Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een gouden gloed
sereen wolkt
avondlicht met
lange schaduwen
voorbij de drukte
van een hectische dag
nog speelt
een gouden gloed
door je krullend
haar waar wind zijn
laatste adem blaast
vaag ritselt
wat verdwaald
papier op luwte
plekken in het
definitieve setten
een verre schreeuw
wiekt weg in echo
kaatst de kreet het is
voor vandaag wel
weer genoeg geweest
Hemelse pijn
ik wist in
eerste oogcontact
dat jij alles
wat ik miste had
met sprankelende
ogen weefde jij
het web dat er
tussen ons was
waarbij je
volle lach ontspande
in plezier en ik zicht kreeg
op de kleuren van je hart
in die wisselende
harmonie van
pracht en kracht
voelden wij magie
in aantrekken van
het onbekende en de
verbazing die wij herkenden
door ongrijpbare mystiek
wij dachten het paradijs
op het pad der liefde
maar verliefd zijn bleek
het voelen van hemelse pijn
Scherpe kantjes
hij was hoekig
maar zij wist
zijn scherpe kantjes
zacht af te vlakken
met tijd
politoerde zij de
mooiste vlammen die
zijn innerlijk verwarmden
in zijn vrijwel
ontoegankelijk doolhof
kende zij de wegen
uit zijn turbulente leven
de buitenkant
bolstert nog altijd ruw
maar zijn ogen zijn
rustig warm en zacht
in samen bloeit
genegenheid en kracht
om de wereld te laten zien
dat liefde prioriteit verdient
De hunker
stil bewoog
je hand boven
mijn huid
het was
geen raken meer
een vriendelijk vragen
net geen
ontmoeten wel
een warm begroeten
in een
vluchtig eerste
verkennend contact
getraind als
jij was voelde je
energieën ontspannen
de hunker
naar meer in
verbazing opvlammen
jij lachte
om de focus in
rust te vertragen
leidde af zodat
wij niet geblokkeerd
zouden raken
na een warm
weldadig begin zit
de hemel er zeker in
Nieuwe stilte
ik heb gespeeld
met de breekbare
stilte in mijn hart
het soms verplaatst
als het in melodie iets
liefs en aardigs had
altijd een luisterend oor
met koesterende warmte
als duidelijke indicator
ook ik schoof snel
dichterbij om mij te laven
aan die zeldzame bron
maar voelde al dat
de tonen die zij maakte
niet voor mij welkom spraken
ik kon de harmonie
niet volgen werd onder
dissonanten bedolven
heb mijn hart gesloten
ben met nieuwe stilte een
paar dagen ondergedoken
Handtekening
ik heb je naam
geschreven in het water
zacht golft jouw
liefde tegen de kant
wil letters pakken
alleen hun inkt
blijft onzichtbaar aan
mijn handen plakken
jouw warmte is
uitgedijd heeft
de wereld bereikt
in een liefdevol raken
daar waar golven
de kanten klotsen vlaagt
wind het samen praten
als ode door de bossen
waar je handtekening
van warmte en liefde
al jaren wordt gekend door
hen voor zij is bestemd
Hoogpoligheid
wij hebben
tijd gedeeld
waarvan de uren
zich als bloemen
hebben geopend
ons is tijdloze
schoonheid
voorgeschoteld
waarvan vorm en kleur
eeuwigheid omspanden
waar liefde als
schering en inslag
ons zacht tapijt in
hoogpoligheid gaf
met elkaar voorhanden
weer hebben wij
tijd gedeeld omdat
aanwezig zijn een
te grote wissel trok op
elkaars inschikkelijkheid
Artistiek ontladen
jij scheen licht
dat om je heen
geen schaduw gaf
wel zachte kleuren
van de regenboog had
zonder spetters nat
fluctuerend
vielen de stromen
zo door je heen
met een harmonieuze
cadans die je paste
als natuurlijke dans
in artistiek ontladen
gaf jij ons alles wat je had
aan liefde en genade
Danste zonder wolken
ik zag het
zachte ademhalen
hoorde hoogte
wist de dalen
met in je lach het
liefste vergezicht
dat er vandaag
op aarde was
de ochtendzon
scheen licht contrast
schaduwde wat
nog slaperig was
om in het proces
van ontwaken
alles nog eens extra
mooi te maken
in je lenteachtig
lief bewegen
bloeide kleur
dauwde kou het
gras met de
fijnste druppels
die edelsteenden
als kristallen van de zon
je danste
zonder wolken
het lichte blauw
al van de lucht
pakte de laatste
dromen waarvoor
de mensen door de
wekker waren gevlucht
Ontlading
zij zagen
jouw blik
keken mee
ontdekten de
magie van
samen beleven
een armzwaai
je vinger wees
ingehouden adem
kwam ineens
tot ontlading
het was feest
zij waren op
pad gegaan maar
kwamen niet aan
het was of iedereen
hun kleine bestaan
zomaar vergat
maar in jou
herkenden zij
stukjes leven
waarvan zij dachten
die zelf nog niet
te kunnen geven
Jouw charisma
j
jouw charisma
bloeit veelkleurig
vlindert in waaiers
die de horizon raken
daar waar rechtlijnige
perspectieven in punten
verdwijnen zullen jouw
ronde vormen verschijnen
het star rigide
van vele vertes zal
worden gebogen door
souplesse in zachte ogen
de eeuwenoude blikken
uit licht blauwe kijkers
zullen niet meer uren turen
maar communicatief stralen
om weer warmte uit
de harten van mensen
te halen in het eindeloos
dwalen over het mystieke land
Een ander licht
zij waren
langzaam in
gesprek gegaan
de fijne lijnen
rond je mond
ook in de rest
van je gezicht
stond ineens het
zo vertrouwde in
een ander licht
nog bleef in
lichaamstaal
je expressie rustig
en vooral nog
heel neutraal
maar ik voelde
het verkeerde raken
zag woorden lichte
beschadigingen maken
in niet verkende lagen
heb in een
sussend gebaar
je handen genomen
om samen tot
ontspanning te komen
stilte aangedragen
om de pijn van
verleden aanvaardbaar
te maken op weg
naar een open heden
Dwalend
je zweefde
weefde een
lieftallig
schaduwpatroon
als lust om
naar te kijken
een cirkelende
symmetrie die
ons dwalend
achterliet
zonder totaal
verloren te zijn
jij bent nooit
een doolhof
geweest door
de transparantie
van je lach die vele
ontsnappingswegen gaf
warm en
toegankelijk
waarin zorg
de loper is die
jij altijd uitrolt
voor je medemens
Scheppingstijd
ik heb je
zien stralen in
affectie en warmte
van binnen uit
een oogopslag
doorbrak de
werkelijkheid
ademde scheppingstijd
opende in
vorm en ruimte
de woordloze dialoog
die liefde bood
wat samen ooit
als spel is ervaren
zal in verliefdheid die
intensiteit snel evenaren
in licht fluctueren
mogen wij ons geluk
en blijdschap ook op
anderen projecteren
Richting zee
nog sporen
je voetstappen
richting zee
onuitwisbaar
de indrukken
ik liep met je mee
nog jaren later
tekent de omgeving
jouw gelopen tracé
er lijkt niets
veranderd in
water en zand
gehalmde duinen
de basalten pier
zij zijn nog hier
weer springen wij
over de laatste golf
die onze afdrukken wist
ik kijk naar jou
zie eeuwige liefde op
je zonovergoten gezicht
De smidse van emoties
zij dwaalde
in herkennen
koesterde de tijd
die was geweest
raakte aan
herinnering voor
een begin van
samen dieper voelen
in de lach en
warme hand lagen
harten nog te wachten
op oorzakelijk verband
die eenheid
werd gesmeed in de
smidse van emoties
maar het vuur was uit
nog is er de huid waar
jaren van verbondenheid
hun eigen woorden spreken
zonder de taal van vergeten
Zonder ballast
ik ga binnenkort
de ultieme duik
in je ogen maken
om jou op de bodem
van je ziel te raken
in een totaal geven
zal ik mezelf vergeten
om zonder ballast
de diepte in jouw blik
voor het eerst te meten
heb veel los
moeten laten om
vaardig te worden
snelheid te maken om
ons ontmoeten te smaken
voel al de warmte
van je lach weet me naakt
in het licht van jouw
nacht waar je liefde mij
zal bedekken als jij me ziet
Engelen bestaan niet
ik heb
weleens gedacht
als ik jou zo
bezig zie aan
het liedje engelen
bestaan niet
jij bent juist
zonder aureool
en vleugels het
levende bewijs
van het tegendeel
want jij bestaat
ook al vlieg
je niet en doe je
nauwelijks wonderen
ontken je dat
jij lief leuk en juist
bijzonder aardig bent
hoef ik jou niet
te ontmaskeren
want als ik naar
je kijk voel ik me rijk
in het weten dat jij
altijd bij mij zal zijn
waar jij lacht
bloeien bloemen
ruikt het naar
pas gemaaid gras
kletsen vogels groene
blaadjes zomaar van hun tak
Een liefhebbende hand
jij wist mijn
huid te raken
met plooien en
rimpels te praten
over geboorte
leven en dood
in lichtjes bewegen
kleurde tijd een
warm onderscheid in
diverse lagen door
hun reacties op
dagelijkse vragen
nog is de souplesse
groot maar vaste
gewoonten en tradities
hebben de plooien
dieper gemaakt tot
onoverbrugbare kloven
waarvan alleen een
liefhebbende hand
de taal nog kan
lezen en door oogcontact
de geruststelling kan
geven van samen weten
Een lief entree
je keek me aan
de glimlach brak
het kwetsbaar ogenblik
waarop wij nog niet
hadden besloten
hoe verder te gaan
de toegestoken hand
een lief entree
je nam me mee
om tijd te winnen
voor het garen dat jij
dacht te spinnen
waarmee jij de klus
wilde klaren van
weer opnieuw beginnen
jij spon vals
verdikte de draad
tot de helft van de maat
waaraan zelfs bij het
weven nooit een lang
bestaan werd gegeven