jou dirigeerde
Pas de deux
wij tellen geen passen
maar zweven
in elkaar alles geven
positie van voeten
en stijl van bewegen
kiezen wij uit samen leven
het vaste patroon
is ons te gewoon
dus schonen we grenzen
geven de pas de deux
alle ruimte en plezier
dansen onze eenheid hier
als god en godin
betreden wij andere dimensies
glijden gelukzalig de hemel in
Geven
geven heeft weer
iets aparts gekregen
wordt vaak afgemeten
aan het soort cadeau
de flonkering van edelsteen
het glinsteren van kristal
goud en zilver zie je overal
hebbedingetjes voor iedereen
ik geef vaak een hand
met in de ogen kijken
probeer ik dan voorzichtig
naar iemands ziel te reiken
soms ook nog een kus
maar die heeft veel gradaties
waarin het geven nemen wordt
door tal van lustige variaties
Lente zonder verval
wij hebben
de bloemen geplukt
die hun kelken verwelkten
anderen in knop
vertraagden door
zaad en vruchten te maken
we gingen voor zomer
in schoonheid voor al
eeuwige lente zonder verval
maar kleuren vervaagden
toen de knoppen verdwenen
en het bladgroen bevroor
onze weide bleef zwart na
ontdooien want zonder zaad
kan geen bloem zich ontplooien
In roets en schicht
ik weet het grut
de grijze bolletje pluis
hoor ze piepen in hun huis
waar het ouderpaar
de bekjes vult van
het jeugdig ongeduld
in roets en schicht
met tomeloze vaart
tot de herrie is bedaard
het wollig spul
op de laatste zonnestraal
in alle rust de nacht ingaat
Moeder
Daar kwam ik dan
na negen maanden wachten
jij gaf me toen mijn leven
je was fier en blij
je had een dochter er bij
en dat was mij
'k waar je in mijn hart en geest
zo'n moeder als jij
Je heeft me alles wat ik wou
ben zo gelukkig met jou
en fier op mijn moeder
zo ik zie dat je nog altijd voor me staat
nu sta ik voor jou een gelukkige moeder
wou dat je lang mag leven en een gezond leven
want ik heb er maar een dat ben jij voor altijd
wil je een mooie Moederdag geven
want je bent de moeder van voor rest van mijn leven
zal er altijd voor je zijn
Je zit in mijn hart voor de rest van mijn leven
voor zo'n moeder wil ik alles er aan geven
bedankt Moeder wat je al voor me doet
je dochter die zielsveel van je houdt
wens je een mooie Moederdag
Ik wil bij u zijn
ik wil bij u zijn
alles is zo kil zonder u
ik weet dat het bij u
het beste en mooiste is
komt u vandaag bij me
weest u met alle mensen
en de hele schepping
hebt u mij alstublieft ook lief
lieve god
u bent het beste
mij ooit overkomen
u bent krachtig en sterk
ik weet dat u bestaat
en me nooit verlaat
mijn broer heeft u tot u genomen
neemt u mij a.u.b. spoedig tot u
maakt u alles wel boven
bidden en boven denken
laat de satan niet
in ons midden zijn
maar alleen uw lieve geest!
We verkenden stilte
je wist dat je
geroepen was
de lach in je ogen
antwoordde zacht
je stem
nog quasi nonchalant
sprak luchtig maar ik
voelde het trillen van je hand
je lichaamstaal
meegaander dan ik dacht
we pasten wonderwel
de eerste keer dat ik je zag
we verkenden stilte
uit verleden tijd
behoedzaam rakend in
jeugdige nieuwsgierigheid
deelden herinnering in blikken
die wisten waar het echt over ging
we zijn naar morgen gaan kijken
om voor altijd bij elkaar te blijven
Ik sla mijn ogen omhoog
ik sla mijn ogen omhoog
naar mijn god in de hemel
waar hij woont vast
in een mooi kasteel
in mijn gedachten
ben ik vaak bij hem
en weet dat ik eens
dichtbij hem mag zijn
waar het goed zal zijn.
hij zal me veel leren
met veel geduld
nu ben ik leeg van binnen
maar hij zal mijn talenten ontwikkelen.
en ik weet dat ik hem liefheb en hij mij.
ik zal mooi schilderen en tekenen
en we zullen samen
mooie boeken en gedichten schrijven.
onze zielen zijn aan elkaar verwant.
ik verlang naar u, vader.
ik verlang naar de dag
dat u mij in uw armen sluit.
ik hou zoveel van u, lieverd!
Mijn moeder
heb ik van mijn moeder gehouden
ik weet het niet
ze was zoveel anders
ik weet dat ze goed was
en alles voor ons over had
ze noemde ons
haar drie koningskinderen
en wij waren alles voor haar
vooral omdat ze ongelukkig
was met de mannen
ik vond haar vaak te streng
en vond het niet fijn
als ze me aanhaalde
ze heeft me nooit geslagen
en vertelde me veel
over haar verdriet
wat vaak te veel voor mij was
ze was ook trots op mij
vooral als er verhaaltjes van mij
in de krant kwamen
er was veel gevoel gedood
in haar door de mannen
ik bezocht haar vaak
toen ik volwassen was
ze deed veel voor mij
ik schaam me wel
dat ik niet genoeg van haar hield
ik had liever een lieve moeder gehad
nu ben ik oud
en denk over veel dingen na
veel is er in mij gebroken
er was een tante
waar ik veel van hield
ze had veel gevoel
en hield veel van haar.
we hadden het vaak heel gezellig.
en konden goed met elkaar praten.
gelukkig dat ik haar had
in mijn jonge jaren.
ja, mijn jeugd was niet gemakkelijk.