Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Waar tijd de zeilen slijt
nog kan ik ze
in beeld en kleuren vangen
de windjammers en tall ships van voorheen
waar tijd de zeilen slijt
en windhandel vooruitgang brengt
voor kooplui land en continent
ook vogels broedend op het oude akkerland
oppers met gedroogde tarwe in het
zonne-uur bij de scheefgezakte hooibergschuur
waar ploegen wolken stof doen waaien
achter twee robuuste zeeuwse paarden
onvermoeibaar stappend in het rechte spoor
nog zijn ze er de verstilde vergezichten
maar in hun lijsten krijsen al toeristen
die kaalslag is door niemand te betwisten
In buitensporigheden
het fysieke
van je lach ademt een
intense aantrekkingskracht
in het ontbloten
van je tanden en het
openen van de handen
schuilt plezier
dat twinkelt in je ogen
het hoofd wat schalks gebogen
het is een invitatie
van gevoel dat samen
richting aan emoties geeft
om in buitensporigheden
het nieuwe te ontdekken
in geven en vooral beleven
jij lacht om wegen te plaveien
die leiden naar ons paradijs
waar ik al sinds de schepping wacht
Straalden in begroeten
mijn hele leven
heb ik achterom gekeken
of ik een schaduw had
die bevestigde dat ik er was
jarenlang heb ik gedacht
dat in de ruimte
achter anderen de
echte toekomst voor mij lag
tot ik jou ontmoette
en wij straalden in begroeten
vond het heerlijk bij je te zijn
onze schaduwen op een lijn
jouw liefde leerde mij
dat je niet echt kunt leven
als je nooit geleerd hebt uit de
invloedssfeer van anderen te treden
Mijn kleine plaag
jij bent
mijn kleine plaag
je vliegt zo graag
van hot naar her
drukdoenerig
aan de slag
alsof de dag
te weinig uren heeft
van pauzes
ben je niet gediend
er is werk te verrichten
zo lang de zon blijft lichten
je bent het liefst
in geel en zwart
je taille is een schat
alleen je angelt soms te hard
De stilte van mijn thuis
in ieder woord
spoort mijn trein
naar verre oorden
ongehinderd door
station en rails reizen
geest en associaties mee
passeer steden en culturen
zigzag landen en verpoos
op tal van mooie stranden
voel de mantra's van op weg
waarbij tijd gebeden zegt
die met spoorstaven zijn gelegd
pas als de woordenvloed
is opgedroogd rangeer ik uit
rust in de stilte van mijn thuis
Voeten in de klei
in ver kijken
gaat het lichaam wijken
schiet zien tekort
als ogen
in wolken dwalen
bepaalt kleur de horizon
de grens waar
lucht en aarde elkaar
raken is een blokkade
soepel zweeft geest
over de belemmering
vindt ruimte in buiten
het universum trekt
maar is varen op een
door aarde gegist bestek
met voeten in de klei
is loslaten geen optie dus
keert de geest terug in het koppie
Met paarse streken
ik heb het bos
achter me gelaten
nog groenen drogende
bomen of ik terug wil komen
leg net de laatste hand
aan de bosrand in zijn
overgang naar hei met
herten spiedend op een rij
oplichtend wit
met paarse streken
geven lucht zijn horizon in
weidsheid en vrij perspectief
ik zoek het zand
de kaalheid van de droogte
waar de scheve den nog
kan verpozen tot het end
hier strijdt op het scherp
van de snede het bestaan
door schildershanden weergegeven
de keuze tussen leven en weer gaan
Een vleugje flirt
een kleine scene
op het terras
waar jij en ook
de zon aanwezig was
stralende ogen
een vleugje flirt
heerlijke woorden die niet
door anderen waren te horen
de ober serveerde
een lach met ijs in het glas
brak de verlegenheid open
door ludiek weg te lopen
wind parasolde
bewegende schaduw
speelde met highlights
in de krul van je haar
het was de zomer
waarvan ik levenslang droomde
altijd heb ik geweten dat ik
die eens met jou zou beleven
Een hilarisch lijnenspel
ik heb jou
jezelf zien ontmoeten
in de tal van vreemde snoeten
die jij voor de spiegel trekt
het visueel verkennen
van posities en proporties
in een hilarisch lijnenspel
ontlokt je wel een lach
onverwacht snel vallen
nooit geziene stukjes samen
die jou in vergeten namen
completeren tot wie je bent
ik heb je klassieke schoonheid
al eerder ontdekt want zonder
coupe soleil of vreemde vlecht komt
jouw naturel al stralend tot zijn recht
Herinneringen in zwart wit
ik had de luiken van
mijn comfortzone gesloten
verstoken van buiten hield ik
herinneringen in zwart wit tegen
het steeds donker wordend licht
hagen en struiken
groeiden woekerend dicht
in hun wanhopig zoeken
naar de laatste streepjes zon
herfstte het groen in schaduw alom
ik weet van buigen en barsten
heb mij eindelijk vermand
ben uit mijn zone getreden om
het heden weer onder ogen te komen
verschoond van perspectiefloze dromen
Blij zijn
blij ben ik
als u tot me spreekt
o lieve vader
u spreekt zulke lieve
dingen tot me
dat u me liefhebt
en me veel leert
elke dag geeft u mij
nieuwere gedachten
dank u wel
ik word blij van u
De engelen om mij heen
ik heb vanmorgen
engelen gezien
in mijn omgeving
door god gezonden
zij geven mij liefde
zij komen van god
en behoeden mij
voor vallen
op de hele wereld
lopen engelen
in mensen gedaante
als zij er niet waren
dan was het leven
moeilijker te dragen.
dank u wel vader
dat u engelen hebt gestuurd.
om mensen te helpen.
en ze behoeden voor
stenen op hun pad.
Op de zonnewind
ik heb jouw
sterren niet geteld
zij stralen weergaloze pracht
jij bent mijn firmament
natuurlijk fonkel jij
minder bij het zwarte gat
verschiet je plots van kleur
als een nova de ruimte scheurt
in jouw perspectieven
kun je eindeloos dwalen
zacht vibreert het verre heelal
zijn eerste scheppingsverhalen
als jij op de zonnewind zeilt
ligt het melkwegstrand
altijd binnen direct bereik
voor nachtenlange feesten
om daarna in rust en stilte
samen de sterren te rapen
die ons zijn gegeven om
van dit leven een hemel te maken
Gepolijst door de tijd
de kleine facetten
zijn al teder geslepen
en gepolijst door de tijd
ik heb je diamanten bekeken
verblindend kaatst licht
dat kiert uit de hemel
zijn eerste gezicht maar er zit
meer schoonheid van binnen
in deze setting gevangen
missen jouw edelstenen
nog de loepzuiverheid
van het volmaakte ideaal
waarbij niet de grote
maar harmonie en liefde
de extravagantie bepaalt
van jouw exclusieve juwelen
Hun grillige wensen
duizenden kleuren
wiegen om aandacht
vragen je hand
in zachte koestering
stelen rankheid in
een klankbord van groen
bloeien van leven naar dood
met de vrucht in hun schoot
het zijn jouw ogen
die hen hebben gekozen
de vraag om samen
te gaan is hun bestaan
bloemen houden
van mensen maar zijn
helaas afhankelijk
van hun grillige wensen
Ravishing love
I'm ravished by ur love
ur smile compasses my downness
lifts me up when i'm drowning
gives me hope when everything is crashing down
this i won't forget,
ur warm embrace
which gives me oxygen
this is undefeatable
Important day of my life
At times, the most important day
in most people's life
is usually their birthday
the first day at school
their graduation
as for me, that was the day we met
You are my best day LOVE
My Treasure...
Het bed met twijfels
ik heb het bed
met twijfels afgehaald
ramen wijd geopend
de zon weer toegelaten
met zijn licht en warmte
wij hebben daar te lang geslapen
het samen bleek
gelaagd te zijn met
onverenigbare elementen
toch beleefden wij
ondanks de zorg en pijn
tal van gelukzalige momenten
met bloemen groet ik jou
omdat jij al die jaren
mijn maatje bent gebleven
maar de ruimte werd te klein
om samen zonder schaduw
in vrijheid te bewegen
Porcelein van het heden
ik voelde je al
in wijkende tijd
op weg naar momenten
van gelukzalige eeuwigheid
weer tasten we af
het rakende woord
al bij voorbaat gemeden
in porselein van het heden
onontkoombaar
gaan ogen minnekozen
ontspant de lach lijnen
die ik vroeger niet bij je zag
weer stroomt bloed
in uitbundig kleuren
geen verhitte discussies
maar een ultiem lief gebeuren
in liefde en licht
hebben wij genoten van
wat ons heeft ontbroken
verdwenen zijn schaduw en spoken
In nirwanablauw
heb mijn mozaïek gelegd
in de kleuren van het leven
nog zit ik met een handvol glas
waaruit liefde en verlangen lacht
nog eenmaal het ultieme rood
als ster die oplicht aan het firmament
zijn staart uiteenspattend
in het mooiste buitenaards pigment
oprijzend uit het prille groen
dat seizoenenslang als
donker loof in warme zomers
koelte brengt en rust belooft
de laatste stukjes worden al
geslepen en gebrand voor mijn
komend avontuur in nirwanablauw
eeuwig leven na het laatste uur