Kostbaar en onbetaalbaar

Jullie zijn m'n alles, dat is altijd zo geweest.
Ik mis hen die er niet vandaag zijn.
Dus de momenten die ik doorbreng met jullie, één voor één,
zijn onbetaalbaar en zo kostbaar, ik bedank God dat ik leven kan.

En mijn moeder gaf me een kans, zonder haar was ik hier niet.
Je hebt je ziekte overwonnen.
Eerst besefte ik het niet maar God heeft je genezen,
misschien niet bij ons maar wel in de hemel.

Ik toon een glimlach, maar daar achter zit een hele hoop vol verdriet.
Maar toch blijf ik hopen op een klein beetje vreugde.
We zijn er altijd voor elkaar, ik ga dood voor jullie,
ik zal er voor jullie zijn, ik weet wie de overige mensen zijn.

Jullie zijn echt gebleven en voor de andere mensen die er niet meer zijn: Rust in vrede.
Nu hebben jullie niet langer pijn. Ik mis jullie, jullie zitten in m'n hart van binnen.
Dat zal ik nooit vergeten. Jullie worden altijd herinnerd met een glimlach.
Mijn hele leven draag ik jullie in mijn hart mee.

Jullie zijn me kostbaar, dat is altijd zo geweest.
Het doet zo'n pijn, niet meer langer samen te zijn.
Mama, ik weet goed dat jij er niet meer bent,
maar ik praat met je in gebed zonder dat jij iets zegt.

Ik kende genoeg lief en leed, het was tijd om te rusten.
Precies in de tijd,
dat ik met mezelf in de knoop zat.
Ik mis je!

Reacties