Zoeken
Zoek een Gedicht of Quote met onze verbeterde zoekmachine!
Resultaten voor je zoekbewerking (maximaal 200)
Antidepressiva
hoe jong ze
ook zijn de
rugzakjes zijn
niet aan te slepen
op leeftijd passend
stop hun ellende
er maar in
de opvang en de
school hebben
geen onderwijzers
maar enkel socio's
en pedagogen en
coaches voor iedere
voorkomend klus
dag en nachthulp
kan evt inwonend
gratis antidepressiva
alle specialisten op
vakgebied in huis
ook dagbehandeling
pluist niet alles uit
Een laatste stop
het is daar
waar de mensen
inhaken en
de pijn langzaam
voelbaar wordt
die levens verwoest
omdat zij zich in
een zwak moment
lieten raken om het in
delen lichter te maken
door een andere
kijk op het leven
waar in de etalage
van bestaan zoveel
onbereikbaars staan
het is de winkel
van geven en nemen
waar ieder bepaalt
wat voor zijn leven
belangrijk is
pas als de kas
is opgemaakt
opent zich een reëel
perspectief dat
haalbaar is in aflossing
zo niet dan even
parkeren in een
laatste stop om
te proberen want
saneren is de strop
Kapotte pijpenstelen
ik was
groen aan
het scheuren
omdat het
groeien moet
maar kreeg het
rood voor de
ogen omdat
het altijd eerst
bloeien moest
ze zeiden
dat onkruid alles
snel overwoekerd
maar toch vond ik
daar de mooiste kleuren
klein
weggedoken
in de beschutting
van stallen boer
en boerderij
waar in de veelheid
van gewassen niet op
het kleine gekeken
wordt en het mooiste
zo kan verschijnen
onder het
openscheurende
blauw waar wolken
hun injecties krijgen
tegen kapotte pijpenstelen
laat ik regen
snel weglopen
in opengelegde
poldersloten naar de
boezem van het land
Rust en stilte
juist als jij
mee zou
willen stromen
met de groene
lente zee
is alles leeg
de energie is
verbruikt om zelfs
ook maar rechtop
te blijven staan bij
alle uitdagingen
van het bestaan
je laat alles gaan
om eerst zelf eens
even bij de mensen
te komen en je
reserves in energie
aan te vullen
nog zou je zo
de wereld in willen
stappen maar het
houvast ontbreekt
alles gaat je in deze
tijd veel te snel
zo rustig leunend
op de vensterbank
gaat het nog wel
maar is er tel
of de bel dan is
er paniek in de tent
de trek is groot
naar bed waar rust
en stilte wenkt waar
men je niet stoort
omdat jij het
gewoon niet hoort
Laatste oordeels klaar
nog ben ik
niet uitgetreden
maar ontmoet
steeds vaker
stukjes verleden
die zich laten zien
pas nu kan ik
de puzzel lezen
die ik toen niet
kon maken omdat
ik de harmonie van
verbinding niet had
mijn heden is een
rokend spektakel
van korte lontjes
bosjes rafels die nog
aandacht eisen omdat
ze niet klaar zijn
en mij de tijd en rust
ontbreekt om alles
laatste oordeels klaar
op te leveren de nodige
bescheiden zijn niet
compleet of vergeten
Geraakt door de stilte
ik zag
je lach
dansend
tussen de
stellen op
zoek naar
eenzelfde
timbre ritme
en draai
hij stond
geraakt in de
stilte van
bewondering
volgde jou
met stralende
ogen als iets
unieks in het
drukke bewegen
blikken schitterden
vingers maakten
subtiel contact
zij nam in alle
rust over waarbij
haar warmte volgde
zo als een imker
de koningin en
werkers en soldaten
nog kende hij
de structuur
van werken in
de korf niet
het zoemde in
een lieve lust
met haar gelei
nam hij de totale
bescherming ter harte
Schaalverkleining
generaties lang
heeft het stadse
op de boeren
neergekeken tot
de oorlog kwam
met een tekort
aan voedsel
boeren haalden
toen hun gram
als het hongerige
aan hun deuren kwam
die tijden liggen
achter ons door kennis
techniek en investering
productie en
marketing in vraag
en aanbod bepalen
nu het economisch
perspectief helaas
en jammer niet het
agrarisch samengaan
naar de intrinsieke
schoonheid van
dieren en gewas
wordt niet meer gekeken
een natuurlijk samen
met de mens lijkt
onmogelijk in het heden
het boeren zit vol met
traditie en familiezaken
land gebonden en overgeërfd
schaalverkleining is
verhoging van prijzen
zijn wij bereid die prijs te
betalen in de veelheid aan eisen
Moederdag
nog voor
de kinderen
kwamen deed jij
met de nieuwe
rugzak al examen
zwanger en soepel
bevallen goed
voorbereid
zonder extra
geboortepijn
in donkere
nachten is er al
aardig wat afgetobd
wat goed lijkt
kan nog altijd
kleine verborgen
gebreken hebben
in verwachting doet
altijd een pittige
aanslag op reserves
als grut groot
is geworden zijn
moeders problemen
van een andere orde
een baan erbij voor
studie en extra
voor de kinderen
omdat zij ook
weleens krenten in
de pap willen hebben
niemand heeft een
baan voor dag en nacht
opvoeding normen
en waarden gaan ook
weleens in de wacht
tot de politie belt en
ouderlijk toezicht
tekort is geschoten
het is toch wel hopelijk
de laatste keer
Zomers
nog net
geen trillende
horizon maar
wel zomers
de verre mêlee
van hooikleuren
met wilde bloemen
en knisperend gras
in de verte
klept de abdijklok
zijn twaalf uurtje
wereld neemt rust
na een vroeg begin
waarvan het fris nog
in de donkergroene
schaduwen hangt
generaties
oude bomen
zien de mieren
naar buiten komen
met koningin in de
droom van 25 graden
om te gaan zwermen
naar een nieuwe stek
de schaduwplek
wordt druk bezet
door hongerig
drukke jeugd
die ook vertier zoekt
en wij op weg
om stilte liefkozend
te beminnen
nog de schrik
van een luide
knap van
een droge tak
door de laatste stap
op weg naar die
uiterst smakelijke
zak patat met
Een enkele haan
er wolkten rode
strepen door
rekeningen warmte
van de zon in lijnen
naar onpeilbaar hoog
de aarde ging
op slot voordat
zij totaal beroofd
en neergeslagen
sterven zou
compassie met al
wat leeft bleek
vergeten wilde men
in herinnering niets
meer van weten
egotripperij was er
weer als de kippen bij
om met andermans
veren te pronken
waar alleen al
een paar woorden
ieder zouden kunnen
vermoorden zonder
dat er ook maar een
enkele haan naar kraait
Breken stukjes beschaving
langzaam
maar toch
sneller dan
verwacht
breken stukjes
beschaving en
schoonheid af
waar vroeger
alles blonk en
voorzichtig
schitterde zijn
mat en dof nu
de traditionele
weerkaatsingen
van harmonie die
er was in ons hart
omdat respect
voor elkaar het
gedrag dirigeerde
met norm en waarden
uit de opvoeding
zo tegenover elkaar
met een te kleine
woordenschat
voor goed overleg
nauwelijks of geen
intermenselijke
vaardigheden
weinig kennis
en respect van
en voor de
medemens meer
het ikke-type
en de rest
kan stikken
Een geweldige spin
de gemeente
was zacht en
begrijpend
warm in aandacht
en vol hoop op
een toekomst
met bloemen
zij kende de
seizoenen van
winterse kou
en schraalheid
tekort voedsel
het bidden op
onbedekte knieën
toch bloeide
ook de lach als lente
bloemen bracht
de verlosser weer
in verrijzenis terug
met zijn overal heen
reizende discipelen
in de heilige
drie-eenheid geloof
hoop en liefde
hun woorden gaven
toekomst een boost
en naastenliefde
een geweldige spin
Wij waren meteen thuis
er waren
altijd wel
vonkjes die
oversloegen
vlammetjes
die lieflijk
dansten op het
uitnodigend
ritme van blauw
gele warmte
zij vertelden
elkaar geen
verhalen maar
deelden hun
stralend comfort
wij schoven
wat dichter
naar elkaar
communiceerden
met handen en ogen
waar woorden
tekort schoten
omdat nieuwe
opwindende energie
bezit van ons nam
en wij de heersende
norm verlegden naar
een perspectiefvolle
oplichtende veel
ruimere horizon
waar wij met liefde
ons droomhuis bouwden
gelukkig zonder drempel
want jij lag kussend in
mijn armen meteen thuis
Mediterraan licht grijs
Snel hebben
Je ogen zich
alle tinten blauw
aangemeten die
zij vonden in het
zee spel van het
prettig warme water
waar ook in het
diepste zwart de
felste emoties
contrasteerden
in subtropische
schakeringen
speelden zon
en schaduw
wisselingen op
je snel bruinende
huid waar zachte
markant ingetogen
lichte lijnen de
reikwijdte van
ogen beperkten
tot plukjes nonchalant
opdoken uit de
beginnende koralen
met het slow van
de juist passerende
golfstroom en je een
schitterend briefkaart
model zag maar de
post gaat alleen en
de zegel neem jij mee
het plaatje is
compleet met
rode mond en
witte tanden lach
jouw mediterraan
lichtgrijs geblondeerd
door de zon met
donkere tinten in
een pittig high light
subtiel samenspel
met de wind
Levend willen hemelen
ik zag super
lange slanke
vingers gretig
graaiend in de
letterbak naar
het ultieme
sluitstuk word
zij wilden
hun beeld
een magische
uitstraling
toedichten
met een
unieke vondst
als nieuw
waarmee een
wereld wordt
ontsloten die
lang alleen
droomde van
een bestaan
met een glorieus
begin in een
universum vol
zelfbedachte
genieën die alleen
maar levend
willen hemelen
Eigen taal
ieder heeft
een eigen blik
op het verschijnen
van een plotselinge
bliksemschicht
ik grillig
lijn en kleur in
een gigantische
speed elkaar
explosief ontladend
waarbij het
netvliesbeeld de
blauwdruk van
een persoonlijke
werkelijkheid geeft
we kijken om ons heen
maar dit panorama
is een deel van het geheel
een volgende blik laat
zien wat er allemaal scheelt
toch heeft onweer
een te kleine eigen
taal geschreven waarbij
beleven nog te weinig stijl
en woorden hebben geleverd
Mijn windtaaltje
in mijn windtaaltje
had ik voor
iedere situatie een
eigen verhaaltje
vol tonen lange
loopjes geslis
gesis en gelispel
naar benauwend
angstig gefluister
luister naar korte
en lange aanlopen
opzwellend tot
een magistraal
kort voor de alles
vernietigende
implosie in de
stilte na het nooit
verwachte ongeval
auditief en visueel
ben ik rijk bedeeld
met elementen die
versterken of extra
uitlichten in vorm en
kleur ook zij nemen
hun specifieke dialecten
op taalgebied als
vakjargon mee
Zijn voetstuk
en weer kortwiek
ik spastisch
mijn balans kent
geen evenwicht
tussen vallen
en opstaan
het is gaan
tot de dood
erop volgt
toch heb ik
barricades om de
vaart te vertragen
weer even tijd
om bij zinnen
te komen voordat
de realiteit
van mijn dromen
effect sorteert
en ik alsnog
probeer te
ontsnappen
uit het overschot
dat mijn stof
gedragen heeft
dat lange tijd
mijn hemel
is geweest
voordat mijn
ziel uiteindelijk
van zijn voetstuk viel
Vreemden
ik zie takken
tegen een blauwe
hemel ze wuiven
me toe met
kleine cirkels maar
ik weet niet waarheen
ben overal
geweest maar
alleen het blauw
geeft de geest en
boombladeren
zingen het lied
ik klap en lach
op de maat
van de wind en
ik voel me gelukkig
dolblij en eindelijk
weer helemaal kind
natuurlijk ben je
verdwaald hoorde
ik iemand tegen
me zeggen en er
lopen vreemden
die wonen hier niet
toch horen zij erbij
bij mij en mijn stukjes
geluk die ik af en toe
even ervaar als ik mee
mag doen en in hun
plezier ga delen
De stille trom
de stille trom
ik wil de dood
ontlopen want ik
ben gaan dromen
heb al vroeg contact
gemaakt met alles
om mij heen
voelde aan
de aarde en zij
warmde terug
aaide stenen
die spraken elkaar
achter mijn rug
wuifde naar
wolken en
vlaagde met de
wind had ontzag
voor zwaar onweer
het donderde zo hard
ik leefde in
mijn dromen
voelde al als kind
waar de grijze van
het noodlot school
die iedereen vindt
en toch met alles
om me heen dat
dromend leefde
wist ik dat hij me
niet zou vinden
ik was nooit alleen
het noodlot geeft
zijn ijskoude hand
vraagt of ik mee wil
gaan maar alles keek
om ik was vertrokken
met de stille trom
Uit het leven van toen
wij zijn aan
het graven
zoeken naar
nieuwe bodems
die ons leven
en bestaan
kunnen dragen
de fundamenten
voldoen niet meer
zijn sleet geworden
erop leven
wringt steeds
meer en doet
behoorlijk zeer
wij zijn ze
ontgroeid omdat
wij te lang zijn
blijven bloeien
zijn blind en
te gemakzuchtig
om ze te snoeien
wij zijn lang
gebonden geweest
aan allerhande
structuren die het
gemak van de mens
hebben gediend terwijl
alle innovatie verdween
oude normen en
waarden uitgebuit
en ego's dronken
hun eigen decadentie
ongebreideld zijn
wij verschrikkelijk
op ons bek gegaan
onherstelbaar is wat
wij de aarde hebben
aangedaan de laatste
mensen in reservaten
proberen nu om resten
uit het leven van toen
te conserveren
Gestolen muziek
ik klokte klassiek
drumde sereen
alle seconden
uit de minuut
voordat het
uurwerk sloeg
een extra
systole in
voorwaardelijk
falen en ook
dit keer zal
ik het gaan halen
met alle kleuren
aan de regenboog
alleen de pot
goud stond een
horizon te ver
breeduit te blinken
is voor de rijken
alleen zij kunnen
zo ver reiken omdat
hun inhaalzucht
altijd zal gaan over
anonieme lijken
nog zijn mijn
gedachten niet
op hol geslagen in
deze samengeraapte
weetjes en vragen
wees creatief
en verbind
anders bent u een
dief van de ultieme
schoonheid die ik
ten zeerste lief in
alle gestolen muziek
Wonderlijke stiltetijd
nog zijn ze er
met tussenstops
van jaren de
donker groene
gehuchten tegen
de hellingen
aangeplakt
helaas minder
glooiend en klein
de horizon in een
eerder verdwijn
door hoge flats
direct aan de
rand van zee
waardoor de
terrassen tot op
het strand lopen
en inpandig
logistiek goed
beheersbaar zijn
en het klimaat
beter te regelen
de deuren
staan open
om het donker
koele hart van
het huis te luchten
in siësta tijd waar
stilte heerst en
rust lokt om elkaar
zonder woorden te
verstaan in een tijd
die stil lijkt te staan
daar geland
op beide voeten
in stabiele stand
moet voldoende
zijn om in deze
wonderlijke
stiltetijd op het
heetst van de dag
waardoor stress van
een jaar eindelijk in
ontspanning gaat
Zijn beeld en gelijkenis
hij schiep
de aarde en
bevolkte die met
een evaluerend
en evolutionair
levende mens
naar zijn beeld
en gelijkenis
techniek en
creatief sloeg
snel de vleugels
uit in maagdelijk
ontdekken robots
waren er al vlot in
alle werk dat verlichting
zou kunnen geven
niet vergelijkend
met de mens
maar innoverend
verbazingwekkend
in gevoel muziek en
culturele prestaties
app 's deden bij
vocaal in instrumentaal
wonderlijke zaken
waarbij de rechten
hangijzer zijn geworden
lichaamstaal kreeg een
face up met mimiek
en de diverse talen
werden ook al snel
in dialect gesproken
logica volkse accenten
werd een snelle bijstelling
het menselijk erfgoed
in expressie en ouderlijk
erfgoed werden in censoren
uitgezet en voor de seks werden
10 coaches en 5 protocollen
ingezet en nog was het pet
In eigen woning
ik heb je
gewassen
met warmte
van zonlicht
op een vroege
sprankelende
lenteochtend
en daarna jou
gedroogd met
het subtiel
geparfumeerde
bloemenkleed
dat zich opent
voor jou alleen
samen hebben
we een zomerdag
geplukt in een
wereld vol mystiek
met magisch
betoverende
vogelgeluiden tussen
het gave gezoem
van talloze insecten
die met bestuiven
en honing de aarde
weer tot koning
zouden willen laten
kronen in eigen woning
Je lach vandaag
je lach
deed mij
altijd kleuren
haalde warmte
uit mijn hart
dat fermer klopte
omdat het ineens
weer een stuk meer
om handen had
waar ik altijd
alles eerst
overwoog dook
ik nu ongezien
ad rem tussen
woorden in zinnen
om zo met een
weer nieuwe
fris gekleurde draad
aan een ander
hoofdstuk te beginnen
door met alle eindjes
van ieder spinnend
in gemengd
kleuren gebruik
te gaan breien en
zo onze trui naar
buiten te brengen
De tweesprong
je voeten
herkenden
in het rul
warme zand
de intense
bindingen
die jij hebt
met dit groen
mediterrane land
in de tweesprong
tussen warm en
koud gaf jij aan
de twinkelende
sterrenhemel
de belofte van
overgave aan
degene van
wie je houdt
in het intens
beleven van die
universele
schoonheid
heb jij je
eigenwaarde
ervaren als
structureel met
geluk als meer
dan toegevoegde
waarde in een
wereld die jij als
de jouwe beschouw
waar het leven
en bestaan weer
het pad van geluk
zal nemen door
elkaar liefde te geven
Rank gesteeld
ik heb je
zien groeien
rank gesteeld
alleen in de vaas
die jouw lentekleuren
in water en glas
al lichtjes geurend
subtiel spreiden
pas later
voltooiden de
andere bloemen
het boeket voorjaar
nog druipend van regen
en glinsterend van zon
in een grote platte kom
ieder reikend zover zij komt
het rank is lang en
slank geworden
ogen verwonderd
in blikken die kruisen
ook die van mij
wij samen omkijkend
verbaasd lachend
om gelijke reactie
dezelfde golflengte
en smaak het ontmoeten
een pakkend begroeten
was meteen raak
nog blijft het een
klein mysterie
dit alles zonder schoten
maar wel raak in de roos
alsof wij voor
elkaar zijn gemaakt
in feilloos passende
stukjes geluk die
vanzelf hun plaats
en vorm kozen in
het gezegde liefde
komt altijd van boven
Om samen te smaken
ik ben geen
taalkundige maar
lees lichaamstaal
net zoals bloemen
communiceren met
vorm en kleur en
de wind zich laat
horen in gebruik
van de lucht ook
de zon speelt met
licht en energie zijn
rol in de natuur
zo heb ik overal
gezocht naar de
taal die liefde
gebruikt als
mensen elkaar
willen leren kennen
zoals de babelse
spraak en het orakels
gebruik in het
vroegere delphi waar
mensen naast waarheid
ook toekomst voorspelden
maar als zij niet
verstaan worden stokt
de uitwisseling en schiet
hand en voetenwerk
schromelijk tekort in
expressie en begrip
dan is het basale fysiek
raken de enige manier
om samen te smaken
waarbij ogen lach en
oren de ingrediënten
aantrekkelijk maken
De pijn van contact
ik kende
de bruggen
met hun
snelstromend
flitsend water
waar hun
schaduw met
diepzwarte
woorden riep
om te duiken
mee te gaan
in de fuiken
der verlokking
van het niet
meer bestaan
nog restte
de kou en een
twijfelachtige
afzet bang voor
de pijn van contact
in de klap
die het water
echt brak
en de brug
verdween
toen de zon
even niet scheen
en ik snel mijn
jas aandeed die
warmte bracht
Menswetenschappen
ik wist wel
dat de wereld
draaide waarop
ik stevig dacht
te staan zonder
te merken dat
ik voor of
achteruit ging
zelfs in de
draaimolen ging
ik niet merkbaar
sneller of trager
dan alles met
massa die een
eigen universum-
baan hebben
zo leven wij in
een bestaan waarin
alles vanzelfsprekend
gebeurt iedere seconde
dag en jaar want zo zit
de natuur in elkaar
te verklaren met de
diverse disciplines
die wij daarvoor hebben
natuurlijk ook de mens
wetenschappen alleen
hebben zij ons nooit verteld
hoe te leven samen in
vrede en rust en te
proberen om ooit
hier gelukkig te worden
Het goddelijk universum
zacht spelen
lijnen hun spel
van begrenzen
en openen in
een universum
dat eeuwigheid kent
tijdloos is naast
oneindigheid
maar wel zo dat
alles hetzelfde
begin pad heeft
en zich stoeit naar
het paradoxale
einde in een
ander continuüm
met vreemde
superlatieven uit
die schepping
wij hebben helaas
de verbondenheid
uit het oog verloren
dachten dat geboren
worden all-in was
het is een begin
van een zoektocht
naar verbinden om
weer iets van de
fragiele schoonheid
in verwondering
terug te vinden
in het leven
en bestaan van
het ultieme
kunstwerk van de
schepping van het
goddelijke universum
Mijn eigen werk
ik heb ooit
met schroom
het net betreden
vanaf de eerste letter
tot heden en met
argusogen anderen
gelezen die schijnbaar
om kritiek weinig geven
zij die onverstoorbaar
hun leven leiden
de pijn verbijten van
geraakt te zijn in
het diepst van het hart
vrijheid in de poëzie
in mijn hoogste goed
gebleven geen regels
en tal van andere
formaliteiten in het
met kunst en vliegwerk
opgezette frame van
handeling en regelementen
om anderen te weren en
de eigen kwaliteit
te laten overheersen
in het lezen en schrijven
uit het eigen hart
het is heerlijk weer
even te grasduinen in
mijn eigen werk. vol
verbazing over het
subtiele gevoel in een
jeugdige kwaliteit
het is niet naar het
leven geschreven
maar het is het leven zelf
in alle liefde en pijn
weer even verliefd
zijn een warme lach op
mijn en jouw gezicht muze
Puur eigen belang
in een flits
wist ik dat ik
onontkoombaar
voorover zou gaan
had al gauw een
blauwdruk van
handen polsen
en elle bogen paraat
kende de breuken
dwars en overlangs
wist van het bloeden
heel veel en vooral
eindeloos lang toch
had ik alles geoefend
en soepel gemaakt
de realiteit geforceerd
een dikke mat geprobeerd
en zo wist ik precies
wat mijn zwakte was
en dus iedere dag
wiebelen op de
halve maan voor
enkels en knieën
alsof we gaan skiën
de wereld is helaas
geen begaanbaar pad
tegenwoordig is alles
hobbeliger dan het was
zelfs revalideren duurt
snel al drie keer zo lang
gelukkig is die traagheid
puur eigen belang
Vlechtentrekken
mag ik
van jou leven
op deze wereldbol
omdat ik ook besta
heb je dan
heel even tijd
voor mij voordat
jij weer verder draait
gewoon even
laten zien wie
die gekke bekken
getrokken heeft
toen ik uitstapte
zij zwaaide alsof ik
haar vriend of
naaste familie was
waarom altijd
duwen en
vlechtentrekken
als het druk is
en de tijd gaat
dringen er
gebeuren dan vaak
vreemde dingen
niemand laat
je binnen want
voor de eigen plek
is al gevochten
want als de trein stopt
gaan de deuren niet
open want misschien
is het mechaniek kapot
Het diepste zuiden
ik wist dat
jij zou komen
zag de horizon
oplichtten door
fantastische
bloemen
in je handen en
je lach straalde
al van verre
jouw warmte
in je ogen
sprankelden
ondeugende
beloftes om
ooit in dat
geluk te mogen
spiegelen want
uit het diepste
zuiden komen altijd
de mooiste bruiden
we leven in
seizoenen
vol records de
een nog mooier
dan de ander
alleen liefde heeft
zich omgord met
spanning en intensiteit
van jaren die bijna
eeuwigheid evenaren
In pure ondeugd
jij was er vannacht
ik had je bijna te pakken
maar viel met een
harde bons die ze
beneden hoorden
uit mijn bed niets
beschadigd alleen
mogelijk hun oren
ik heb je gezien
zomaar in de stad
jij kruiste mijn pad
in herkenning
kon niet geloven
wat ik zag maar
schalks deed jij
wat niet mogelijk was
de dag tevoren
in aanwezigheid
van iedereen voor
altijd ingeslapen
verlost van de
chronische pijn
van hernia en
gastrituskramp
nu alweer de
virtuele en andere
leefgemeenschappen
bereikt in pure
ondeugd en met
een lachende staart
tussen lieden van elke
slag die jou niet zagen
omdat zij nog lang
niet klaar waren om hun
leven te voldragen
laat staan om zoals jij
blij zonder pijn en verlost
van dagelijkse zorgen
de wereld iedere morgen
te zien ontwaken
Zelfverwennerij
ik schoof de
groene regen
jonge blaadjes
langs stille
rollertjes open
het licht kon
binnen komen
als gedachten
lieflijk verpakt in
warme dromen
die nog even
wakker willen
worden met een
volle dag in
het vooruitzicht
tijd om op te
staan de zon nog
even langs een
slaperig koud
lijf laten gaan
dan de douche
als malse regenbui
wat langer en heter
dan normaal in
zelfverwennerij
die de mens af
en toe nodig heeft
om zijn humeur
op te krikken en
dan met een lach
de onaardigheden
even zachtmoedig
mee te pikken
wakker zijn is dan
ongelooflijk fijn
Zachte donker bruine ogen
Ter nagedachtenis aan PUK
Zusje van Sam 10/04/2024
het waren zachte
donker bruine
ogen die hem
gedoogden op
gezamenlijk
leef terrein
natuurlijk
was zij later
gekomen en
had ad hoc haar
eigen voorkeur
meegenomen
de hal als wacht
en blafkamer
voor niet of later
verwachte en
onaangekondigde
gastenen en vrienden
zoals normaal
bij roedeldieren
had zij haar broertje
meegenomen als
stevige bewaker
van haar en de bench
zij de diva en
manipulator hij
klusjesman ook kusjes
tot de arts kien
beschikte en klok en
hamer anders schikte
in puk en sam hebben
hun kwaliteiten zich tot
wederzijdse waardering
ontwikkeld tot puk het
loodje legde in een veelheid
kleine en grote kwalen
haar zacht bruin
zal altijd in onze
gedachten verschijnen
met ogen die met
hun warmte in onze
herinnering blijven
Hemelse zijden met kant
waar zij
en strijkers
bezig zijn
valt geen
onvertogen
woord
zij weten
allen van
het super
zachte
aparte
materiaal
dat zij
onder
handen
hebben heel
anders dan dat
van de strijkers
die noten in
schoonheid
doen trillen
van emoties
waarbij snaren in
akkoorden verwaaien
vaak vloeien
tranen in heftig
aangedaan zijn
omdat zuiverheid
elkaar in klanken
ontmoeten en dan
het fluwelen
concert begroeten
dat van het aardse
even de hemelse
zijden met kant
opgesierd krijgen
Of nee en amen
ik zag het
lichtspel
van de zon
in de laag
hangende
wolken als
een heuse
trouwjapon
waar wind
de banen tule
bewoog en
af en toe
ondeugend
uiterst subtiel
de petticoat
oplichtte
zij liep op het
bedauwde pad
met sterke stap
en zeker van
haar zaak
pas toen miste
ik haar
wederhelft
die nog in
tweestrijd was
of hij ja dan
of ook nee en
amen zou zeggen
als hij tenminste
ook ooit nog
aansluiten mocht
Een stukje aarde
jij hebt
in je ogen en
lach iets in mij
laten ontwaken
dat ik daarna in
grote verwondering
als kleinood bij
mij mocht dragen
zonder dat ik
precies wist wat
het licht was dat
in jouw ogen een
spannende boodschap
flitste met warmte
in de meest zachte
en subtiele kleuren
in een lach die
wij samen deelden
zo voelden en
ontdekten wij wat
liefde was vrijwel
ongrijpbaar en zo
intens dat onze
kleine wereld
straalde in een
natuur die groeide
en bloeide met dieren
die voelden dat zij net
als wij op een stukje
aarde woonden
waarvan zij en wij
altijd droomden
Op eigen benen vliegend
ik ben
meegevlogen
naar het
duizend
takkennest
voor mij een
ratjetoe maar
voor haar
snel klaar
voor de leg
heb hun
vluchten gevolgd
achterna gezeten
door reigers en
duikende meeuwen
ontsnapt in
miraculeuze
hoeken die grote
lijnen voor
laten gaan
de schalen
braken en het
gekwetter
kwam vrij in een
drukte van belang
ouders vlogen
nog voor het
krieken omdat
de kleinsten
het hardste piepten
tot zij na wat
kleine lessen hun
zelfstandigheid testten
op eigen benen vliegend
naar de hemel gaand
Gedartel en gefladder
ik hoorde
de bezielde
tonen in de
hoge stemmen
van enthousiaste
jongelui die
neergestreken
waren op een
zonovergoten
terras op het spui
in een licht en
kleurrijk gedartel
en gefladder dat
in kleine golfjes
op ons afkwam
net als even geleden
de lentebloesem
van takken waaide
en passanten tot
terraszitters aaiden
bij dit heerlijk
tafereel ging de
drukte natuurlijk
om niets dan een
zalig verwelkomen
na elkaar even niet
gezien te hebben en
te laten merken dat
jij er weer bent en je
vrienden hebt gemis
Tableau van vuur en as
ik ken
en herkende
ze ook in
de meest
subtiele
bewegingen
het vrouwelijke
profiel in eerst
verschijnen
ook in de
gelijnde
silhouetten
kleurden zij
op de punten
die kruisten en
de omgeving in
adembenemende
extase brachten
het onzichtbare
spel voor het
mediale publiek
begrijp baar
en invoelbaar
zonder scenario
en regisseur
afgespeeld voor
modisch bewusten
die ook de kleinste
mutaties opmerkten
en met passanten in
een lovend applaus
reageerden op het
tableau van vuur en as
vernieuwing en intrige
met vintage als
jeugdig concurrent
Een exposé
ik hoefde
jou alleen
maar aan
te kijken en
we lachten
jij met een
olijke twinkeling
in je ogen en
ik met mijn
soepele mimiek
van mond
en gezicht
waarin oren
opnieuw geboren
leken te worden
wij zochten
naar een exposé
waarin onze
liefde in antwoord
zichtbaar groeide
geen scheiding
maar juist de
brug samen nemen
en omkijkend
lief wuiven
op naar het
volgend obstakel
dat veroverd
wilde worden door
uitbundige liefde
Angst psychose
is er nog
iets echts
dat je kunt
vasthouden
voelen of het
warm of koud
is er iets dat
communiceert
contact maakt
ons het gevoel
geeft dat we
leven en nog
steeds bestaan
vooral het
weten dat wij
niet alleen zijn
die angst is
een psychose
aan het worden
te horen en
zien in alles
om ons heen
dat steeds meer
aandacht vraagt
ook ik heb
mijn keel schor
geschreeuwd
om een reactie
te krijgen want
eentje is al
voldoende om
niet gek te worden
tot nu toe is
het beangstigend
stil gebleven
want angst geeft
mij geen recht op
zelfstandig leven
dat alleen een ander
mij zal kunnen geven
Burned out en uitgeblust
ze aaide
lusteloos
het groene
loof tussen
de vingers
pas uitgerold
voelde licht
behaard als
etherisch
lief dons
knoppen kleurden
al lichtjes voorjaar
zonder te openen
in afwachting van
warmte en licht
het duurde
allemaal veel
te lang zo sloeg
lamlendigheid
de spirit uit de tijd
moeheid was al
structuur na corona
maar gebrek aan
perspectief liet de
oogleden verder zakken
waar vroeger ouders
nog konden leiden
en oppeppen had
nu iedereen al snel
het end in de bek
burned out en uitgeblust
bepaalden overal de
sfeer hoe lang moeten
wij nog helaas kunnen
wij nu echt niet meer
In voelbaar gewijde stilte
vrouwen
droegen zijn
baar en legden
hem voorzichtig
in witte doeken op
de verhoogde rots
ook na hun
verzorging gaven
zijn verwondingen
nog hun afdrukken
zij fluisterden in
voelbaar gewijde stilte
rolden met vereende
krachten de
afsluitsteen in de
nauwe nis en
gingen ieder
bedrukt hun weegs
met de afspraak
om de volgende
ochtend nog even samen
te komen om ook
zijn laatste dromen
uitgeleide te doen
groot was echter
hun ontsteltenis
toen zij de toegang nis
naderden waar alleen
de witte doeken met
zijn tekeningen lagen
toch voelden zij
zijn aanwezigheid in
geruststellende vibratie
na het ordenen van zijn
rustplaats zijn ze met
zijn dromen op weg gegaan
Het pril begin
jij hebt ooit
mijn gezicht
beschreven
door met je
vingers leven
te voelen van
het visuele
het plaatje
herinnering
in de teruggang
naar het pril
begin van de
eerste keer
later dan
ooit de
transitie
van voelen
en herinnering
naar woorden
die in taal
met elkaar
communiceerden
om alle emoties
te synchroniseren
naar een gezamenlijk
ervaren tot verstaan
en weten van mijn
huid specifieke zaken
Oases
in blauw
en groen is
alles te doen
het zijn onze
leef kleuren
net als wij
ons bestaan
vinden in
water en wind
zij hebben
mede ons
karakter
gevormd in
directheid en
recht op de
man af omdat
er geen tijd
voor dromen is
zoals in de
tropen of het
mediterraan gebied
waar warmte
dwingt tot rust
en het snelle
leven uit het westen
onmogelijk is
door woestijnen
die luchtspiegelingen
laten verschijnen
in de vorm van
oases die van het
het leven kleuren
vragen waarmee
mensen met die
frisheid het bestaan
toch kunnen dragen
Zalig Pasen
in een donkere koele
mediterrane tuin op
de helling van de
berg van calvarie
klonk het geroezemoes
van pratende mensen
die als vrienden aten na
het heetst van de zomerdag
een gezelschap vrienden
en volgelingen van de
gedachten van een
vrij land zonder bezetting
met oude rechten op
de geboortegrond sinds
het scheppingsverhaal
in vervlogen geschiedenis
de tweedeling in afstamming
historische rechten in tal
van overleveringen bevestigden
de breuk in vertrouwen
tussen de twee groepen in
een overheerst bezet land
die als een verraad schaduw
over de groep hing
intuïtief voelde ieder dat
het om judas ging naar later
bleek voor 20 zilverlingen
de dodenprijs na zijn
martelgang naar het kruis
zijn verrijzenis bracht
het christendom met
naastenliefde voor ieder
nog vechten de oude
bloedgroepen om de
geboortegrond en
de oudste rechten met
de meest moderne wapens
alsof naastenliefde niet
bestaat en vrede zijn prijs
in mensen doden betaalt
Onbereikbaar blauw
ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange
messen en
aangespoeld hout
in organisch zout
Lichtgevende symbiose
ik sprokkelde in
een narrige wind
streepjes licht
tussen herfstig
natte takken
met zwammen
en paddenstoelen
als kameraad
met goede neus
wat wij zochten
was eetbaar en
vochtig met een
schimmelkleur
in de rood met
witte stippengeur
van uiterst gevaarlijk
toch leefde ik nog
samen met bacteriën
die met het bleke
wit als schutkleur
hun bestaan vonden
in een licht loos milieu
waar mijn streepjes
licht de portalen
aangaven waar dood
en verderf energie
produceerden uit
lichtgevende symbiose
van ongehoord en
nooit geweten die
daar hun supers voor
voeding vonden die
wij uit onze overvloed
aan naam en daklozen
hebben gegeven om
echt leven op te sporen
Oog om oog
ik wist
tijdslagen te maken
emoties te raken
die zweefden
in vergeten tijd
waarvan het
kruit niet
verschoten was
de damp nog hing
in het gevang
bloed geen
dna kende en
een dader die
niemand ooit
zou herkennen
in een
maatschappij die
wist hoe dader
met tegenstander
quitte speelde
er was geen
oud zeer en
agressie meer
omdat er geen
rancune bleef hangen
zou oog om oog
dan toch de juiste
remedie zijn in plaats
van jarenlang op een
houtje te gaan bijten
Tijd tekort
zacht
grabbel ik
in mijn ton
met woorden
tot ik de juiste
heb en lach voor
mij herkenbaar
omdat ik het zelf
geschreven heb
het is een
spelletje geworden
dat ik toch wel
regelmatig speel
wel in een vaste
volgorde anders
zeggen zij dat
ik alles veel te
makkelijk vergeet
voor echt
belangrijke zaken
blijkt het af en toe
wel nodig te zijn
want het lijkt of
je tijd voldoende hebt
maar ik komt eerder
tijd tekort om alles wat
ik nog zou willen te doen
Jouw kring
ik zag
je huid waarop
speels het
licht van de
zon danste
zij dook in de
donkere contrasten
van je gespierde lijf
dat jij met enige
trots liet zien in
het zelfbewuste
bloeien van je
fysieke pracht met
de aantrekkelijke
lach uit je nog
jeugdig gezicht
dat de heerlijke
harmonie omarmde
met intense warmte
zodat ik zacht
een kleine stap
naar voren deed
om ook tot jouw kring
te gaan behoren
zonder direct
op te vallen in
de aandacht van
jouw glinstering en
succes waren we als
deel van het geheel
toch als spiegel op
ons moois en best
De gouden glans
jij lacht
openingen vol
warmte en begrip
die nemen je mee
naar een andere
wereld zoals het
strand doet met de
schitterende zee
waar je alles
kunt vergeten
dat je niet
meer wilt weten
maar ontspannen
wilt genieten van
het goed gevoel
om bevrijd te zijn
even niet de
drukkende pijn
dat alles nooit meer
hetzelfde zal zijn
omdat ook in verlies
een niet te stuiten
verloren kan sluipen
door herinneringen die
snelle acceptatie
niet toestaan
maar jouw lach geeft
verlies de gouden glans
van oplichten door
plaats en ruimte
die jij het hebt
gegeven in mijn leven
Gedroomde realiteit
we zwaaiden
waaiden geluk
naar elkaar na
met tranen
lief afscheid te
hebben genomen
de plaatsjes
in elkaars hart
opgeruimd en
klaar voor een
eindeloos lang
weer ontmoeten
onze geheimpjes
hebben wij
gekoesterd en
de nieuwigheidjes
worden persoonlijk
overgebracht
niet zomaar
als pakket bezorgd
en uitgedeeld
wij ervaren de kleine
irritaties die minder
nieuws altijd vergezellen
we kennen elkaar al
zo lang dat ik voelde
dat je veranderd was
spontaneïteit was weg
in het in stilte benaderen
voelde ik je hart bonzen
zag de tranen van niet
zo lang geleden komen
jij bent eerder terug
gekomen om het leven
samen nog even onze
gedroomde realiteit te geven
Babykwaliteit
zacht en toch
strak is je nog
jonge huid waarop
het leven nog geen
krasje heeft gezet
wel hebben genen
en familie de eerste
lijntjes uit het
stamboomboek al
voorzichtig ingebed
een ander neusje
of een ludiek oor
een brulboei als
stem met het volume
van een koor
jouw zachtheid
heeft babykwaliteit
een open uitnodiging
tot raken en heerlijk
voelend contact maken
tot de kleine
kuiltjes en de
eerste lachplooien
je gezicht nog liever
en mooier gaan maken
zelfs de knipoog
die je geeft als je
gaat slapen is die van
een bekende die weet
wie zij voor zich heeft
Levenslang geketend
wij hebben
hun dood
al geroken in
het heimelijk
spoken met geld en
rommelen met macht
zij duldden
geen tegenspraak
als echte despoten
gewoon doen
wat er gezegd wordt
want anders
vergaat het je slecht
kun je carrière contract
en promotie naar
de hoofdrol zeker
voorlopig vergeten
zonder mij ben je niks
ik heb het allemaal
voor je gefixed omdat
ik jou af en toe mocht
eten met jou in het
spiegelbeeld om geen
stukje van je te vergeten
tot de eerste modder
kwam en spiegels
onze beelden braken
de mensen met
scherpe scherven vol
kwaadaardigheid raakten
wij zijn ze kwijt
maar hun zonden
hebben ons levenslang
geketend besmet door
profiteurs is ons door
hen de deur gewezen
Einde van de weg
ik wist
dat als ik
jou zou raken
jij bij mij
alle knoppen
los zou maken
ik ongeremd
mezelf zou
kunnen zijn
ook al blijft
de schaduw
dicht bij mij
de ontbrekende
stukjes pasten
naadloos nadat
ze al een tijdje
gemist werden in
de volwassenspurt
jij en ik
eindelijk in
gesprek zonder
woorden verliefd
zonder rem en
terughoudendheid
het houden van
elkaar hebben wij
in samen uitgesteld
tot ook dat in
harmonie mogelijk
zal kunnen zijn
nog zijn wij
op weg en
begrijpen dat
alleen het doel
bereiken einde
van de weg zal zijn
Oogt donker
nog heeft
de lente zich
niet vertild aan
de winterse kou
wel rustig aan
de snijdende
noordooster
af en toe gestild
het tikje
opwarming
heeft ons allen
juist heel goed
gedaan alleen
regen en buien
uit sombere dikke
grijze luchten
hebben licht
en vrolijkheid
niet gespaard
nog is het natte
niet opgedroogd
oogt donker
nog veel te vroeg
voor het avondrood
Verleden tijd
het verleden
heeft meer te
zeggen dan
over tijd alleen
het beslaat
een periode
waarin alles
leefde naar
de voltooid
verleden tijd
in een bestaan
met specifieke
zaken zoals
kleding geur
spraak om
deze leef
maatschappij
terug krijgen en
te proeven hoe
de essenties
van leven in
die emoties
weer opnieuw
gevoeld en
ervaren worden
zoals gezelligheid
geborgenheid en
naastenliefde die
vrijwel verloren
zijn gegaan
Eeuwig bestaan
nog zag ik
hen aards
maar ik voelde
al hoe meerdere
dimensies hun
geestelijk uitdijen
zichtbaar maakten
in vorm en omgeving
een tintelend
fluïdum gestalte
bleek communicatie
de snelheid en eenvoud
van telepathische
overbrenging machtig
te zijn op menselijk
en alle leefniveaus
zoals de natuur en
alle vormen van
bestaan die de
schepping vanuit
zijn geheel ons in
delen presenteert
ook de ontvangst
was geen schrikken
maar een warme
inschikkelijke opvang
voorbeschikt en
meteen organisch
geplaatst in het grote geheel
waarvan de geborgenheid
voelbaar was in het
nu eeuwig bestaan
Laat liefde blijken
ik zag
je hand reiken
naar waar je ogen
kijken je lach laat
liefde blijken
in verrassende
ontspanning
hoor ik stukjes van
jouw enthousiaste
woorden hoe het was
ik zag dat
jij veranderd was
het vitale wat op
de achtergrond een
bedachtzamer mond
de vreugde
licht getemperd
in de nieuwe rust
die jou er snel
bovenop zal helpen
waar onze vreugde
jou en ons weer
het heerlijke knusse
samen zal brengen
waarin wij geborgen zijn
Een stukje schepping
ik heb mijn lach
nooit weggedaan
hij straalt de
gunfactor in
mijn leven
bundelt
onverwachte
energieën en
raakt harten
in verbondenheid
het is een
stukje schepping
waarbij alles in
een keer tegelijk
aangeboden wordt
de een heeft er
meer van dan
de ander heeft dus
dichterbij de
uitdeler gestaan
en juist de
mensen die dat
even nodig hebben
zien zo iemand
altijd dichtbij staan
Jij was het atelier
de eerste keer
dat ik je zag
was ik overdonderd
door alles wat jij
had en meebracht
jij was het atelier
met overal nissen
en donker hoekjes
waarin tal van
kleuren woonden
met ezels aan de kant
die verftaal spraken
stammend nog
uit de tijd van de
toren van babel waar
ieder alles kon zeggen
hier werd pittig
gecommuniceerd in
elkaar op weg helpen
samen iets van de
grond krijgen met
gelijkwaardige
inspanning omdat jij
het atelier hier was
waar geluk aan de
basis van kunst ligt als
in het oog springende
nouveautés gelukstreffers
creatief begenadigde
penseelstreken die de ziel
diep treffend inspireren
tot kunst met grote K
Schaduw
ik heb me
zolang als
ik leef altijd
veilig gevoeld
als mijn schaduw
maar bij mij bleef
omdat hij aardig
op mij leek
ook al waren
de proporties
door lichtval
en spiegeling
niet altijd mijn
werkelijkheid
toch kijk ik nu
wat vaker om
als ik het
snel doe dan
lacht hij erom
tenminste dat
zie ik of denk
ik te zien het
blijft af en toe
verwarrend
jij hebt in
die periode
het grijze
gekleurd
met warm
en creatief
pigment in
gevoelige streken
ook accenten
en contrasten
neergezet die
mijn schaduw de
balans verschaften
die ik in deze
wereld hard
nodig heb gehad
Gisteren is al voorbij
soms proef ik
jouw adem
in passerende lucht
als ik dan ook
even mag delen in
je warme vlucht
ben jij even super
intiem bij mij
een momentje
verliefd dat
zomaar uit het
niets langs mij
waait het hoofd
op hol ik draai
en zwaai meer
dan luidruchtig
wilde jou
achterna maar
die race was
al gelopen
ik zocht naar
wat hartjes om
te strooien
ja die rooien
helaas ging ook
die vlieger niet op
moe van het
verzinnen schoot mij
vrouwenverwendag
te binnen gisteren
is al voorbij maar de
nacht is voor jou en mij
Het grijze
ik heb het
grijze opgezocht
om mijn kleurloos
leven wat meer
inhoud te geven
me opengesteld
voor alle sferen
en stemmingen
om andere tracés
te proberen
tussen wit en
zwart kende ik
de contrasten
in grijs voelde
het wat onzijdig
zonder richting
en houvast gleed
ik weg in naamloos
zonder evenbeeld
ik bleek te week
en verdronk in
geen bestaan wilde
wel maar kon niet
loskomen uit de dromen
die ik nog had te gaan
Hun witte banan
ze strakten
hun witte banen
met vleugels
en motoren
pas later kwamen
gedachten en
spanningen erbij
als uitlaat van
hun geestelijke
activiteiten in
krullende wolkjes
nog lang in het
zog van hun vaart
tot zij verwaaiden
uiteen geblazen
door de maalstroom
van wind op grote
hoogte die langs de
aluminium huid hun
vertaalde woorden naar
alle windstreken zond
Nog geen fysieke dreiging
nog was er
geen fysieke dreiging
van oorlog of geweld
maar de tekenen
logen er niet om
hun gevolgen
op de lange termijn
deden de dagelijkse
souplesse teniet door
zorgen en stemming
veerkracht en alert
reageren namen af
deuren bleven gesloten
de lach gebroken door
gebrek aan perspectief
zacht gefluister
en lichte huiver namen
bezit van menselijk
gedrag in verstolen
groepjes ongezien
het geblèr van valse
info overstemde
de restanten nieuws
brood en spelen bleven
het geestloos vermaak
Staccato applaus
hij was
al op afstand
een eenling
met een vreemde
smaak voor
buitenissige kleding
die aandacht ving
en stevig vasthield
zijn gang over
de bühne waarbij
hij met vage doch
stevige lijnen zijn
publiek mateloos
wist te boeien niet
alleen door inhoud
maar ook performance
hij was het die
aan de touwtjes
trok en speelde
met marionetten
begeleidde hun adem
in ontspanning en lach
als gesynchroniseerde
emotie met staccato applaus
hij gaf hen zijn
hart hand en hoed om
hun zorgen te verlichten
zelfs door even
van zichzelf vervreemd
te raken in relatie met
een uiterst merkwaardige
vrijwel onbekende tegenpartij
Scheppingscement
ik heb
eindelijk
mijn nieuw
bereide
pigmenten
aangebroken
waarvoor jij
als liefde model
hebt gestaan
waarbij het
zacht verlichtend
rode zelfs in
het donker niet
uit zal gaan
net als opwinding
en verwarming
stimulerend aan
zullen blijven
toch zal in eerste
opzet het geel en
groen van hoop
en natuur domineren
naast het blauw
licht contrasterend
ook een nieuwe kleur
zal de aarde uit zijn
genenvoorraad
als uiterst
vitaal aandacht
trekkend pigment
produceren in
warm en verbindend
scheppingscement
uit een toonsoort die
geboren is in het
lijden door de apocalyps
Talentvolle sopranen
je vingers
speelden de
lichte tonen
in het scenario
van jouw muzikale
lichaamstaal
toch blikten
je ogen af en toe
even snel een
nog niet geziene
uiterst bijzondere
hoge aria
waarbij het
naamloos
stemmingskoor
de klim steunde
met wat jonge
talentvolle sopranen
handen en armen
omstreelden een
zwierige ritmiek
in een sprankelende
cadans van warme
innemende lachjes
Naastenliefde
hij heeft nooit
over water gelopen
het was zijn schaduw
die uit de rimpeling
van het meer
op de kust was
gekropen die
energie omzette
in een stralende
wave van licht
zijn genezende
handen zijn pas
later met nagels
doorboord bij
zijn kruisiging
zo ook de lanssteek
die bloed verwaterde
en zijn dood schouwde
in het late middaguur
op de calvarieberg
pas later is zijn
zegetocht begonnen
met het verrijzen
uit de dood naar
goddelijke drie-eenheid
met als leidraad
de restanten van
evangelies en litanieën
van naastenliefde
en medemenselijkheid
Verliefde blikken
we leven
al jaren in
de kleine
cocon van
verliefde
blikken en
verwarmen
elkaar
we kaatsen
in veelvoud
lichten op
spreken
stille woorden
die meer
zeggen dan
spreekkoren
sommige
zinnen
spreken
we niet uit
omdat vanzelf
sprekendheid
het al voor ons
heeft geluid
de vrijheid
die anderen
zich moreel
permitteren is
nog een stap
te veel mogelijk
zal de tijd ons
dat nog leren
Een liefdes pirouette
je draaide
een liefdes
pirouette op
de streaming
van mijn lach
varieerde
snelheid met
middelpunt-
vliedende en
zoekende kracht
jouw en mijn
timing kwamen
recht uit het hart
ik zag handen
komen die mij
zo hadden
meegenomen
naar een plek waar
het applaus alleen
nog maar zal groeien
de waardering
nog meer en mooiere
bloemen zal bloeien
van een steeds
enthousiaster publiek
Briljant geslepen
we hebben
ze gedolven
geroofd uit
de aarde
gekloofd en
briljant geslepen
zodat wij
kunnen
schitteren
met hun kleur
pas later uit
hebzucht geëigend
in stilte en
afzondering
is kunst schaars
gemaakt en
weggehouden
van het publiek
later weer
tentoongesteld
ten faveure van
de eigenaar om
geld en macht te
verwerven
met de werken
van onze grote
schilders gebeurde
hetzelfde hun talent
en jaren vakmanschap
werden niet getoond
zo is de wereld
beroofd door een
kleine groep van
wat zij ooit aan
kunst en schoonheid
heeft voortgebracht
Leven en laten leven
wij hebben
god zij dank
nog allemaal
een eigen
stukje wereld
waar wij
onze geest als
hoeder houden
over zaken die
ons leven privé
aangaan en die
niet zomaar
toegankelijk zijn
voor anderen
omdat ieder een
eigen instelling heeft
die afgeschermd kan
en mag worden
naast een bewust
deel aan te gaan
met anderen in zoveel
vormen als dat er
mensen zijn waarbij
het belang van
respect voor
en vertrouwen in
bij grote aantallen
en speciale groepen
uitermate omvangrijk is
omdat er net zoveel
soorten eerlijkheid zijn
als dat er mensen leven
voor respect en
vertrouwen gelden
dezelfde basisprincipes
waarbij leven en laten
leven voor de
minste wrijvingen zorgt
en maatschappelijke
souplesse geeft
Basisvoertaal
wij droegen
de lach aan
elkaar op
stapten met
plezier in het
warme bad
vol koesterende
aandacht
waarbij
elkaar raken
een open vraag
is om reactie
te krijgen
terugkijkend op
de stimulerende
samenkomst
zijn wij uit
de egotripping
gestapt die
corona beheerste
en weer over
naar de echte
fysiek rakende
contacten
het was of
ineens de angst
voor het verbod
en het not done
was opgeheven
elkaar raken is de
basisvoertaal als
behoefte na corona
Het zwaard van damocles
ik zag
je ogen
langzaam
opengaan
nerveus
knipperend
ik keek je
hoopvol aan
maar uit jouw
licht ontwijken
kon ik begrijpen
wat de uitslag
al met jou
heeft gedaan
in angst en
onzekerheden
ik heb ze
in de lijnen
van je gezicht
al gelezen
we hadden
samen nog
gebeden al is
dat lang geleden
onzekerheid bleef
als het zwaard
van damocles
boven ons hangen
caleidoscopisch
liet jij data zien
waarop wij hoopten
te triomferen
in alles proberen
gaan wij het tij keren
zonder lijdzaam
af te wachten
positief is onze
inzet en met alle
krachten is er mogelijk
uitstel te verwachten
Het verre licht
ik heb de
stukjes lente
gekoesterd
die wij samen
hebben
ontdekt
op onze
geheime plek
wat luwte
en een paar
straaltjes zon
een enkele
nachtvorst
op de rulle
snel drogende
ondergrond
heerlijk om jou
dadelijk weer
te zien met een
handvol duin
en glinsterend
zee-natuur wind
schrijnend koud
en venijnig guur
maar in je
gezicht kaatst
het verre licht
van het
onmeetbaar
vlakke strand
in ogen met
een open blik
Jouw afwezigheid
ik raakte
langzaam
aan aarde
nadat ik
op wolken
gelopen had
een eerste touché
kwam hard aan
op de bevroren
bodem van een
witte nog niet
belopen wereld
recht op
neus in de lucht
met langzaam
meerderend zicht
dat nieuw voor mij
paste in beginnen
horen en voelen
hoe hard leegte mij
zijn alleen zijn
toeschreeuwt en
hoe verloren de
uiterste wanhoop
flitsend dondert
aan wat altijd was
en nu even kortdurend
niet goed voelbaar is
wel jouw afwezig zijn
in onversneden realiteit
Niet stoffelijke zielen
strak dreven
de wolken
hoog langs
ontdaan van
hun last
zelfs de kleuren
waren even
te gast in
het nog
donkere kielzog
zij contracteerden
de immense leegte
die het onbenoemd
grote universum
had te vergeven
mijn kijken
kon niet verder
reiken dan wat
lichtende sterren
voorbij de planeten
hun plaats
en benoeming
ben ik vergeten
in de nabijheid van
het absolute nulpunt
in onmetelijke ruimte
kunnen ontelbare
niet stoffelijke zielen
getuigen van het
eeuwigdurend bestaan
nog klein maar
waar ik mijn leven
deelde zal ik ooit
deel worden van het
grote hemelse geheel
Roodbloedstuwing
de agenda's
zijn leeg
met een
donkere veeg
op de lijn waarop
onze afspraak
zou zijn
niet weggepoetst
met zomaar
een smoes
maar echt even
uitgebreid tijd
voor jezelf
genomen
om je dromen
te laten komen
te kijken en het
niemandsland
betreden zonder
zware bagage
en herinnering
hier spookt
de tijd met
stiltes en drukke
momenten
die ook met weinig
mensen beslag
leggen op activiteit
want daar waar
altijd liefde en
interesse was
voor elkaar
stagneert nu de
warmte bij gebrek
aan voldoende contact
die souplesse
en energie uit
roodbloedstuwing het
leven zijn beeldschone
inventieve charme geeft
in genieten dat je
alleen met elkaar beleeft
Geborgen zijn
ik voelde kilte
opkruipen
zag klamme mist
dikker worden
het contact dat
er was verdween
onzekerheid
had mij
losgeslagen
van alle binding
in het vervliegen
verloor ik eenheid
delen was niet
meer mogelijk
zonder geheel
zinnen opgezegd
intrinsieke waarde
in woorden weerlegd
toch voelde ik
de warme hand
van het universum
oplichtend in dromen
waar geborgen zijn
eindelijk is gekomen
Het sterven van kleuren
we avonden
stilte in het
sterven van
de kleuren
in het licht
nog helder in
de verste verte
maar vervloeiend
en niet meer
direct gericht
onder deze
hemel zullen wij
virtueel samen
komen om dromen
te laten uit komen
want wij gaan
komende dagen
kleuren met accenten
van ontmoeten en
verrassingen die niet
geënt zijn op samen
maar op het gemis
van liefde door jouw
afwezigheid dat altijd
in avondkleuren
wordt geweven
en dat sterker zal zijn
als dat wij van te voren
hebben ingeschat
of ooit geweten
Woorden
ik hoor
steeds meer
woorden
zichzelf roepen
omdat zij
verdwaald zijn
bang om snel
vergeten
te worden
in zinnen die
niet duidelijk
maken waarvoor
zij feitelijk staan
wat zij betekenen
of ooit
door ouderen
hun bargoens
hebben gekregen
waar het echte
woord is gebleven
weet niemand meer
Zilte golfjes
ik heb
mijn liefde
voor jou
verpakt in
zilte golfjes
mooie woorden
rollen langs
het strand
zo hier en daar
met schuimig kuifje
dat dus met
kus zomaar
op je lange
winters witte
benen belandt
wij kenden
al het strand de
zomerse warmte
van het hete zand
ook bij de eilanden
gelukkig hebben
de meeuwen daar
geen randstadmanieren
zij wachten op het wad
tot de golfjes zijn uitgepakt
De sleet
als gedachten
klaar zijn met
dollen en
uit gelachen
van hun plezier
en grollen komt
er eindelijk rust
in het brein
geen activiteiten
maar naar een
lager energetisch
platform en kan de
chaos van de dag
een paar plaatsen
opschuiven in de
opslagorde van de dag
in de zachte mist
van herinnering wordt
ik wist morgen weer
weten er is zo niets
vergeten maar alles
heeft direct binding
of verbinding gemaakt
met al wat van belang is
pas als de sleet komt
en vergeten ons extra
doet omkijken gaat
herinnering aan emotie
gekoppeld worden is
beter oproepbaar en
paraat in tijden dat het
moet en echt nodig is
Mythische kracht
ik heb de
schoonheid van
symmetrie huid en
jonge jaren gezien
in hun bloei en
voorzichtig openen
naar volwassen zijn
rijping bereikte
een ongekende balans
in volmaakt zijn
en toch kregen zij
de handen niet
op elkaar in een
stimulerend applaus
omdat een
bindende factor
ontbreekt namelijk
de ziel die van
binnenuit de
verschijning een
warm joy de vivre geeft
die ieder naar
adem doet
happen en met een
verblindende straling
warme empathie zendt
naar degene op wie
jouw ogen gericht zijn
die in de ban van
jouw lach en stem
de mythische kracht
van de hemel even
meemaken en in
jou het stukje eigen
gemis herkennen
Zonder dood en tijdgevoel
midden in een
licht verhaal
wordt het mij
zwaar te moede
verander ik in een
met droefheid
belast persoon
voelde het gaan
tot in de extensies
van mijn lijf en
aards bestaan
waar alles om mij
heen tot grijze
steen verworden is
de transsubstantiatie
was algemeen dat
kon ik met eigen ogen
uitstekend waarnemen
mijn verhaal stokt
gaat automatisch over
in natuur vol groene tinten
het ruizelen van bladeren
in de bomenschaduw
van een parkachtig gebied
waar wind en hoogte
duizelen en vogels de
bladmuziek fluiten van
passerende seizoenen
in het overgangsgebied
kan ik wat transfiguraties
waarnemen van stukjes
huis bijgebouwen en het
wegenplan naar horizon
in een agrarische lay-out
rond twee kerken gebouwd
het is allemaal bij
de leefomgeving van ons
bestaan begonnen het
ronde zonder segmentatie
die zo kenmerkend was
voor de oude wereld
van voorheen
niets en niemand is
meer alleen alles is
in fysieke overgang
bij nadering naar
samen in vorm en kleur
in keuze van leven zonder
dood en enig tijdgevoel
Waar ben ik nou
gekleed in
lange banen
wit en blauw
zweven zij
de zalen in
en uit met een
warme blik
voor ieder
de hand
een opbeurend
woord en een
verfrissende drank
vleugje liefde en
betrokkenheid
het is geen
verplegen meer
maar samen weer
op weg gaan
door genezen
in actief herstel
en liefst vandaag
we zijn te lang
stil blijven staan
bij rust in de
verpleging en die
inertie verdwijnt
door activiteit en
stimulerend bewegen
in deelname aan
het groepsproces
waarvan de activiteit
van het geheel de
basis is om ieder van
energie te voorzien die
zo leven herstellend wordt
Het orkest op de fles
ik hoorde ze
al in de verte
gedragen door
een vlaagje wind
twee verdwaalde
noten uit het
grote orkest
van daarginds
zij zijn
plotseling
het hoekie
omgewaaid
hebben jan
en alleman
verlaten niemand
had het in de gaten
rustig doorgestapt
zakten ook de
andere tonen door tot
een bocht in de weg
de valse tonen
zijn gestemd ze
moesten klankzuiver
nog het laatste end
of de noten nu
nog leven is altijd
geheim gebleven het
orkest is op de fles gegaan
Mystiek delen
stil
wit en
steriel
huisde zij
professioneel
in haar outfit
als deel
van sfeer en
aankleding
alleen het
heldere blauw
van ogen in wit
gaf haar
gezicht een
indringend
intens raken
zonder woorden
in klare oogopslag
waarbij haar
lach de inhoud
wereldkundig
maakte met
blijdschap in een
warm mystiek delen
Mystieke engelenontvangst
ik heb je
zien groeien
bloeien en kleuren
in warmte met
ontluikende
glinsterende ogen
blikken die niet
beoogden maar
sprankelden
de wereld
in keken met
open handen
ontwapenend
armen die willen
warmen in een
omhelzen met
de mystieke
engelenontvangst
wie zijn deze
wezens uit een
wereld naast
hemel en aarde
zijn zij of zijn wij
al getransformeerd
naar een geladen
vol van genade
voelend heden
niet meer
gebaseerd op
kracht maar op
verbinding zodat
er een verrassend
geheel kan groeien
naar een nieuwe
aarde met futuristische
toekomstwaarde
De maat genomen
wolken klonterden
waar zij vroeger
statig dreven
voorbij verre
luchten zonder
ooit bevuild te zijn
zij bonkten
hun onlusten in
ronkende donders
en schichtten valse
bliksems met
gevaarlijke kleuren
uit de aarde
kroop angst als
mens verterend
ongenoegen
uit het diepst van
stinkende riolen
in een wereld
die zijn balans
verloren heeft
van de natuur
geen enkele
weet meer heeft
omdat chaos
ons de maat
heeft genomen
wij van hoop en
liefde alleen nog
in de verte dromen
Onze lichte stappen
heerlijk
wanneer mijn
woorden de
kleuren van je
ogen in die blik
van je veranderen
ik heb ze op
geschept wit
geschreven
en jij hebt ze
geproefd met
de kleur van liefde
in dit ultieme
samen herkennen
de paden onze
lichte stappen
als we lachen om
de kleinste grappen
zij hebben hun
stoepen getoefd
met de mooiste
lentebloeiers die
ons enthousiast
toewuiven
het kleine
insecten grut
zal het daarna
met een kariger
maar gezellig druk
ontbijt moeten doen
De elfde van de elfde
ik zag de
feestmutsen op
stengels drop
in grage handen
ijlte van plezier
daalde neer en
landde in
de liters bier
die proostend
van de lach
fris schuimend
genuttigd werden
want tussen
dansende benen
waren al de
eerste staarten
van langzaam
groeiende katers
verschenen ook
hier en daar was
al een eerste snib
te horen nog zonder
nagels om niet
kattig te worden
het ijle plezier
vervloog en kleurde
langzaam het
donkere van de avond
einde van vertier
als alle gasten
zich nog even
heel snel ontlastten
Het zwarte gat
ik bonkte
met mijn
vuisten tegen
het donker dat
ondoordringbaar
voor mij was
glad en gesloten
het echoën
was in de pijn
van mijn handen
verdwenen slechts
een beurs gevoel
aan het einde van
krachteloze armen
straal voor straal
had ik het laatste
licht ver achter mij
zonder reflectie
of weerkaatsing
bleek ik totaal
gedesoriënteerd
ik heb mij totaal
afgesloten wist dat
lopen zinloos was
in een wereld
die het zwarte gat
stelselmatig
onbestaanbaar dacht
Circulair voortplantingsproces
jij hebt
bij de schepper
ooit de masculiene
tien gescoord
hij heeft jou
als zijn prototype
binnengehaald
geboetseerd en
subtiel verfijnd
gekneed en
bekeken door
duizenden ogen
die voelden wat
met hun blikken
werd beschikt in
het man en vrouw
syndroom van
aantrekkingskracht
functionaliteiten en
driften in groeiende
emoties tot mannelijke
giften bij ovulatie die
leiden tot bevruchting
en beider opluchting
als resultaat van dit
circulair zelfsturend
voortplantingsproces
Een exquis touche
haar schoonheid
schichtte langs de
mensen in een
verlicht ogenblik
een knippering
of straaltje warmte
raakte het gezicht
van de passanten
die verschrikt
alert werden
door dit ongekend
verschijnsel
normaal betalen
zij voor schoonheid
met een exquis touche
echt geraakt te worden
en nu zomaar in
het wild gebeurt
dit exceptionele
totaal onverwacht
het lijkt magie of
zelfs een klein wonder
dat hen zomaar
buiten overkomt
maar ik wist
zag en kende haar
mystieke kracht
en mogelijkheden
in onverwachte
communicatie
met de medemens
die haar verschijnen
op het huisaltaar
zal belijden met
gepaste eerbied en
diepgevoeld ontzag
Kersenrood
wij hadden
het nog even
over de oude
kersenboom
waarvan de super-
smaak ieder jaar
terugkwam als
heerlijke droom
jij hebt er
velen gesnoept
ook al waren ze
nog niet rijp
de pluk was
verboden omdat
het oogsten
voor allen was
als kind hoorde
je dat het leven
van de kers vol
gevaren was zoals
bij nacht en
ochtendvorst dan
moest er gestookt
en gerookt worden
soms ook bij vochtig
weer en zonnebrand
een spurt heeft het
boompje nooit gehad
het bleef te min voor
rijke oogst maar lippen
en tong na onkruid wieden
waren altijd kersenrood
De spiegelzaal
ik dacht
in jeugdig
enthousiasme
ooit de hemel
te kunnen
schilderen
ben begonnen
met idyllische
stukjes uit de
natuur naast
het fijnste groen
de mooiste bloem
zee met strand
en zand in de
diep blauwe
rotsformaties
witschuimende
waaiend
op muziek
van de fraaiste
regenbogen die
tussen de talrijke
watervallen de zon
lieten schitteren
ik zag stukje hemel
maar waar de ziel
huisde daar kon ik
de vinger helaas
niet op leggen
tot ik mezelf zag
in de spiegelzaal
als adam in het
paradijs waar eva
mijn ijs smolt en wij
ons achter de muur van
water tot ziel bonden
Naar de maan
ik kom
thuis te vaak
de verkeerde
woorden tegen
in ons samenspel
vooral het woord
moet heeft een
veel te hoge
gebruiksfrequentie
in breekpunt zijn
dat doet de
sfeer geen goed
mijn tegenzin kleurt
de moeite om een
en ander uit te leggen
dus valt er stilte en
die wordt steeds meer
fundament voor
nieuwere discussies
over hetzelfde
de aanleidingen
zijn identiek en het
inzicht omtrent
verandering verbetert
voor geen meter
het naar elkaar groeien
is verworden tot
gaan van eigen weg
enig inzicht in de
problematiek is er niet
zo modderen we
maar wat aan
de romantiek is al
jaren naar de maan
waar het ook al zo druk is
Dromend ouder worden
ik rafel niet
meer aan mijn
stukjes leven
maar pluis uit
waar ik na al die
jaren ben gebleven
had alles
op een rij
in een land met
ongekende en
uiterst diverse
mogelijkheden
tot een fysieke
averij en het
bestrijden ervan
mij onder de
laatste rafels
ernstig deden lijden
de strijd lijkt nu
gestreden maar
schade door bestraling
en chemo hebben
mij het hartfalen
syndroom gebracht
voor het pluizen van
de laatste rafels heb ik
tempo doeloe als standaard
genomen inclusief het
dromend ouder worden
in gezondheid die nog rest
Goddelijke schoonheid
ik heb
je gezien
genoten van
het wonderlijk
mooi bewegen
in een harmonie
die ik nog maar
heel zelden zie
met een discipline
en gedrevenheid
die jou zo op het
oog moeiteloos
gegeven lijken te zijn
maar ik weet
wat jij voor deze
exposé hebt gedaan
je een half leven
allerhande leuke
zaken en dingen hebt
moeten ontzeggen
en nog want bestaan op
het niveau van bekende
nederlander vereist
doorzettingsvermogen
de keuzes die jij moet
maken zijn zo verleidelijk
met wat jij fysiek en
mentaal hebt gekregen
om te worden wie je bent
begiftigd met goddelijke
schoonheid straal jij nu
een stukje hemel uit
Intieme dromen
ik zag
de groen
blauwe baaien
met hun
opgeschuimd
wit tapijt
hoorde de
lokale tonen
van muziek
nog in lange
uithalen
gevangen
in een speels
en sensueel
ritme dat in
meebewegen
snel en soepel
antwoord gaf
nog stond de
zon te hoog
was het zand
te heet om
heerlijk vrijuit te
kunnen dansen
maar in de
donkere ogen
had het sjansen
al een grote
vlucht genomen
tot intieme dromen
Voorbij het einde
kom
licht de
horizon op met
wat streepjes
ik wil
voorbij het
einde naar
beginnen kijken
donker
achter mij
laten en de
gaten vullen
die gevallen
zijn toen de
wereld in chaos
ontaardde
het holle gevoel
kwam waarin
zelfs echo de weg
kwijt was
mijn ziel in
kou gevangen
zijn einde
nabij wanhoopt
omdat contacten
verbroken zijn
in de rafels van
minimaal leven
een apocalyps
sneller dan licht
omdat god
doodzonde is
Om bestwil
aan jou
waren dure
woorden niet
besteed jij ging
voor eenvoud
in een behapbare
duidelijke structuur
juist in delen
had jij het
grootste plezier
ieder het zijne
dat waar je
echt helemaal
recht op hebt
eerlijk delen
zoiets als recht
op de man af
geen verhalen
maar de waarheid
zonder verpakking
weten waar je staat
helaas is er nooit
ruimte geweest
om soepel met
elkaar om te gaan
zoals het uiterst
kleine leugentje
om bestwil
Een wolkje plezier
er dwarrelt
altijd een wolkje
plezier door
mijn hoofd dat
ik graag met
anderen zou
willen delen
vaak met geluid
en veelkleurige
vormen gedragen
door warme zon
of vlaagjes wind
maar altijd pal
voor ons uit
wij haken daar
op in met onze
blij hormonen
worden vrolijk
en voelen ons
opgeruimd met
goede zin
vooral als wij
ze onverwachts
ontmoeten zij
zijn er uit het
niets geboren
een wolk vlinders
die de weg wijst
en wij hen
volgen op een
druk strand vol
zomervertier van
badgasten in een
plezierig bindend
samen gevoel
Verzorging in grijs
het tweede
leven blijkt
in de praktijk
geen sine cure
te zijn maar
meer een reprise
van het eerste
dat zijn
continuering in
genoegzaamheid
te vaak onderbroken
ziet worden
door allerhande
irritante toestanden
die de uiterste
houdbaarheid
en garanties al lang
voorbij blijken te zijn
en ook na dure
reparaties niet meer
in deze tijd passen
dan de renovatie
keuzes maken
zonder contrasten
meegaan in het
nieuwe gewaagde
vorm en kleuren
patroon zonder vloek
allemaal gedoe dat
nieuwe inzichten
vraagt de bestaande
orde overhoop haalt
en chaos die alleen door
verhuizing naar verzorging
in grijs op te lossen is
Op deze wereld
jij was
als baby
kind al heel
geïnteresseerd
in bewegende
kleuren
wist al snel
aandacht
van ogen
te trekken
om daarmee
zichzelf kleurig
op de wereld
te zetten in kijken
naar elkaar tot
op het eerste gebaar
een antwoord
was gekomen
in het spel
van ontwikkeling
waarbij geluid
zijn entree maakt
in het begeleiden
van gebaar en ogen
is de belangrijkste
stap het ontdekken
van zichzelf via deel
zijn van het geheel
als basis voor leven
op deze wereld
Zwart goud
in de lage zon
klotste het zwarte
water zijn gouden
kuiven uitbundig in
blinkend bewegen
de donkere
afgronden zonder
taal of enig teken
van inhoudelijke
communicatie
het zwarte goud
gaf ruimte maar
vrat energie in de
niet aflatende
emotiespeelbal
slurpte aandacht
in afleiding van
macabere suïcidale
actievlagen om te
pogen rust te vinden
om eigen chaos te
exporteren uit
samenspannende
momenten die aanleiding
gaven tot defragmentatie
van een werkelijkheid
naar nul maar drempel
en daad culmineerden
in het besef zwart goud
is echt flauwe kul
Menselijkheid
altijd
als ik met
jou verkeer
voel ik iets
van de mystieke
sfeer van hemel
waarin goed
beter en best
geboren lijken
te zijn en helaas
ontsnapten uit
de schepping
om een eigen
rol te spelen
jij bent een
edelsteen met
vele kwalificaties
in het topsegment
zoals volmaakte
schoonheid in getal
zeldzaamheid en
schaarste in
bestaan op deze
wereld en het heelal
om van te genieten
de hemel heeft nooit
een competitieve
bedoeling gehad naast
winnaars zijn er dan
ook trieste verliezers
in jou is de hemelse
magie voelbaar en
zichtbaar in een
totale liefhebbende
en eindeloos hartelijke
medemenselijkheid
Tintjes rood
nog licht
de zon op
in de laatste
vlok sneeuw
waar kristallen
als druppels
gaan stromen
en in weerkaatsing
hun licht in water
laten dromen
de eerste warmte
raakt onze huid
die zoveel licht
opneemt dat het
vergeten wordt
waar lente alles
laat ontkiemen
worden mensen
opnieuw geboren
uit het winters wit
dat mee kleurt
met de seizoenen
naar het donker
herfstachtig rijp en
bruin van het vele tuin
het eerst verbranden is
ophanden in tintjes rood
die op het bloot hun
zonnevlekjes etaleren
toegedekt met stevig smeren
Eerste lentebloeiers
ik zag
hoe jij al
voorzichtig
je passen nam
keek waar jij
je voeten zette
op een vrije
plaats tussen
de takjes van
herfststruiken
want onder
het droge blad
waren de eerste
krokussen in alle
rust aan het ontluiken
je hand
stuurde mij in
samen ontwijken
omdat wij zo lang
mogelijk naar
deze nu nog
bijna verborgen
eerste lentebloeiers
in alle rust
konden kijken
Opwindend ritme
ik waaide
met wat woorden
hing er een
wimpel bij
we zwaaiden of
het zo hoorde
zomaar een
gedicht van mij
met een fris
applaus dat
voorzichtig
doorzichtig werd
verwaterde tot
handgeklap dat
nauwelijks warmte
gaf in een toch
opwindend ritme
ontdekkend dat is het
De pijn dieper steekt
nog altijd
brandt van
binnen de
intense strijd
tussen zekerheid
en het dansen
op het scherp
van de sneden
die liefde uiterst
pijnlijk laat splijten
meteen het vers
rode bloed doet
vloeien in plaats
van de gevoelige
warmte van kus
knuffel en je
sterke hand die
voelen als geluk
waar ik oh zo
voorzichtig mee ben
omdat de pijn
dieper steekt
als het geluk even
niet meegeeft
nog liggen wanhoop
en eenzaamheid
op de loer als de
schaduw van de
glans van liefde
maar even mindert
Insluipende kou
ik voelde het
zachte vlagen
van de vluchtige
wind in haar
dromen ze zat
in ontspannen
stilte te bekomen
haar ademhalen
had de ronde
ondertonen van
tevreden zijn
over een pittige
discussie hoe het
leven in het spel
van geven en
nemen soms uiterst
merkwaardige
wendingen kent
vooral bij het
laveren op woelig
water is snel
averij opgelopen
zeker als enige
ver onachtzaamheid
het schip aan de
grond heeft laten
lopen maar snel is
de stemming als
vanouds want het
flesje schnaps doet
wonderen tegen
spanning en venijnig
insluipende kou
Aanmelden
de scherpste
kantjes hebben zij
van mijn leven gehaald
gesubsidieerd betaald
gecoacht en
bijgeschaafd of
eruit getimmerd
door jeugd
baby, peuter kleuter
en langdurige kinder-
en oppaszorg maar
waar zijn mijn ouders
gebleven die dachten
die zouden die meenden
samen de zorg voor
mijn welzijn en leven
liever via de app's
maar ik ben daar
nergens en nooit
aangemeld laat staan
ooit verschenen
heb geen woordenschat
om dingen te benoemen
niets om over te praten dan
enkel nog de games
die bepalen eten drinken
en slapen als ik tenminste
aanmelden niet vergeet
Jouw crypto's
ik zag
mijn beeld
vervagen in
enkel vragen
naar authenticiteit
nog ben ik
niet van
mezelf bevrijd
in de wereld
van tekens
die mij een weg
willen duiden die
ik niet wil gaan als
al teveel belopen
zonder horizon
en hopen dat
die ooit eens
komt in het reiken
van een echt
helpende hand
met nieuwe tekens
die door jou op
mijn lijf geschreven
worden en in spiegel-
schrift te lezen zijn
ik voelde jouw
crypto 's zag je hand
raakte aan warmte
door het signeren
met jouw liefde
in een verbinden dat
ongekende mogelijkheden
opende voor samen
waarbij heden totaal
oploste in alle verleden
Magisch schitterde
ik heb
de fee gezien
of gedroomd
misschien op haar
speelse ballerina's
in een jurk
die ruiste waar
haar schitterend
lichaam in huisde
met roesjes en kant
haren jeugdig
opgemaakt
frivool en blond
en toch met krul
en lange staart
ze schreed of
zweefde lichtjes
over de vloer
ik was gevangen
door haar ogen
en de tover die
op haar handen
in alle kleuren
magisch schitterde
blonk en vonkte
ze lachte innemend
de warmte in mij
wakker in verweer
werd ik dapper maar
de weerstand smolt
nooit heb ik haar
kunnen vergeten
in het besef en
zeker weten dat ik
haar warme liefde had
Onzekere pubers
stil viel het
filosoferen
van het bos
met zijn kale
bevroren takken
geen geritsel van
opties en voorstellen
zelfs de onzekere
pubers waren
thuis gebleven om
maar even niet na
te denken over wie
of wat ze zijn of
mogelijk worden
waar je bij hoort
als alleenstaand
is de groep bereid
zich met jou te binden
ben jij bereid ook
over hun obstakels
heen te stappen
hoe simpel is het
leven als je alleen
maar gamen moet
geen rekening hebt
te houden met anderen
alleen te zorgen
dat je phone het doet
Landelijke ochtendsonate
aarzelend vaag
lichten horizontale
luchten op in
tere aquarel kleuren
spiegelend in het
koude ochtend vocht
nog is de dag
niet wakker want
de vroegste haan
heeft zich nog niet
laten horen als echo
van de dorpstoren
stram en al
aardig krom na zijn
eerste melkronde
rekt de boer om
de klompen met
voetjes aan te trekken
het gebroken raam
van de stal ademt
warme nacht lucht
van de koeien die
zich traag reagerend
luidruchtig wakker loeien
De bühne van het leven
er waren
bij passeren
teveel ogen
die keken
later nog eens
omkeken hoe
wij samen liepen
een lach
een dolletje
we konden
gewoon niet
van elkaar
afblijven omdat
alles lading had
wij waren
geen stil stel
met ieder een
eigen filosofie
die samen
wandelden
zonder vuur
wij hadden
al de drukte
van een gezin
ieder die wilde
dook er dan
ook midden in
mee in alles delen
juist om deze
drukte te ontwijken
zochten we een
plaats zonder kijkers
voerden daar ons
toneelspel in
wording op
alleen op de bühne
van het leven
konden wij alles
aan elkaar geven
in oefenen weer
overdoen met
een heerlijke zoen
Als notoir dwarskijker
ik zag de
lucht breken
toen ik als notoir
dwarskijker focuste
op de zwart grijze
onderkanten van
de dreigende wolken
de cumulus
stortte zijn hart
uit in mijn view
die de hardheid
van de wereld al
vaak aanschouwd
had in confrontatie
de wind was
niet mijn vriend
in zijn ongedurige
nieuwsgierigheid
waar ik ook schuilde hij
volgde met hem stof van
te licht bevonden wegen
die met
verstikkend vocht
juist de stralend
warme zon blokkeerden
die mensen vereerden
in de slachtofferrol
van dit samenspel
hij die altijd goed
naast best ook alles
beter wil weten ja hij
die van voorspellen
nog nooit ook maar
een half onsje
kaas had gegeten
Het strakblauw van hemel
ik zag hoe
de lijnen
in je gezicht
langzaam
verzachtten
de kleur
weer het
aangenaam
zomerse kreeg
en je huid in
een zachte
teint weer
wat aanrakings
gevoeliger werd
drie ruiten
hielden de
schraalheid
en kou buiten
ongehinderd
scheen zon
warmte binnen
zo kan ik met
stralende liefde
over jou schrijven
in lente en zomer
de lichte en
warme letters
direct op onze huid
tenzij jij de benen
hebt genomen
naar gezonde
frisse lucht en
daar het strakblauw
van de hemel
hoest en proest
De warme kant
jij bent
ontwaakt tussen
geuren en kleuren
in het zachte bed
der seizoenen
gegroeid en tot
bloei gekomen
met een hoofd
vol mooie dromen
die de wereld van
jouw slaap je heeft
laten zien en
waarin jij als baby
en heerlijk kind
later peuter
en kleuter
onbezorgd en vrij
gespeeld hebt
met zon en maan
hoog boven je
de verre sterren
jij hebt je in
volwassen worden
de wereld eigen
gemaakt en de
echtheid daarvan
viel in de praktijk
soms wel tegen
niet alles scheen zon
er viel regelmatig
een koude regen waar
je niet op had gerekend
toch was er nog altijd dat
verre sprookjes land aan de
warme kant van de wereld
Een vrolijke noot
ik wist
dat jij niet
alleen het
gezicht had om
te imponeren
maar dat er
nog tal van
andere talenten
waren die ik van
jou kon leren
jij had de charme
om naar bloemen
te kijken die zich
aan jou exclusief
lieten zien
die in hun harten
jou een stukje
hemel showden
zodat jij dit aan
anderen kon tonen
jij die van iemand
in een liefdevol
gebaar de hand
pakte die zonder
woorden in nood was
altijd klonk
jouw lach als een
vrolijke noot in een
gezelschap dat gewoon
op jou wachtte
voor een feest
dat niemand ooit
nog vergeet omdat
jij maar ook zij
er zijn geweest
Spannend en profiel
jij ging op
ik had de
gordijnen al wat
opengeschoven
zodat zonnestralen
je konden passeren
om jouw beeld
op de muur van
de slaapkamer
en fase en
en profiel te
projecteren
spannend en
je lachte toen de
zon jou in onverwacht
ontmoeten overviel
ogen als goud
en een lach in
de mooiste achttien
karaat diamantsetting
Vlakke gezichten
ik zag
de honger
in hun ogen
het terloopse
bewegen
van gespreide
vingers en hand
in hun jacht
naar energie
voelde de
spanning
laveren in
het golven
van mensen
als accu in
snel laden en
afname van
potentiaal
vaak hadden
mensen hun
maatregelen
genomen
verminderden
expressiviteit
en bewegen
zonder openlijke
extravagantie
vermijden van
direct ogencontact
in vlakke gezichten
buitenkanten
wissen en toch
dodelijk vermoeid
thuis komen zo
peigeren energie
slurpers je totaal af
Die dieper snijden
nog ben ik
bezig het folie
los te trekken
dat mij het leven
bijna onmogelijk maakte
het lijkt doorzichtig
toch gerimpeld
door geleden
pijn in nabij en
het ver verleden
eerst komen schetsen
maar lijden verdiept
de lijnen tot etsen
die dieper snijden dan
ik ooit heb toegegeven
ik was lang geen
onbesproken kind
dat zich alleen op
de wereld wist ik had
me gewoon vergist
in het bestaan van de
maatschappij met zoveel
bijdehandjes die vochten
voor hun plaats desnoods
met vuist en tandjes
ik heb hun bestaan
toegegeven ging in
stilte ver van de drukte
in een wereld zonder
haast en angsten leven
Mijn muze
weet je
mijn muze
liefde overbrugt
alle afstand
in een zucht en
liefhebbende ogen
waarvan het licht
alle zicht op geluk
laat zien als de
spanning groter
wordt luiken ze
even zilte tranen
om daarna weer
te glimmen in een
nieuw beginnen
geschoond door
plotselinge vloed
als enige remedie
tegen te warm
geworden bloed
want afstand nemen
doet goed om het
perspectief aaibaar
spannend te houden
Bon ton en crême brûlee
de tijd steekt
zijn drie pieken uit
boven een
zwarte wijzerplaat
dat doet hij
al jaren en
niemand vindt
dat interessant
omdat iedereen
het als gewoon
ervaart behalve
op de laatste dag
dan roepen allen
ach en wee schiet
nou even op kan ik
eindelijk naar de wc
want op het moment
suprême verzamelt zich
de bon ton en crèmes brûlee
om oud en nieuw te doen
In lege ogen
zij keken
maar hadden
geen beeld
in lege ogen
vol gruwel
en lijden
waarvan
men de
intense
pijnen nooit
zal kunnen
vergeten
terneergeslagen
in houding en
bewegen in
dagen die hun
namen nooit meer
zullen dragen
nog zijn zij
niet begraven
zonder afscheid
valt het leven
nauwelijks
meer te dragen
een bestaan
vol vragen
en toch zullen
ooit opstand
en vergelding
verschijnen in
het koesteren
van haat in tal
van agressieve
dromen die ooit
overweldigend
zullen komen
Uit religieus vroom
als flits
kwam je binnen
verbrijzelde in
een oogopslag
alle ideeën over
hoe de man
vrouwen zag
altijd was er
een beeld uit
vele stukjes
werkelijkheid
in kleuren en
tal van vormen
een echte droom
rijpend uit
religieus vroom en
maatschappelijke
attitudes die
langzaam een
reëel eerlijke
inhoud kregen
dat werd zoeken
naar volwassen
zijn ook vaak in
liefdespijn helaas
die speld en hooiberg
bleken horizonnen
ver weg te leven
Moordlawine
ik wist
dat het rimpelen
van de horizon
ooit over zou zijn
nog voel ik warme
golven komen
zij schroeiden
een werkelijkheid
die ik alleen maar
kon weerstaan
in mijn dromen
op de rand
van verbranden
met een buitenkant
zonder korst waar
slechts in het
vet walmend
kringelen van rook
de resten van
organische materie
te ruiken zijn van
de verzengde bodem
die steeds
plastischer in
beweging komt
gestuwd door
vloeibaar vuur die
de kromming van
aarde verwoestend
volgt van uur tot uur
groeiend tot een
alles dodende
moordlawine
Zelfvertrouwen
ze keek
mij aan
liet haar blik
geringschattend
langs de
anderen gaan
toch geen
preek of
beperkende
afspraken
maar in de
donkere diepte
van haar ogen
was geen
gezelligheid
te bekennen
vonkte al
vage onrust
het evenwicht
was verloren
niemand wist
welke invloed dat
zou hebben op
ieders handelen
het voorval had
indruk gemaakt
allen waren
erdoor geraakt
met verlies van
zelfvertrouwen
Weer op weg
ik schreeuwde
mijn eenzaamheid
tot rode heuvels
van zand die de
band met bloed
bezegelden om
het bezit van
dat speciale stukje
van het heilig land
zover ik keek
glooiende lijnen
die het voelen
van stervenspijnen
minder scherpten
dan de fragmenten
van drones en
bommen met
vergiftigend stof
van de vernietigende
inslagen van talloze
tanks en kanonnen
waar nog de paar
overgebleven palmen
hun schaduw gaven
aan de enkelingen
die dit moordeskader
konden overleven
die weer op weg gaan
om hun leven op te
pakken en met steeds
minder zakken als
bagage naar een wereld
te zoeken die de vrede
gevonden heeft en hen
de hand zal reiken om hun
samenleving te verrijken
Stil heilige nacht
de lucht
zong donker
boven een
lichte plaats
waar wol
zich warmde
aan de rust
van slaap
wat verder
baarde leven
in drukte van
belang een
beeldschoon
kind dat door
stro uit de wind
werd gehouden
dat zich mocht
koesteren in de
warme gloed
van welkom
die de dieren
gaven van
blijdschap te
weten wie er
onder ons is
gekomen na
vele eeuwen
dromen van een
verlosser op
deze schitterend
vol besterde
stil heilige nacht
Iets aardigs
ik ben van
jongs af aan
gekleed met
maatschappelijke
drachten waarvan
men kan verwachten
dat zij affiniteit en
een groepsbinding
hebben in leven
taal en opvattingen
maar in de loop
der tijd is het
strikte van scheiding
verlaten en vrijheid
heeft al vele
gaten gedicht
met keuzes die
richting geven aan
eigen leven door het
persoonlijk in te vullen
de groepen zijn
vrijwel opgeheven
orde is een
persoonlijke zaak
geworden en de
verantwoordelijkheden
zijn wettelijk vastgelegd
de crux zijn verschoven
wat boven is blijft ook
na iets aardigs beloven
Echt winters
ik heb ze
weer gezien
de spaans
sprekende duiven
hun ruiven vol middagzon
in verlaten siësta tijd
een balkonnetje
op het zuiden en
het voorzichtig
luiden van de
klokjes in de
ijle morgenstond
waar landarbeiders
al uren bezig zijn
met de aardbeioogst
waarvan smaak en geur
het knapperig stokbrood
feestelijk rood kleurt
hier schraalt nog steeds
de gure noordooster
met zijn sneeuwvlokjes
en regen geweven
koude gordijn echt winters
mag het hier niet zijn
Universeel communiceren
jij zong
vreemde muziek
zonder herkenbaar
te maken wat
jij dacht voelde
of wilde zeggen
de noten in
hun verschillen
leken begrijpen
te bouwen
waarbij ogen de
bruggen sloegen
waarmee wij
elkaar konden
raken om zo
een heel bijzonder
contact te maken in
nieuw communiceren
waarbij de integratie
van woord en muziek
het mogelijk maakt
momenten van emotie
dieper te laten raken
door de volheid van gevoel
in een spanningsboog
kwamen wij nader
waarbij toon en taal
een muzikaal karakter
kregen in een nieuw
universeel communiceren
Beroepsgrimassen
ik zie
hoe snel
beroeps
grimassen
passen op
nieuwkomers-
gezichten
waar lente
jong en
onbedorven
binnenstuift
mee eet uit
de ruif die vlot
geserveerd is
zo veranderen
specifiek
kenmerkende
trekjes in een
algemeen
herkenbaar
patroon
want het
jeugd repertoire
smijt met energie
in een snel give
en go terwijl in de
praktijk de werklust
razendsnel verdwijnt
Het doofstommenspel
onzichtbaar
hebben zij zich
genesteld in
onze maatschappij
onvindbaar maar
toch broos en
breekbaar voor
wie er mee omgaat
want gamen
zullen zij
er is lang genoeg
op hen gebroed
gaten in de markt
zijn verstopt met
hun overvloed
het doofstommenspel
heeft onze jeugd
gefixeerd op een
gigantisch taalprobleem
leren communiceren
praten met elkaar
samen en apart luisteren
fluisteren reproduceren
het dss heeft onherstelbare
schade aangericht
in deze gevoelige periode
van kijken meedoen
en nadoen mimisch en
lichaamstaal is begrijpende
intimiteit totaal verloren
Thuis
rustig leken
de dagen
voorbij
te glijden
door een
zachte traagheid
scherpten kanten
geen pijn
het moet
of hoort zo
te zijn zonder
irritaties
maar het
discontinue
van de waarheid
geeft onzekerheid
in navraag en
herhaling met
handenvol
twijfels steeds
het ontbreken
van verbindingen
vergroot het gevoel
van alleen zijn
nog voelen
handen de
warmte nabij
geeft een stem
direct contact
waarbij ogen
spreken in
lichaamstaal
en blijft thuis
de plaats waar
je altijd hoorde
en ook was
Een lief smoeltje
je ogen
waren al
als baby de
contactpunten
met deze wereld
die zich
aan jou gaf
met alle warmte
en liefde die
hij bij zich had
jij kleine
lieve onschuld
hield die
lijnen vast in
herkenning
van wederzijdse
lach die in verdere
kennismaking steeds
meer handen voeten en
een lief smoeltje kreeg
Om nooit te vergeten
de dagen
zijn weer vol
met veel jou
ik zag in een flits
je gezicht in
herkenning bij
het omgaan
van de hoek
jij vleugde
onze geuren en
even verder
dook het
bekende blonde
staartje op dat
kittig wiebelde in
een kleurige strop
ik voelde me blij
zoveel van jou
en mij heel
warm dichtbij
ik lachte stil in
de schaduw met
een verliefd
klein stukje zon
waar jouw figuur
in een flatteuze
look de spiegelruit
vroeg met een lach
en glanzende ogen
hoe zie ik eruit
wij in ontmoeting
om nooit te vergeten
Onze beschaving
ik heb ze
teruggevonden
de bewegings-
patronen die
aan vroegere
tijdperken waren
gebonden zoals
het sluipend gaan
laat geen voetstap
haar of stukje
huid na als duiding
van jouw bestaan
net als de dekking
door schaduw in
de open vlakten
nabij de bosranden
in het spelen met
wind en wolken
kun je ongezien
verder komen dan
je ooit dacht in
de opties die je had
in de wildste en meest
gevaarlijke dromen
het meest elementaire
is het gebruik van
ogen en zicht in
confrontatie waarbij
houding verschijning
niet de uitstraling
moeten hebben van
angst en bang zijn
wij gebruiken vroegere
ervaringen helaas ook
in het onderlinge contact
dat is voor de huidige
mens geen manier
onze beschaving zijn we
helaas al verloren bij
het geboren worden
Ritmisch onbekend
terwijl ik
in de spiegel
keek begon
het hart wat
vreemd te kloppen
ritmisch onbekend
maar nog geen
noodsignaal of
benauwdheden
op de borst maar
wel anders dan
ik was gewend
trok wat rare
bekken en
een paar gekke
gezichten maar
het vreemde
wilde niet wijken
groeide zelfs
in spanning en
ruimte die het
wilde gebruiken
om zich pittig
te manifesteren
niet naast maar
in plaats van mij
de uitbot voelde
als bevrijding van
opgesloten zijn in
een eerste leven
volwassen en geen
robot meer maar wie
zal de naam bevestigen
als waarheid al geboren
is en jeugd beëindigd
wordt met bestaan
De highlights
ik hoorde
je lopen met
robuuste pas
op het net
gelegde
schelpenpad
keek om
in zee blauwe
ogen die blond
knipperden
tegen een
felle zomerzon
samen keken
we hoe golven
het wit van
horizon kuifden
en ik jouw warme
groet beantwoordde
het nat van
de plas verdween
waar jouw pas in
een lichter touche
de vloedlijn proberend
zonder natte voeten
hoe jij daar
stond met de
hand van schrik
voor de mond in
vrij spel van winden die
met haren van alles wilden
de highlights
kreeg jij van nature
de krul het result
van de sturende wind
het zeezout als ideale
slag en geur fixateur
Zonder enige gene
als zij
lachte
openden
bloemen
hun harten
kleurden dieper in
meer verwachten
als immer
stengelden zij
om licht
maar ook om
jouw gezicht
aandacht en
warme empathie
energie
zinderde van
deze interactie
in geven en nemen
zonder enige gene
bogen zij elegant
gaven zich bloot
jij bekeek
sprak hen toe
met vlaagjes wind
bloemen dichtten
maar het wonder
bleef nog lang
de plek oplichten
Langs de goot
ik zag
kou in
duizenden
kristallen
dwarrelend
vallen
waar stilte
vroeger
raasde
wagen zich
nu alleen
nog maar
patsers
op de weg
die glinsterend
hun lachende
bravoure
spiegelen
de gladde
toer fataal
afgebroken
in uitglijden
met val naar
bloedrood
dat sneeuw
in overvloed
doet smelten
het leven snel
laat verwelken
langs de goot
Guurde de noordooster
buiten
guurde de
noordooster
schuurde hagel
langs de ruit
binnen lachte
warmte vlaagde
plezier door het
versieren van boom
en takken thuis
frutsels en
tierelantijnen van
lang geleden alles
heeft een plaats en
maakt geschiedenis
jij manoeuvreert tussen
velen en iedereen
in regel en beslissen
of het resultaat minder is
dan vorig jaar blijft gissen
het engelenhaar
heeft een eigen
problematiek gekregen
wilde haren met het
klimmen der jaren
ook de sint heeft
uit die pot geleend
helaas is hij in de drukte
vergeten daarvoor
een donatie te geven
Oudjaar kroniek
ik schrijf met het laatste
licht van de winterzon
de wende komt snel
weerom voor langere
dagen die om meer
woorden vragen voor
het verhaal van de dag
nog heb ik niet alles
afgesloten de korte
dagen hebben niet
lang gesproken
in het herfstige papier
kleurde chaos en afval
hun resultanten
de ongeordendheid in
de geest van mensen
was van erg naar extreem
zonder rust voor herstel
we weten niet meer waar
en hoe dat moet de natuur
heeft ooit paden gelegd
goed en slecht in een
babylonische spraak is het
laatste woord nooit gezegd
er viel wat sneeuw op de
allerlaatste pagina's toch kwam
winter nog even langs om de
scheve schaats te beleven
Een mentale vlam
jij had het
bewegen van een
prima ballerina
volmaakt in
rechte lijn en
harmonie van
druppel tot welle
vanuit het midden
cirkelend kabbelend
tegen de oevers
van de strak
spiegelende plas
tot in de uiteinden
van jouw bewegen
klopte de kracht
van je hart
met de zachtheid
van jouw macht
je talent was
extravagant waarbij
het fysiek onthechtte
jij totaal opging
in een mentale vlam
die warmde en verlichtte
met energie uit
de onuitputtelijke bron
aan de verre overkant
Schittert muziek
ben even
gedoken in
verlopen letters
en woorden
die nooit meer
gehoord worden
onbestelbare brieven
vol liefde aan het
einde van talloze
relaties en nu in
alle eerlijkheid niet
meer te genieten
het is een schichtig
toneel geworden
met talloze anonieme
correctoren op een
oncontroleerbare niet
bestaande werkelijkheid
het scherm
schittert muziek
geleverd door kleurige
kabels techniek
verpakt in het al lang
verduurzaamde plastiek
maar enige emoties
komen er tegenwoordig
niet meer aan te pas
gestuurd en geredigeerd
door een ai controle freak
de echte was helaas ziek
Meerwaarde
jij hebt de
geweldige eigenschap
dat alles wat jij
aanraakt of dat op
een andere manier
met jou verbonden is
meerwaarde krijgt
zoals de sieraden
die je draagt en
zeker ook de
kleding in smaak en
combinatie jij hebt
daar een bijzonder
fijne neus voor
in jouw sporen
brengen nieuwe
dingen al iets mee als
intrinsieke schoonheid
in samenhang met
diverse accenten
uit de leefomgeving
jij bent een
echte representant
van de stelling dat
jouw verschijning
meer vertegenwoordigt
dan de som van
de afzonderlijke delen
Geen eenheidsmodel
er waren
zoveel beelden
jouw uitstraling is
als schoonheid zo in
vele vormen gegleden
geen eenheidsmodel
maar nog net de
laatste vingerwijzing
in een kleine maar
pittige aandacht bel
er is al zoveel
authentiek en
karakter dat het
extravagante boven
alles uitgetild wordt
het subtiele nog
te ontdekken gebied
zonder categorie en
al bestaande regels in
komende wanorde
doeners en durvers
die maling hebben
aan heilige huisjes
juist in deze vreselijke
woningnood
zij geven zich bloot met
hun schitterend bezit in
miljarden hits van volgers
verblindend in de flits
van de talloze media
Mystieke transformatie
haar entree
was al een wonder
want het licht van
haar ogen weerkaatsten
liefde en warmte
uit het privé vermogen
van iedereen want
men herkende zichzelf
zonder nare trekjes
en eigenaardigheden
dat samengaan
voelde op een
bepaalde manier zo
buitengewoon prettig
dat van heinde en ver
men dit als een soort
bedevaart mee wilden
maken omdat men wel
zag dat wie geweest was
in positieve zin veranderde
het mirakelgevoel aan
den lijve ondervinden
bleef een mystieke
transformatie die altijd
het verlangen naar meer had
omdat door het contact
met haar ieder zich al
direct een beter mens ging
voelen met haar warmte
en diep voelende empathie
Zonder enige angst
je ogen
schitterden
in de heldere zon
benen maakten
tempo om en om
de bosrand langs
en dwars over
de open vlaktes
zonder enige angst
met in het
struikgewas
het verborgen
in stilte wachten
op een veilige
oversteek met
als correctie op
snelheid moeders
felle liefdesbeet
de beek
klaterde opstandig
als begeleider
geen verkeerslawaai
het wit streepte
geluidloos zijn
aanwezigheid
tegen de blauwe
lucht lijnrecht af
Glinstering van geluk
in je oogopslag
blinkt altijd
een kleine
glinstering
van geluk
als zichtbare
bode voor je
komende lach
met een
finale die
jouw handen
tot applaus
brengen in een
schitterend
sterk gespeeld
slotakkoord
in jouw
verschijnen zitten
vanzelfsprekend
stukjes geluk te
wachten tot ook
zij met hun eigen
verrassingen
mogen meedoen
met het geweldig
spannend spektakel
dat leven met jou
tot een hemel vol
dagen met tal van
buitengewone
gebeurtenissen die net
anders zullen smaken
Ultiem dirigent
ik heb lang
met huid en
ogen de
melodie van
het zonlicht
genoten
met wind
als ultiem
dirigent die
de diverse
smaken
van natuur
mens en
universum
uitstekend
kan traceren
en weet
welke wolken
de bak schaduw
moeten bevolken
voor een net
andere melodie
Contourenspel
zie je vingers
spelen met het
warme middaglicht
in een contourenspel
dat nooit lijkt
te gaan vervelen
schaduwen zijn
razendsnel
er is geen winnaar
want er duiken
steeds opnieuw
andere variaties op
het eindigt pas
als de weerkaatsing
in het zonlicht stopt
dan keert de rust
weer terug in
jouw mimiek
als het begin van
een lach toen je
dacht dat jij het
winnend contrast
toch eindelijk
eens te pakken had
Lichaamstaal?
de lichte
bijna schrikachtige
oogopslag gaf
haar iets breekbaars
mee in een subtiel
direct reageren
zonder afwendend
in reflectie op
de stilte van
lichaamstaal die
van een andere
orde uit lang
voorbije tijden was
toen oogcontact
veelzeggend was
in verstandhouden
nu is er al een
verkennen van
belangrijke gebaren
die generaties hun
eigen verhalen mee
geven om ze beter
te kunnen delen
in weten en emoties
Stille en heilige nacht
ik zat nog
verscholen
als ijs in de lijst
van vorig
jaar winter
zag aarde
draaien in het
herfstig veel-
kleurenpalet
onder mij
wilde de wereld
weer maagdelijk
wit en verschoond
van ellende en
bruut oorlogsgeweld
maar daarvoor
moest ik eerst
ontdooien door
aan mooie lieve
dingen te denken
zo gleed ik
van het ijs voelde
me meteen al
vol liefde bevrijd
van koude ballast
mijn kristallen
pakten vlug de
anderen vast
in een gelukzalige
warme dwarrel
naar de nieuwe
schepping van een
maagdelijke wereld
die ontvangst zong met
stille en heilige nacht
Minnekoosluwten
buiten steelt
koude wind
de warmte uit
kleine zomerse
minnekoosluwten
waar ook
op de winterdag
stilte groeit van
enkele verdwaald
ingepakte passanten
die hun weidse
blik beschaafd
afwenden van
bezigheden door
gewone mensen
onkruid heeft er
altijd welig getierd
oorzaak bemesting
door wind is het
zwerfvuil verwaaid
Een octaafje hoger
ik hoorde
levende muziek
in je ademhalen
zag de huid
rond je mond
in een kleine lach
lief bewegen en
genoot je melodie
een octaafje hoger
de rust voelde
sacraal aan in
de lage middagzon
waar stofjes woonden
in levendig bewegen
dat gevoed werd
door warmte
die zichtbaar in
weerkaatsing steeg
Hun stervenspijnen
onbestendige
tinten grijsden
met angst
ons bestaan
er waren geen
rustpunten in
de hectiek
van vluchten
met vrees en
schrik in weten
wat ons en ik
gaat overkomen
in het slechtste
samenraapsel van
onze dromen die
we ooit beleefden
het waren de
hoge uithalers
in de muziek die
opborrelden uit
aarde waar modder
drab en verrotting
hun stervenspijnen
krijsten om medelijden
wij hebben die
processen al zien
eindigen in versteende
doodskrampen
voor eeuwig
opgetekend in breuken
en lijnen die dead valley
dodelijk hebben gepijnigd
Plankgas
jij hebt mij
stuurloos gemaakt
in de vaart
van het leven
jij en ik naast elkaar
die samen zoveel
liefde kunnen geven
een wereld tegen
en toch hebben
we gas gegeven
blind zijn we gegaan
in het ondergaan
van zon kruisten
we land en baan
maar draaiden nooit
mijn handen heb ik
gebonden aan het stuur
waar jij als co piloot mij
de weg vertelde ik de
kleine stops voorstelde
die te vaak bezet bleken
nog zijn wij op route
parkeren is geen optie
wij hebben niets te
leren alleen de auto te
keren en te gaan voor
een nieuwe start heel
apart maar wel plankgas
Schuw licht
het verwaait
als schuw licht
dat de waarheid
nooit zal openbaren
stille woorden
schreeuwen leugens
van de daken
worden niet gehoord
toch gaat ieder
gebukt onder de
terreur van angst
als bange wezels
het de ander
achterna is
kringetje lopen
zonder eind
zonder horizon
in toekomst
bewegen zonder
enige vaart
voordat wij de
ogen sluiten is
er de lach van onbenul
vooruitgang flauwekul
De illusie
en toen ging
het licht uit
sprong ik
vooruit
zonder
dubbele bodem
wel met
wanden dichtbij
voor de illusie
dat ik gleed
de vaart
was voor mij
die afgelegde
massa registreerde
maar het eind
kwam niet nabij
bodemloos
snakte ik naar
info zonder
enig houvast
ik wachtte op
confrontatie
om te bevestigen
dat ik ergens was
mijn bestaan
te relateren aan
wat anderen voor
mij probeerden
het leek voor
niets geweest allen
hadden de geest
gegeven maar aan wie
Verdwijngebied
ik zag
oplossende
wolken in
verdwijngebied
waar droogte en
helder heersten
precies zo oogt
jouw blik
mijn lief als
jij mij even
niet goed
kan gedogen
we lossen
niets op maar
geven elkaar
wat meer ruimte
om het licht
beschadigde ego
weer heel
voorzichtig te
kunnen pruimen
in een door liefde
gesynchroniseerd
samen bewegen
Regenwater recital
ik hoorde
met een licht
suizen de
regen ruisen
uiteen spatten
op de bodem
kopje onder
duikelen in
grote plassen
een donkere bui
concerteert het
regenwaterweer
waarbij
de wind in
laatste noten
als vlaag het
regenorkest een
goedendag zegt
Vriendinnen
het grote gat
dat jouw
verscheiden
heeft geslagen
is niet alleen
gemis maar
loopt als breuk
door alle lagen
in het weten dat
er een andere
werkelijkheid is
snel zal
leegte zich
vullen met
tal van lieve
herinneringen
als vriendinnen
die in jeugd
en later het
leven bekeken
uit een heerlijk
zorgeloos bestaan
nu ben jij
verlost van
pijn en verdriet
maar de stukjes
samen die
wij mochten
beleven
sluit ik lief
koesterend
apart in
mijn hart
Regendruppellicht
ik zag
de wereld in
regendruppellicht
boven de mist
in een mêlee van
grijs en donkerbuiig
geen open hart
of warmbloedig
koesterend maar
wel weer passend
bij mijn nog lang
niet verteerde smart
waarin ik niet
polair of extreem
lineair in slijten ben
maar wel stukje bij
beetje aan het
schuren en polijsten
van de emoties
en gevoelens die
vaak ernstige
beschadigingen
hebben opgelopen
in uiterst woelige jaren
want nog koester
ik de mooiste
momenten in hun
zeldzame helderheid
heb ik spijt dat alles
nog steeds mank loopt
Een huilende regen
ik heb
de herfst
uiteen zien
dwarrelen onder
een huilende regen
snel verloren
kleuren hun
pigmenten
verterend in
kleine segmenten
tot een
walmende
composthoop
klaar met verval
naar duurzaamheid
zo dekt aarde nu
met herfst en
vochtig warme
vruchtbaarheid
zijn toekomst toe
Kanttekening
ik zag
de contrasten
valer worden
waar het groen
en donker
gestippeld
werd door
lichtgele tinten
stengels zonder
blad domineerden
het struikgewas
gaf ruimte aan
tal van soorten
extensies waar
de wind nog leven
bracht in 3d
met kanttekening
van magie dromen
en mystiek in
sprookjes die in
het bosdecor
levendig floreren
al dan niet met
kabouters en feeën
verlicht door
dwalend gas
dat danst boven
het zwart van de
plas met een grote
geelwitte maan
die iedere nacht een
stukje eigen laat gaan
Jouw stukjes leven
in onverwachte
pijn maakten
jouw stukjes leven
zich kenbaar
in mijn zijn
we waren al
een leven lang
zo close
als ik in de
spiegel keek
wist ik precies
hoe jouw
oordeel was
wat jij vond en
hoe wij dan
samen handelden
met elkaar
leven was
on losmakend
voor ons
organisch
vergroeid in
jeugd en tijd
en ouder worden
nu komen er
al stukjes los
die in komend
gemis de pijn gaan
genereren van er
mogelijk dadelijk
niet meer zijn in
definitief afscheid
Ouder worden
de fracties
mindering doen
ongestoord hun ding
over de hele lijn
waar reserve en
conditie borg
stonden voor
adequaat
functioneren
daar is het nu
jezelf stoten en
het opnieuw
proberen tot ook
dat proces weer
geëigend is
en het wachten
wordt op een
nieuwe gebeurtenis
ouder worden
in gelijkmatigheid
is algehele renovatie
in voortdurende
bijstelling van alle
limieten die te
maken hebben met
behoefte aan zorg
en communicatie
in leven en
veranderingen
in de directe
omgeving waar
maatschappelijk wijs
in het natuurbeleid
presteren vervangen
gaat worden door
in liefde beheren
De bron
jij bent
de bron van
schoonheid
bij jou borrelt
leven in alle
helderheid op
schijnt zon in
een doldrieste
waterval onze
regenbogen
en kleurt het
vruchtwater
voor weer een
schitterende
aardse groeispurt
naar bloei in
een fantastisch
magische palet
Vlakbij de dood
de stilte
vlakbij de dood
bekende geen
kleur meer in
bewegingloze melodie
ondefinieerbaar
beklemmend grijs
sloeg vaag neer
in vertragend
afdekkende tijd
de condoleancerij
schuifelde op
geluidwerend tapijt
waarboven muziek
met donkere tonen
het verdriet van
de afgelopen tijd
heel lichtjes
in tranen deed
weg stromen
Herkenbaarheid kleurde
er gonsden
wat tonen in
harmonie met de
gekleurde wanden
van een aangenaam
beklede ruimte
geen weerspiegeling in
het glas wel wisselende
stukjes natuur uit
een ver tropisch land
omringd met
woeste zeegezichten
wij wisten dat we
van de wereld
waren afgestapt
een innerlijke drempel
markeerde de
geestelijke ruimte
emoties delen
was bedwelmend in
hoeveelheid en van
een volle intensiteit
die verbijsterend was
en ons klein maakte
behoedzaam werden
wij benaderd door
comfortabele geestelijk
steun en warmte waarbij
medemenselijke liefde
herkenbaarheid kleurde
Het bivalente
ik schoof
het vroege
ochtendlicht
van heel ver
nog even dicht
kneep ogen samen
maar voelde
hoe de zorgen
naast mijn bed
ook weer zoals
dagelijks hun
plaats innamen
ben opgestaan
heb de gordijnen
opengedaan in
een vriendelijk
welkom voor
deze vreemde dag
zal ik alles op
een rij zetten
of de ellende
van alledag als
handbagage naast
me neerleggen
ik had gelukkig
het bivalente
van de dag
goed aangevoeld
zondag dus de
keuze uitgesteld
mocht ook wel
na alle hectiek
was ik uitgeteld
geen nieuw begin
wel veel sores en
ik er middenin
Vrouwelijke magie
ik heb
geprobeerd
jou met
andere ogen
te bekijken
dan het wonder
van verschijnen
dat je nu bent
natuurlijk
heb ik jou
gemystificeerd
jij mij met
jouw vrouwelijke
magie onder
diepe hypnose
gebracht
waardoor ik
in ontmoeten
ineens alles
heel anders zag
maar ik kan
niet meer terug
jij bent met wie
ik altijd praat
die ik wonderwel
versta ook in de
woorden waarmee
wij stilte vullen
die laten bloeien
zodat onze liefde
ook in diepte kan
blijven groeien
De mooiste benen
ze had zo
haar eigen
choreografie
limieten in tijd
een rekbare
spanningsboog
voor overmoedige
werelddagen
zij liep
de kilometers
waren haar
beloning zij
voelde zich
koningin
met de mooiste
onderdanen
showde haar
elegante energiek
dansende stijl
in lichte tred
alsof het haar altijd
voor de wind ging
vermoeidheid lag
te rusten in bed
Hoogpolig stiltekleed
alleen al
de oogopslag
zat vroeger
barstensvol
wetenschap
over tal van
communicatie
mogelijkheden en
het aanverwante
sociale gebeuren
een afscheid
met een zwaai
gaf eerder een
eigen draai aan
alles wat er
besproken was
zo dat niemand
meer iets vervelends
op de lever had of
nog ergens mee zat
de geëigende
aandacht cirkels
hadden zo hun
speciale structuur
voor stad en wijk
familie en gezin
met praktiserende
religie als moreel
warm contact
tussen alles in
het sociale
netwerk is vrijwel
verloren gegaan door
gebrek aan tijd
waar bestaan zoveel
inspanning vraagt
dat kinderen zijn
uitbesteed of aan
het gamen gaan op
hoogpolig stiltekleed
Beeld en gelijkenis
ik heb
de glimp
gezien van
volmaakt
bewegen
gedragen
door jouw
creatieve blik
in ogen
die het tempo
soms vertragen
waardoor je
bijna stikt
in het
genot van een
hemels orgasme
gegeven aan
de mens om
zijn schepping
veilig te stellen
naar zijn beeld
en gelijkenis
wat is er toen zo
vreselijk misgegaan
Wolken donkerden
luchten pakten
samen tot
zeer zwaar weer
wolken donkerden
hun dreigende
onderkanten
nog scheen
er zon maar
in de verte
brak al een
regenboog
de horizon
de gespannen
atmosfeer
wilde ontladen
maar op
bodemniveau
was geen geleiding
zo ontstond
een vurige bol
die levensgevaarlijk
aan de rol ging
in groen licht en
sterke ozongeur
het waren
componenten
van de hel
gelukkig sloten
zijn poorten zich
uitermate snel
Existentieel samen
ik zag je
met een lach
naar de
bloemen kijken
in het hoge gras
vingers streelden
de tere kleuren alsof
je de aarde ontmoette
in haar dagelijks
draaiende beweging
ik smolt om
bij je te zijn in
dat intiem samen
onder zomerluchten
zonder namen
in die stilte
van het leven
schoonheid te
horen in het lieflijk
kleuren wiegen
van de wind
in een volmaakt
natuurlijke setting
zo opent universum
zachtjes de hemel
Zwarte letters
ik zag
de nieuwe
boeken in
een kleurige
vloed van
spraakmakende
titels aanspoelen
uit de wit
kuivende zee
van literatuur
met stevige
deining in de
heersende
westenwind
krulden zwarte
letters de
kletsnatte rug
het leven in
verhaal van de
schrijver terug
met boek
en broodje
in de hand lag
men op strand
te smullen van
kommer en kwel
die de schrijver
in klagerig beklag
over zichzelf
uitgestort had
Dit stukje hemel
toen jij
hier voor de
eerste keer
kwam leek alles
tot leven te komen
veranderde
het licht van wit
steriel naar de
warme kleur van
intieme gezelligheid
alles waarnaar
jij keek deed
meteen van zich
spreken liet stralend
de ziel even zien
het was alsof
jouw ogen hen
deed oplichten
naar ontspanning
en innerlijke rust
zij vergaten hun
kleine mankementen
in de cirkel van
volmaakt liefdevolle
menselijke aandacht
stegen boven
zichzelf uit in
gevatheid hielden
elkaars hand vast
in beleven van geluk
namen omarmend
afscheid in het
samen delen van
deze ervaring dit
stukje hemel van jou
Een teruglopende tijd
zacht warm
voelde jij aan
in lieflijke kleur
opende in vol
vertrouwen
jouw emoties
spiritueel
zong je stem
het ijle lied
van de prille
dagopening
naar boven
bij de
invallende
avond donkerden
doorleefde tonen
van het dagelijks
sluiten van voorbij
altijd klaarden
je ogen op
als jij mij zag
kregen jouw
blikken weer hun
flonkerende sterren
uit het verst
van de nacht
droomden wij
wegebbende
liefde in een
teruglopende tijd
zo dansten wij
het bestaan in een
harmonisch leven
waar geven
belangrijker
is dan nemen
Voort gezet Onderwijs
in het spelen
was ik altijd
razend snel
ook waren er
meisje maar in
de poppenhoek
echt meisjesgedoe
vrijwel nooit
samen de scholen
hielden de groepen
gescheiden pas in de
hogere klassen van de
lagere school gingen
groepen samen
er gingen vreemde
verhalen over bloot
dansen in de klas
bij kleine feestjes
maar de jongens
gingen daarna toch
weer liever voetballen
of vlotje varen in de
nabijgelegen sloot
meteen nat pak en
de stank van modder
voor thuis ja je
was zomaar gevallen
net als fikkiestoken
de geur van rook
hing nog dagen in
de kleren die meteen
gemoderniseerd
werden door meisjes
in de diverse klassen
te plaatsen
Herfstgezicht
ik zag je in
een fladderend
openwaaiende jas
de hoek omgaan
het leek alsof
je schaduw als
een lichte plek
op het trottoir
bleef staan
nog hoorde ik
het tikken van
je hakken in een
geluid dat aan
de muren van
huizen leek te
blijven plakken
jij die frank en vrij
in het jeugdig fris
met lange doel
gerichte passen
straten vulden
samen met een
stormachtig wind
slagregens tegen
striemend in het
lachend geheven
herfstgezicht
Zijn stiptheid
ik heb de
gewichten
zien slingeren
aan kettingen
van de tijd
die af en toe
zijn stiptheid
liet vieren
bij een speciale
gelegenheid
daarna wel in
de pas ging lopen
zonder het
uurwerk grondig
te moeten slopen
omdat wij dat
zo ieder jaar
met elkaar
goed hebben
afgesproken
Je eigen hand
nog huppelde
je niet maar
genoot van
de muziek
zag lieve kleuren
passeren zonder
naam totdat
geluid en licht
knipperden in
het volume
hier ben ik van
een eerst herkennen
waarin kleur
contouren tekende
pas later kwamen
daarin geur en geluid
in het proberen en
imiteren van mama
haar ogen en warmte
waren het thuis
in jouw leven
dat in liefde
vorm werd gegeven
met het intensieve
samenspel van
zinnen die getuigden
van een immens
snelle vooruitgang
in de ontwikkeling
groei en exploratie
van alle mogelijkheden
waarin jij met je
ogen nog alles
naar je eigen
hand kon zetten