Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Breekbare momenten
ik ken het perspectief
van oneindigheid
voel eeuwig zijn
in breekbare momenten
aanwezigheid
is een gegeven dat
in geloof een spirituele
basis heeft gekregen
natuurlijk is er
nog niets bewezen
maar in de cirkel van
leven zijn wij elementen
uniek en vrij in
de openbaring ooit
van onze nog niet
manifeste talenten
Autisme zien...
Ik zie er uit als jij,
ik doe het zelfde als jij.
Een heel normaal meisje,
bruine haren, blauwe ogen
en een lichte huid.
Maar een ding is anders,
je kan het niet zien.
Je kan het niet voelen.
Je kan het merken.
Maar onthoud een ding....
Ik ben misschien autistisch,
Maar ik ben niet gek!
De olijftak
ik ben alle
staties afgegaan
stil gestaan op
zijn lijdenspad
met in mijn hand
nog de olijftak
uit gethsemane
na de zegetocht
langs palmen en
juichende mensen
zitten zij nu aan het
laatste avondmaal
in saamhorigheid
naast angst en wensen
hij is veroordeeld
draagt zijn kruis
en doornenkroon
langs de hoon van
hen die hem verachten
om zijn liefde en geloof
zijn dood verwachten
in de stilte
van het graf hebben
vrouwen hem gewassen
op witte kleden gelegd
onzekerheid rolt stenen
die zijn rustplaats sluiten
zoals ooit is voorzegd
hij is opgestaan
op de zondagmorgen
met liefde en hoop naar
de volgelingen gegaan
door zijn verschijnen
zullen zij het woord
wereldwijd verspreiden
Gevangen
Soms is het even alsof
de tijd jou mee neemt
naar de onbekende greep,
gevangen lucht, vertrouwen
het niet zo zijn als even
de realiteit niet meer
haar toekomst niet ziet.
Waar ben jij dan?
in de gevangen lucht, gebroken
vast in onzekerheid
geslipt of geslopen
bewaard, ontaard,
maar toch blijf ik hopen
dat god, de hemel
voor jou open staat
in donker verdriet
maar toch in mijn dromen
die jou bewonderen
staat is verboden
ben jij terug vooraf,
en sluit ik voor het eerst,
mijn tranen omgekeerd
de waarheid, de tijd,
weer even zijn ogen dicht.
In haar warmte
hij ziet weer
zilveren vogels vliegen
zonder enig geluid
pas als de
bommen vallen
gaan zijn dromen uit
dan is er
chaos herrie stof
explosies klinken dof
in die paniek
vindt hij zijn weg zonder
een woord te hebben gezegd
de vertrouwde straat
was al kapot geschoten
hij zoekt zijn eigen plaats
kijkt verbijsterd op
bij een bekende roep
zijn moeder die hem groet
huilt in haar warmte
zijn angsten vrij maar voelt
de zilveren vogel te dichtbij
Ondanks de rijp
jij bloeit
ondanks de rijp
op je bladeren
neigt langzaam
naar de zon met
zijn al warme stralen
wiegt op een
lome wind om je
eerste kleur te halen
preludeert met
lichte tonen op de
zomer die gaat komen
met een nieuw penseel
juicht jouw ziel bruisend
lente in dit fraai tafereel
Decorum van vlaggen
hoe speels
joviale bestuurders
ook lachen er is altijd een
netwerk van achterklappen
dus spreken eminenties
grijs en blasé hun
stortvloed vol gladde woorden
is alle transparantie passé
in een decorum van vlaggen
glimmen verstolen de laarzen
grommen onzichtbare
rupsen hun dreigend geluid
balt een woedende massa
eendrachtig de vuist
en schreeuwt weer
de leuzen van vroeger eruit
nog lopen duizenden voeten
radeloos zoekend hun weg
omdat oorlogsgeweld hen
huis en haard heeft ontzegd
Een schamele buit
altijd weer
gooi ik de netten uit
zoek naar antwoorden
op vele levensvragen
de zee lijkt
groot genoeg om
alle opstekers in hun
markante kleur te dragen
vaak rest een
schamele buit als ik
de vangsten binnen haal
hun filosofische waarde bepaal
spartelend aan het
oppervlak is alle diepgang
ze ontgaan in het speelse
van een gemakkelijk bestaan
toch is mijn zoektocht
niet tevergeefs het nirwana
herbergt alle dimensies
waar de mens ooit is geweest
Ik lach in mijn droom
ik heb mijn handen
gewassen met licht
zon straalde overvloed
in winden waaiden
zachte energiestromen
hun vitaliserende gloed
het was geen schepping
maar eerder herschikking
van wat al eeuwigheid had
materie in deeltjes
gebonden door warmte
en creatief geestelijke kracht
ik lach in mijn droom
om de onschuld van bestaan
welke realiteit kan die weerstaan
Een vals perspectief
ik heb gestreden
voor perfectie
geleden onder
foute kleuren in
een vals perspectief
heb met mijn
penselen gebeden
ze het fijnste linnen
en de mooiste
pigmenten gegeven
maar het doek
oogt dood en heeft
de stilte van een graf
onder een vale zon
zonder vitale kracht
toch hoop ik
een dezer dagen
de streek te kunnen maken
die de ziel in dit schilderij
glorieus zal doen ontwaken
In gestrekte draf
natuurlijk
wil ik geen wereld
met kaboutergespuis
of de smidse
en kobolden achter
hun machinegeruis
wel een jonge
schone fee die eenzaam
in de hoge toren huist
moederziel alleen
haar nachten weent
gespeend van lief en thuis
dan gaat mijn witte
paard al in gestrekte draf
op het tere wezen af
ik glimlach superieur
zet mijn ladder bij de deur
en breng haar een aubade
wij zijn samen weggegaan
het open raam bewijst
dat dromen echt bestaan
Ik heb verlangd naar zachtheid
ja, ik heb altijd verlangd
naar zachtheid
dat ik zacht op mijn mond
werd gekust
dat verlangen is nooit vervuld.
maar ik weet dat jij
mijn droomprins bent
die al mijn verlangens vervult
je zult niet hard met me omgaan
maar tederheid is in jou
en daar dank ik je voor,
mijn liefste lieveling.
blijf altijd dicht bij me.
Blijft u bij mij
blijft u bij mij, vader
ook deze middag
met al zijn blijdschap
en moeite.
geeft u kracht en liefde
laat ons niet ondergaan
maar altijd weer bovenkomen.
ik dank u dat u naar mijn
gebed wil luisteren
en dat u al onze moeite
weg neemt.
ik weet dat u machtiger
bent dan alle mensen tezamen.
dank u wel, vader, dat ik
in u mag blijven geloven.
Blij zijn
blij zijn is een waar genot
blij zijn met alle mooie dingen
en vooral te weten, vader,
dat u van ons houdt
en wij van elkaar mogen houden
ik ben zo blij dat ik in u mag geloven
en te weten dat u me liefhebt
dat u het wonder van uw
liefde steeds aangeeft.
ja, vader, ik weet dat u
het beste met ons voor hebt.
u zult ons altijd helpen
die blijdschap weer
van u te ontvangen.
en ons verstand en gevoel
elke dag weer terug geeft.
dank u, vader.
Ik voel onzekerheid in me
ik voel onzekerheid in me
en kan niet van mezelf houden
zoveel spanningen en zenuwen
ik voel me tekort schieten
in liefde voor de mensen
om me heen.
ik hoop spoedig
zelfvertrouwen te ontvangen.
en een nieuw mens
te mogen worden.
met geloof, hoop en liefde.
opdat ik goed voor mijzelf
en mijn medemens ben.
Kom in mijn hart, heer jezus
kom in mijn hart, heer jezus
het is zo fijn te weten
dat u van me houdt
en me bij de hand neemt
niemand is belangrijker
voor mij als u
maakt u een einde aan mijn
leven en deze dwaze wereld.
opdat wij spoedig
op de nieuwe aarde lopen
en ik niet meer bang ben
voor mensen die mij kwellen
maar tezamen ben
met goede oprechte mensen
die ook veel van mij houden.
ik heb u lief, jezus
en ik weet dat u alles
goed maakt voor de mensen
die u liefhebben.
dank u wel, jezus, dat u
mijn gebeden verhoort.
mijn liefde is groot voor u.
en ik hoop dat u mij
uw liefde geeft.
klopt u op mijn deur
en ik laat u binnen.
wat zal ik blij zijn
u in mijn armen
te mogen sluiten.
Stuurt u een engel
stuurt u een engel
om mij te brengen
naar u toe, lieve god
ik wil zo graag bij u
in de hemel zijn
ik heb te zwaar geleden
de afgelopen zeven jaar
ik kan het haast niet meer volhouden
vader, verhoort u mijn gebed
ik weet dat ik blij bij u mag zijn
u hebt zoveel goede dingen
in mijn leven aan mij gegeven
ik weet dat u van me houdt
maakt u alles goed ook voor mij
en voor alle mensen die mij omringen
dank u wel, vader
Ik hou van u, jezus
ik hou van u, jezus
en vraag u om kracht
geeft u me vandaag
geloof, hoop en liefde
kom in mijn hart
verlost u me
van mijn zwakte
maar maak me sterk
ik weet dat u machtig bent
om alles goed te maken
alles bij u is mogelijk
ik heb u lief,
lieverd
Toen ik dat vergat
hoor mezelf sloffen
maar weet niet meer
waarvan en wanneer
ik ben vertrokken
voel warm hout
mijn vingers kennen
nog de nerven in
jaarringen gebouwd
zij volgen hun lijnen
ooit heb ik geweten
hoe alle soorten
toen hebben geheten
ik lach stil
zonder herinnering
mijn handen weten
hoe vroeger alles ging
ik mag niet pluizen
zeggen de tehuizen
maar mijn vingers
doen hun eigen ding
lang was ik opstandig
over het vele niet meer weten
pas toen ik dat vergat
wist ik dat ik alzheimer had
Angst
ik durf het niet
het is nochtans niet moeilijk
gewoon van die stoel stappen
en alles is voorbij
ik ben het beu
dus waarom durf ik het niet
stap van die stoel
roept de duivel
denk aan de mensen om je heen
zegt de engel
ik weet het niet
ik kan dit niet
ik ben bang voor de pijn
dat ik me ga proberen los maken
ook al weet ik dat het te laat zal zijn
ik ben bang
bang dat anderen domme dingen gaan doen
omwille van mij
ik ben bang
stap van die stoel
roept de duivel weer
ik stap van de stoel
maar zonder touw om mijn nek
en kruip in mijn bed
alsof er niets aan de hand is