Waarom moest het zo lopen?

Ik liep vandaag langs ons plekje.
Het doet nog steeds pijn.
Ik vraag me af of je nog weleens aan mij denkt?
Of je afvraagt hoe het zou kunnen zijn?

Nog steeds denk ik aan je,
nog steeds mis ik je.
En dat na 8 maanden.
Misschien vergis ik me.

Is het wel goed,
om zo lang van iemand te houden?
Die je zoveel pijn doet,
terwijl je dacht dat je op diegene kon bouwen?

Hopend dat je weer naar mij lacht,
Dat het weer wordt zoals toen.
Maar ik weet niet of het nog zin heeft,
of wat ik er mee moet doen..

Misschien moet ik je los laten?
Je vergeten, niet meer tegen je praten.
Misschien moet ik tegen mezelf zeggen dat
ik beter kan krijgen, maar waarom zou ik tegen
mijzelf liegen?
Want jij bent de enige jongen die mij kan laten vliegen.

Ik zoek je gezicht,
ik zie zoveel anderen,
maar jij bent in zicht.
Want waar jij loopt,
straalt de zon.

Ik wou dat ik alles wat ik heb gedaan,
nog veranderen kon. Ik mis je, Ik mis je
zo erg.

Voor jou ben ik one in a million,
maar jij bent voor mij THE one in a billion.

Ik kan je niet vergeten sinds de dag dat ik je zag,
Waarom moest het zo lopen?
De tijd staat stil, de tijd die alle wonden heelt.

Reacties