Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Luwt de scherpte
ik weet
dat de zon
licht zal baren
helaas nog steeds
op de verkeerde aarde
hier dwaalt
schaduw tussen
grijs en zwart
voel me verloren
zonder enig contrast
alleen de maan
geeft gelig zicht
heeft zich geprofileerd
in tweedehands
wederkerend schijnen
zij luwt de
scherpte van dit
ondoorzichtig bestaan
terwijl ik in het volle
licht vooruit wil gaan
Stukje zekerheid
mag ik nog een
stukje zekerheid
waar kracht en lach
al jarenlang façade zijn
in toenemende pijn
fragiel balanceer ik
op dat evenwicht
kijk in de verte naar
het perspectief dat ik
ooit droomde en nu zo mis
met cape en
baret heb ik mij
waardig neergezet
kleur woorden
op het blanco doek
maar het is niet
genoeg om als poëet
mensen te onderwijzen
zij willen contact en liefde
vooral in echte bewijzen
heb mezelf weggedaan
in goede doelen
aan de overkant
gelukkig ben ik hier
nog overeind gebleven
maar mijn zekerheden
zijn verdwenen
dwaal rusteloos rond
zoek houvast mag ik
vandaag jouw blijde lach
Heer, wil ons zegenen
Heer, wil ons Uw zegen geven
Want aan Uw zegen is alles gelegen
Wil met ons zijn op al onze wegen
Dat wij naar Uw wil mogen leven.
Heer, blijf ons nabij elke nieuwe dag
Dat we het van U mogen verwachten
En steeds Uw wet zullen betrachten
Uw naam worde geprezen, vol ontzag.
Heer, dank U voor ons dagelijks eten
Dat U ons iedere dag weer wilt geven
Waarvan we dankbaar mogen leven
En Uw zegeningen niet zullen vergeten.
Heer, wil ons Uw zegen niet onthouden
Blijf met Uw liefde ons steeds nabij
Wees met ons en ga ons niet voorbij
Dat we het geloof in U mogen behouden.
Amen
Hollandse bloemen
ik heb de
hollandse bloemen
in de wei zien verschralen
het speelse palet
van vroeger kunnen zij
al lang niet meer halen
ook in de sloten
zijn vele exoten bezig
aan hun vraatzuchtige mars
het lokale leven wordt
door import uit subtropische
streken ernstig verzwakt
de diversiteit in mensen
leek ooit een winst die je
niet op zwarte scholen vindt
vrijheid van keuze wordt
daar door religie bepaald
integratie heeft vreselijk gefaald
Mijn Jezus, mijn Heiland
Mijn Jezus, mijn Heiland
Veel hebt U voor mij gedaan
En geheel mijn schuld voldaan.
Mijn Jezus, mijn Heiland
Vaste rots, waarop ik bouw
Groot is Uw liefde en trouw
Mijn Jezus, mijn Heiland
Zonder U kan ik niet leven
Ik wil U mijn vertrouwen geven.
Mijn Jezus, mijn Heiland
U hebt de wereld overwonnen
Een nieuw leven is begonnen.
Mijn Jezus, mijn Heiland
Dank voor alle goede dingen
Waarmee U mij wilt omringen.
Langzaam verbinden
mijn gedachten
drijven niet in de
chaos van mijn hoofd
lijken meer op
vogels die vliegen
alsof ze opgesloten zijn
voor ik het weet
zwermen ze met velen
vleugelen samen beelden
die kleur en
vorm ontdekken in
een langzaam verbinden
de juiste contouren
vinden om in zinnen
het sprekend bewijs te zijn
van een mooie vlucht
dat het goed zit van binnen
in ontstaan en creatief verder gaan
Een blinkend juweel
soms dwarrelen
er flarden muziek
spontaan uit de
schatkamer van herinnering
een melodie
die gedragen wordt
door scenes van optredens
uit evenementen
kleur volume en
emoties zijn
toegevoegde waarden
in totale verbondenheid
verbazingwekkend
is het hoe de tijd met
vele stappen terug dit
volmaakt helder produceert
als een blinkend juweel
schittert vocale schoonheid
in perfecte akoestische setting
de sterren van de hemel
Gelaatslijnen
heb de boeken opgeslagen
gezichten bekeken en
bij vlagen wist ik een naam
daarna begon ik
de ogen te lezen en hun
gelaatslijnen contour te geven
hoorde in het prononceren
van lippen de volheid van
tonen tot aan het zacht slissen
zij openden hun hart in
partieel onverwachte momenten
zonder maskering van anders denken
deze mensen maakten mij
nieuwsgierig naar hun manier om
wensen tot vervulling te brengen
De laatste kans
Ik had een laatste kans
om je te vertellen wat ik je wilde vertellen.
Maar nu ben ik te laat, je stage is afgelopen.
Ik zal je dan waarschijnlijk nooit meer zien.
Je moet een ding nooit vergeten,
ik zal mijn liefde nooit
aan iemand anders kunnen geven.
Dat zwart oogt
ik heb het woud gehoord
niet alleen zijn buitenkant
in het ritselen van bladeren
maar de oertaal van de vaderen
de krak waarmee hij
zijn jarenlange spanning
laat vieren in hervinden
van evenwicht en macht
het ven gezien dat zwart oogt
bij een helder blauwe lucht
en doodstil kleine bellen gas
aan de spiegel laat ontsnappen
bomen praten in het
meervoud van soorten
door elkaar in hun reiken
naar licht voortdurend te raken
nog stillen wortels in het
ondergronds communiceren
zij netweken vruchtbare tijd
groeien het woud naar eeuwigheid
Glorie aan God
Glorie aan God, alle lof en eer
Want Hij heeft aan ons gedacht
En heel de schepping volbracht
Geprezen zij God, onze Heer.
Glorie aan God, die ons lief heeft
Want Hij is met ons, dag en nacht
En houdt trouw over ons de wacht
Hij die in ons hart Zijn vrede geeft.
Glorie aan God, vertrouw op Hem
En zeker niet op onze eigen kracht
Van Hem mag het worden verwacht
Laten we luisteren naar Zijn stem.
Glorie aan God, die ons leven leidt
Hij is met ons aller bestaan begaan
En zal ons nooit alleen laten gaan
Hij zij geloofd, tot in eeuwigheid.
De kleurige nimf
je speelde met lucht
de vlucht van
jouw dansgewaad
zweefde schoonheid
boven de vloer
langzaam verstomde
het lichte rumoer
toen alle ogen zich
in verbazing richtten
op de kleurige nimf
jij bewoog als kind
bevallig en vol gratie
met perfectie in een
ongekende souplesse
op muziek van de wind
in haar luwte
glansden je ogen
verstilde je lijf in een
adembenemende
laatste pose
je vergaarde
hemels applaus
na een indrukwekkende
stilte waarin men
weer landde op aarde
Onbereikbaar, dat zal je altijd blijven
Ik mis dat moment dat we deelden,
maar hoe je het ook went of keert,
dat moment komt nooit meer.
Want ik ben hier en jij bent daar,
en hoe hard ik het probeer,
het moment komt nooit meer.
Er is een perspectief
nog pluk je
de dagen maar
het oogsten lijkt voorbij
onbekommerd
heb je nog gezomerd
met plezier en zorgenvrij
een klein stukje
oneffenheid deed jou
toen nog niet struikelen
je zocht er in
negeren liever het
ruime van de buitenkant
na een lichte hint
ben jij toch in
het ziekenhuis beland
optimistisch als altijd
maar de strijd blijkt
zwaarder dan je dacht
er is een perspectief
waarin je moet geloven
heb het leven maar oneindig lief
Medemenselijkheid
ik weet
dat op een dag
de mensen
anders zullen zijn
nog heb ik
dat niet ervaren
maar de essentie is
het ontbreken van pijn
door het niet
begrepen worden
van waar je existentie
eigenlijk naar hunkert
bevestiging van wie
je bent in het herkennen
van wat jouw zijn is door
acceptatie van eigen gemis
als wij elkaar echt gaan
ontmoeten zal in begroeten
de cirkel waarin wij leven ons
medemenselijkheid terug geven
Come back!
You are my Sunshine in the rain,
But now you're gone, all what's left is pain.
Pain I feel deep inside,
It's such a strong feeling I can not hide.
Every time I think of you,
I see a beautiful woman, babe, that's true.
You mean the world to me, I can't deny,
I hope someday you'll believe in you and I.
I miss you darling, more and more,
Why did I ever let you walk out that door.
How could I ever let you slip away.
Now you're gone I'm not okay.
Babe, take your time and listen to your heart,
Come back, baby, let's make a brand new start!?!
Kleine dingen
Het zijn de kleine dingen die het doen
Het luisteren naar wat God ons biedt
Samen zingen van een prachtig lied.
Het zijn de kleine dingen die het doen
Het beleven van een mooie zomerdag
Waar je toch zo vaak van genieten mag.
Het zijn de kleine dingen die het doen
Dat je 's morgen gezond mag opstaan
In alle vrijheid je eigen gang kan gaan.
Het zijn de kleine dingen die het doen
Goede vrienden te mogen ontmoeten
En elkaar met alle liefde te begroeten.
Het zijn de kleine dingen die het doen
Je behoeftige buurvrouw te verzorgen
Haar hulp aan te bieden elke morgen.
Het zijn de kleine dingen die het doen
Dank God , voor grote en kleine dingen
Laten we Hem alle lof en eer toezingen.
Caleidoscopisch
caleidoscopisch
glijdt de wereld voorbij
zie de mooiste stranden
met in een blauwe zee
alle kleuren handen
golven rollen
spelend vertier
wit schuimt zonder
enig onderscheid
heerlijk mensenplezier
zij zingen
bij het wassen
van de maan een
warm samen met
nog een avond te gaan
een stukje paradijs
dat aangeboden wordt
uit het eeuwenlange zijn
alleen hebben krijgt met
kustbebouwing deze vrede klein
Het ongrijpbare
haar ogen
kijken mij aan
ik laat ze gaan in
hun taxerende blik
ken mijn sterke
en zwakke punten
maar trek mij daar
niets van aan
haar stem
is hoog ondanks de
donkere intonatie in het
scherpen van contrasten
ik ben nooit
een optelsom geweest
van delen maar straal
intense vitaliteit uit
het ongrijpbare dat
uitlokt tot een lach
omdat niet weten waarom
jij jezelf nooit vergeeft
wij zijn tegenpolen
in het spanningsveld
van samen bestaan
ontlading is gelukkig zijn
Een vaste burcht
Een vaste burcht is onze God
Die alles bestuurt en blijft regeren
Dat heel de wereld Hem moge eren
Onze Heer, die begaan is met ons lot.
God is een toevlucht voor de zijnen
Hij houdt ons vast in Zijn handen
Waar we ook mogen belanden
Hij laat Zijn licht over ons schijnen.
Hij is onze sterkte , een hulp in verdriet
Daarom hoeven we nooit bang te zijn
Want Hij is bij ons in vreugde en pijn
Hij wil ons nabij zijn en verlaat ons niet.
Een vast burcht is God de Heer
Op Hem kunnen we bouwen
En ons aan Hem toevertrouwen
Dat wij mogen leven tot Zijn eer.
(Woorden uit Psalm 46)